Michiel schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 11:35:


Waarom roept dit nou toch altijd zo'n polarisatie op? Beide technieken hebben zo hun plaats. Als we kijken naar de natuur (dit is PaardNatuurlijk) dan zien we dat dieren vooral leren door druk. Het ene paard legt de oren plat, zodra de ander reageert door opzij te gaan kijkt hij gelijk weer vriendelijk. Reageert die niet dan krijg je de volgende fase (=meer druk) tot er uiteindelijk een schop volgt (druk in optima forma). Ik heb paarden nog niet elkaar zien belonen met het uitdelen van een worteltje of zo.
Wat niet wegneemt dat clickeren ook prima kan werken. Maar het is niet zo dat andere methoden dan dus fout zijn. Het is paard- en situatie afhankelijk. Ook jij hebt vast wel schrikdraad om de wei staan, waarom leer je je paard niet met clickeren dat ie thuis moet blijven? Omdat voor dit soort dingen een "afstraffing" wanneer hij weg wil lopen nou eenmaal effectiever werkt.

Wat me ook opvalt is dat mensen denken dat "druk" voor een paard een onaangename manier van leren is. Misschien dat het door het woord "druk" komt?
Stel dat je naar school moet, of naar je werk. Dat is "druk". Maar omdat je heel goed gewerkt hebt krijg je vrij (=wegvallen van de druk). Is dat geen feest?
Kijk naar de filmpjes op deze site. Allemaal dingen die geleerd zijn met Parelli. lijken die paarden ongelukkig te zijn?
Je kan een zelfde vergelijking trekken met het opvoeden van kinderen. Loop je voortdurend rond met snoep om je kind te belonen voor van alles wat er goed gaat, of kun je ook zeggen "je mag pas buiten gaan spelen als je je kamer hebt opgeruimd"? Zijn de kinderen die onderhevig zijn aan "druk" ongelukkiger dan de kinderen die voortdurend "beloond" worden?

Verder lijkt het mij, als ik zo rondkijk in beide kampen, dat je clickeraars vooral vindt bij de wat "softere" paarden, meestal in niet al te grote groepen gehouden, en de "druk-adepten" bij hengsten, dominante paarden, paarden die in grotere groepen worden gehouden met een levendige sociale interactie. Uitzonderingen daargelaten, maar wel een boeiend gegeven.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 12:17:


Stel dat je naar school moet, of naar je werk. Dat is "druk".

Hoi.
Zou het niet beter zijn dat het naar je werk of naar school gaan feest is? Dat je dat niet als onplezierige druk ervaart en derhalve wanneer je niet "hoeft" het ook geen feest is, maar dat de hele training(in dit geval) wordt gezien als ik mag?

Ik kan het wel een heel eind met je eens zijn Frans,
maar over wat je in de laatste alinea zegt kun je anders denken. Zou het niet zo kunnen zijn dat je een softer paard bereikt juist door de manier van trainen?
piet

Frans Veldman schreef:

Ik herken het helemaal.
Er is bij mijn paarden veel onderscheid in dit soort dingen, en ja, Es, ook tussen de pony's en de paarden.
Lang heb ik gedacht dat het met intelligentie te maken had maar dat lijkt toch anders te zijn.

Cherokee is een postduif. Die zet je ergens neer , je laat haar los en ze brengt je binnen no time weer thuis, dat mag wat haar betreft best dwars door greppels en velden.
Maar een omweg om van de paddock naar de wei te gaan, dus van de paarden af, dat snapt ze niet en ze kan daarbij helemaal in paniek raken.
Ze snapt het echt niet en het lijkt daarbij alsof alle logica uit het paard verdwenen is, alsof de stress van het niet bij de anderen komen het overneemt van het logisch denken.
Ze is dan ook amper van afstand bestuurbaar want de paniek, zeg maar, overheerst. Ik kan haar dan een stukje vooruit sturen, van de andere paarden af, maar te ver in haar ogen maakt dat ze zich omdraait en weer voor dat hek gaat lopen leuren.Pak je haar aan een touwtje loopt ze gewillig mee, dat weer wel.

Van BD denken we wel dat ze - naar menselijke maatstaven- de slimste is van de hele club, maar bij haar exact hetzelfde.
Terwijl Izzy (en Stef ook destijds) veel rationeler lijken, die blijven veel meer in de denkmodus, en die gaan daar niet van hyperen.

Izzy staat het laagste in rangorde en wordt overal weggejaagd wanneer er eten in het spel is. Wanneer wij 2 weien verderop een bult hooi neergooien en op haar roepen dan vogelt ze het zelf helemaal uit hoe ze , van de paarden af, die notabene staan te eten, door hekjes en hoekjes bij dat hooi moet komen en dat vind ik zeer opmerkelijk, zou me bij de andere paarden niet lukken.

Ik kan niet zeggen dat het pony's eigen is, wel zien wij dat het te maken heeft met aardsheid, en rust van binnenuit.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 12:31:


Ja dat is zeker, onze paarden "zijn ook zo gemakkelijk" dat hoor je altijd als je goed wordt met je paard (zonder bit rijdt, zonder halster rijdt, naar je toe kan laten rennen, in vrijheid mee bezig kunt zijn etc etc)

Frans bedoelt de begin-situatie. Hoe ga je om met een paard wat gewend is alles van iedereen gedaan te krijgen, door iedereen heen te knallen, iedereen mee te sleuren etc. In dat geval is het heel moeilijk om nooit druk te gebruiken terwijl het in een geval van een lief maar wat onzeker paard juist heel gemakkelijk is om nooit druk te gebruiken.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!