Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 20:22:

Dat is dus het verschil...ik vertrouw erop dat mijn paard altijd rekening met mij zal houden....sommige mensen denken ook dat als ze met hun been tegen een boom stoten, het paard niet weet waar jouw been zich bevindt..volgens mij weet hij het precies en doet ie het expres


Volgens mij is het wel vertaald...maar dan moet je zelf even zoeken.

Groetjes,
Marlies

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:09:


je kunt van jezelf een leider maken met veel pijn en moeite! maar je moet het wel willen...dus denk goed na met je beslissing!
steek er gewoon veel tijd in het gaat niet 1 2 3 maar als men het echt wil lukt het meestal hoor!...snap dat je geschrokken bent maar als je eenmaal zelf beter bent dan zul je niet meer zo bang zijn hoor!. nouja oke dan groetjes !

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


ik ben bijna 50 en zit 25 jaar in het onderwijs, dus ik weet wel hoe het zit met leiderschap, een paard trapt heus niet in aangeleerd/aangewend leiderschap, die voelt echt wel aan dat i kgeen geboren leider ben...

Meer tijd insteken, je moest eens weten hoeveel tijd ik in dat paard steek, ik heb een fulltime baan en geen enkel ander sociaal leven dan op stal, verder heb ik nergens tijd voor! De stal gaat om 19.00 uur dicht, dan wil de boer/in rust, dus dan moet ik overal mee klaar zijn. ben gemiddeld 3 uur bezig met een paard waar ik 15 minuten mee mag stappen per dag (is aan het revalideren: bekken is rechtgezet)
Dan moeten er boodschappen gedaan worden en een huishouden, hoewel ik dat vaak 's mrogens voor ik naar m'n werk ga al doe (voor half 8)......

een paard is héél erg veel werk, besef dat wel! En dan staat ie buiten o de wei, ik hoef niet eens uit te mesten!

Horsewisper schreef op woensdag, 13 juli 2005, 21:37:


Uhm vindt dit wel erg kort door de bocht hoor, er gaat gewoon een gek met de trekker zitten zieken, en dat heeft doodgewoon te maken met asociaal gedrag van een verkeersdeelsnemer, en helemaal niets met leiderschap. Ik snap persoonlijk ook nooit zo goed waarom dat leiderschap nu zo nodig is, maar dat is een andere discussie. Misschien heb ik ook wel makkelijk praten met mijn blindegeleideponnie. Falka heeft namelijk ook een vriendschap, ze bedenkt voor mij of iets wel of niet of niet veilig is. Heeft niets met de aso trekkerbestuurder te maken, want ook dan zal mijn Falka over de zeik gaan. Dus de opmerking hangt er van af hoeveel tijd je in iets wilt steken, dat schiet mij even in het verkeerde keelsgat. Aan deze situatie kon Morrie helemaal niets doen, maar is slachtoffer van een gek met een asobak.

groeten Esther

Morrie schreef op woensdag, 13 juli 2005, 19:49:


Kijk, daar begint het al mee. En die angst breng je uiteraard over op het paard. Persoonlijk zou ik niet langs water gaan rijden als ik panisch ben om erin te vallen. Kort door de bocht, maar of je zwemdiploma halen, of ergens anders gaan rijden.
Eraf springen lijkt je misschien een goed idee, maar je leert hem nu dat als ie gek gaat doen dat jij afstapt. En da's uiteindelijk ook niet zo'n handige zet.


En wat heb je er aan gedaan? Als ik een paard krijg waarvan bij voorbaat wordt gezegd dat hij ergens furchtbare angst voor heeft dan ga ik dat eerst desensibiliseren. Ermee gaan rijden met de kans dat je een trekker tegenkomt is gewoon de moeilijkheden opzoeken, met of zonder bit, toch?
Op de site staat hoe je dat desensibiliseren aanpakt. Angst voor trekkers is gemakkelijk op te lossen, want trekkers kun je met een meewerkende bestuurder heel precies doseren. Meer gas geven en herrie als het paard freakt, minder gas of zelfs uitzetten op het moment dat het paard rustig blijft staan. Herhaal dat een paar keer, en de reactie zal "rust" zijn als er een trekker aankomt, want dat is hoe je die enge dingen "afzet".

Hoe dan ook, een ruiter-met-angst-voor-water op een paard-met-angst-voor-trekkers, rijdend op een weg met water erlangs en waar trekkers kunnen rijden is natuurlijk een situatie waarbij je niet veel voorstellingsvermogen nodig hebt om een naderende ramp te voorzien.
Ik zou dus zeggen: Los eerst eens wat problemen op voordat je er weer mee gaat rijden, of dat nou met of zonder bit is. Als je dat niet wilt, dan kun je inderdaad beter je paard verkopen. Hij zal echt niet vanzelf de volgende keer rustig zijn als je weer een trekker tegenkomt, en de vraag is niet of je een trekker tegenkomt maar wanneer je die trekker tegenkomt. Dat gaat gewoon weer gebeuren, en de vraag is op dat moment of je je voorbereidingen hebt getroffen...

Groeten & succes,
Frans