We zijn een aantal maanden bezig met pat parelli gaat prima alleen het inbuigen van de hals gaat goed met de carrotstick maar aan het halster lukt het niet ze draait dan bijna altijd met de achterhand weg. Nu wil het dus proberen om dmv een snoepje te laten inbuigen is dit een goed idee???????
groetjes Sue

sue schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 23:29:


Met een snoepje kan inderdaad goed denk ik, leuk voor het paard natuurlijk maar vooral denk ik dat je daarmee plots duidelijker zal zijn (maar Parelli zou liever hebben dat je je lichaamstaal zo duidelijk maakt dat het ook zonder snoepje kan). Want dat lijkt mij nu het probleem te zijn: het is voor het paard niet duidelijk wat je bedoelt. Uit de porcupine game kent ze het wegdraaien van de achterhand met als hulp niet alleen druk op de achterhand maar ook inbuigen op het halster (in level 1 toch), dus als ze nu zijwaartse druk op het halster voelt zelfs zonder druk op de achterhand denkt ze toch eerst weer dat je wijken van de achterhand vraagt, heel logisch dus van je paard. Nu is het aan jou om door je lichaamshouding en plaats waar je staat een duidelijk verschil te maken dat je dit keer inbuigen zonder beweging van de achterhand wil. Bij Parelli komt het belonen en dus het leren op het precieze moment dat je de druk los laat, dus als je inbuigen vraagt en je paard gaat met de achterhand rondstappen, ga dan gewoon mee, verhoog de druk niet ofzo maar blijf 'passively persistent in the proper position' tot je paard uiteindelijk iets anders gaat proberen en even blijft stilstaan. Laat dan ogenblikkelijk los, dan leert je paard dat dat het juiste antwoord was. Als je dit zo verder opbouwt draait ze in het begin misschien nog vijf keer rond eer ze stilstaat, dan drie keer , dan een halve keer, tot ze gewoon niet meer in beweging komt maar enkel (in het begin maar een beetje) inbuigt. Dan kan je gaan vragen om telkens iets verder in te buigen. Dit kan gerust in 1 sessie. Het moeilijke is een goede positie vinden en met het paard kunnen meebewegen zonder iets aan je vraag te veranderen. Makkelijkst vind ik naast het paard staan thv. het zadel, je staat gericht naar voor, kijkt naar het hoofd vh. paard, leg je hand dichtst bij het paard op de schoft met het doorhangende touw in die hand, met je andere hand neem je het touw dan kort om inbuigen te vragen. De hand op de schoft dient 'anker' waarmee je je vasthoudt aan het paard en zo vloeiend kunt meebewegen indien nodig.

Hopelijk helpt dit,

Nathalie

sue schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 23:29:


Hmmm... Kán wel, maar het risco is dat ze dan niet bezig is met 'hals buigen' maar haar toet snel naar het snoepje rikt en weer terug. Het gaat om het ontspannen en dát mis je dan.

Wat een mogelijkheid is om je ene hand op de schoft te leggen en met de andere héél lichtjes de toet mee te helpen.
Een andere is de staart punt naar de ribben leggen en daaraan laten snuffen en dat uitbouwen naar zonder staart.
Een hulp kán zijn het paard met de flank naar het het te zetten zodat het daar niet heen draait, maar dat kan ook het effect hebben dat het paard zich wat opgesloten voelt en niet ontspant.

Tot slot een methode die met snoepje wel werkt en dat is mbv targetten en bridgen (ook wel 'klikkeren' genoemd maar kan ook met de stem). Dat bouw je dan uit met het snoepje pas geven na enige tijde de hals goed houden.
Ik geeft die als laatste omdat het veronderstelt dat je goed kan targetten.

Huertecilla schreef op woensdag, 13 juli 2005, 10:52:
Hoi,

misschien kan je iets met deze theorie...van mijn zeer gewaardeerde begeleider:

Horizontaal vraagteken

Je gaat achter het paard staan en leunt met je borst tegen zijn bil. Dan krabbel-kietel je even op zijn heupknobbel (dat wordt op den duur een afgesproken signaal) en je lokt zijn mond horizontaal naar achteren en geeft het hapje. Achter hem gaan staan, borst tegen billen, mond leeg laten eten, doorschuiven en dezelfde oefening aan de andere kant. Gemoedsbeloning.

Let wel dat het paard dit niet van nature snapt. Hij zal achteruit gaan lopen, overigens met de beste bedoelingen. Als het niet goed wil lukken gaat je helper achter het paard staan, en als je geen helper hebt zet je het paard diagonaal in een hoek van box of picadero. Echt, hij doet zijn best, maar moet even snappen dat hij moet buigen en niet achteruit lopen.

Let ook zeer wel dat het paard van zichzelf best wel kan buigen: hij kan ook naar een horzel happen. In deze oefening werk je niet alleen aan lenigheid, je werkt ook aan evenwicht en dat is meer de uitdaging dan de buigzaamheid. Het paard mag dus niet vast gehouden worden.

Het normale paard zal terugbuigen tot ongeveer plek singelbinding. Het geoefende paard komt makkelijk bij zijn heupknobbel. Het superieure paard komt tot bijna de inplanting van de staart.

Verticaal vraagteken zijwaarts

Je knielt naast het paard en vraagt hem om naast zijn voorbeen met zijn hoofd naar beneden wil komen. Vragen is lokken: je komt met je hapje even in de buurt van lippen en neus en je trekt hem a.h.w. naar beneden. Opnieuw niet forceren. De bedoeling is dat hij kan buigen met zijn neus horizontaal met de grond, maar het kost je zo maar een half jaar twee maal daags om dat goed te krijgen.

Dat was één kant. Nu kruip je onder het paard door (met je rug het paard aanraken!) en je doet dezelfde oefening aan de andere kant.

Verticaal vraagteken midden

Je knielt naast het paard maar nu vraagt of lokt het paard om met zijn mond tussen zijn voorbenen door naar achteren te komen. De eerste keer ben je zo haastig en zenuwachtig dat je al blij bent als je ergens tussen zijn voorbenen dat hapje in zijn mond kunt duwen. Maar zo waren we niet getrouwd. De bedoeling is dat hij tussen zijn voorbenen, met zijn neus parallel aan de grond, tot bij zijn achterhoeven kan komen. Dat is de inleiding tot de zg. koninginnegroet en ook tot het gaan liggen van je paard terwijl je er op zit. Dat is vooralsnog verre toekomst.

Dit lijkt op de vorige oefening maar voor het paard is het evenwichtstechnisch heel anders.

Afsluiten

Je zucht, hijgt en zweet, maar val je paard om de hals omdat hij ontzettend zijn best deed (voorgaande dingen zijn echt moeilijk voor een paard, hij wordt er wel trots en opgetogen van, maar heeft ook jouw emotionele steun nodig) en je geeft een laatste lekkertje, niet in prestatieverlangen maar in pure intimiteit. Dan is het einde oefening.

Succes!
Marlies