Frans Veldman schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 18:27:
*********************
Pardon, maar dit vind ik een duidelijk voorbeeld van geheel en al naar de ANDERE kant doorschieten. Van het "vitamines zijn magische stofjes" haast naar "welnee joh, vitamines hebben we helemaal niet nodig, die maken we allemaal zelf". Jawel . Zo laat je 't nu een beetje overkomen. Tuurlijk kan een zoogdier sommige stoffen zelf maken. Dat kan een mens ook. Een mens kan tot op zekere hoogte ook sommige B-vitamines maken met z'n darmflora maar lang niet alle! Een paard wel? Lijkt me eigenlijk heel sterk. En als die darmflora dan even niet zo goed werkt? Natuurlijk is het het beste idee om dat als basisprobleem aan te pakken, dat is al eerder gezegd, en kan'k natuurlijk ook helemaal onderschrijven. Maar het lijkt mij zelf dat juist daar de kruidjes, vitamines en mineralen juist als meest voor de hand liggende steuntjes in de rug om de hoek komen kijken (over natuurlijk gesproken).

Maar die kruidjes, plantjes, boompjes met bast om aan te knabbelen, met allerlei inhoudsstoffen en medicinale eigenschappen staan er zeker allemaal voor de gein ... Ter versiering zeg maar? En menselijke kruidenvrouwtjes hebben door de eeuwen heen ook al die kruidjes voor de flauwekul lopen zoeken zeker .

Daar bovenop komt nog het feit, dat gras en/of hooi dan nog redelijk kan voldoen voor een kerngezond goed gevoed, niet al te oud paard in een geheel schone leefomgeving die niet gehinderd wordt door al teveel microben, jacobskruiskruid, bestrijdingsmiddelen, teveel bix, whatever, maar het wordt een ander verhaal als een paard dat allemaal wel te lijf moet (met de voedingsstoffen die hij aangeboden krijgt). Dan redt hij het misschien net niet met wat hij uit gras en hooi krijgt aangeboden.

Ik zou zeggen: schiet niet naar de ene maar toch ook zeker niet naar de andere kant door. NET zo gevaarlijk. Bedenk dat wat aan de ruime kant vitamines voeren van een heel andere orde is voor een lichaam dan b.v. te eiwitrijk of teveel suiker voeren. Natuurlijk moet je niet overdrijven en er immer en altijd goed over nadenken. Met logisch nadenken en lezen kom je een heel eind wat dat betreft.

Kijk een beetje uit Frans met wat je zo makkelijk zegt over vitamines. Het lijkt me heel gevaarlijk als mensen die er verder weinig van afweten een houding krijgen van "och de vitamientjes zijn helemaal niet zo belangrijk. Allemaal onzin, want je paard kan dat zelf maken". En die vervolgens een pak hooi regelen en that's it, verder ook niets bijgeven want het staat immers op PN. Wat minder weerbare of meer belaste (mileu, conditie) paarden hebben misschien meer nodig dan dat.

HannahFroukje schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 19:18:


ja ben er echt mee eens dat paarden wel degelijk tekorten kunnen hebben, heb het hier met de oude dame gezien. De tekorten bij haar kwamen hoogstwaarschijnlijk weer wel van dingen teveel uit het verleden. Jarenlang heeft ze knoflook en gemalen wortels gegeten, weinig gras en ruwvoer ook. Maar het kwaad was al geschied toen ze hier kwam. Behoorlijke bloedarmoede. Na toediening van een injectie bij de dierenarts stond ze echt binnen een paar uur steviger op haar benen. Op dat moment wist ik niet wat ik zag, dat de injectie met vitamines en mineralen binnen een paar uur zo een enorm effect had. Het heeft 2 kanten dus, de oorzaak ivan de zwakte is wel weggenomen, nu staat ze gewoon op het natuurgebied, krijgt geen extra dingen meer, en van de winter moet ik het gewoon even aankijken of ze goed op gewicht blijft. De eerste maanden heeft ze wel een aanvulling gehad met mineralen en vitamines.Toch denk ik bij haar wel dat door geen extra dingen meer toe te voegen zoals knoflook e.d. haar hele systeem minder belast is. Zelfs het eczeem is weg op een klein plekje na. Ze had echt overal plekken en open plekken toen ze hier kwam. Maar als een paard dus geen goede voeding krijgt kan het dus wel gebeuren dat er tekorten ontstaan, en dus ook echt aangevuld moeten worden.

groeten Esther

Frans Veldman schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 14:39:


En dat is dus lastig. Mijn (11 jarige)haflinger staat 24 uur per dag buiten op het land. Om de dag op een bijna kaal stuk land en op land met al bloeiend gras. Hij krijgt bijna dagelijks beweging van mij en speelt dagelijks met "de jonkies"(2 2-jarige paarden en een 3 jarige).
Toen wij hem 7 jaar terug kochten was hij al te dik en we hebben het er nooit goed af gekregen.
Hij kan ook niet op alleen maar kort gras of op beton met een beetje hooi. Hij kan namelijk niet alleen staan en is niet te houden als hij echt honger krijgt (s'winters minder dan 3 plakken hooi is om problemen vragen, 3 is precies genoeg net als voor de andere paarden overigens).

Hoe moet ik dan ooit zorgen dat hij af valt?
Ik zou het wel graag willen, want hij is ongeveer 2 maanden terug wel wat stijf en gevoelig gaan lopen. Daarbij is ook de witte lijn iets uit gaan rekken. Gelukkig zijn we hier al weer van af, maar ik wil natuurlijk geen hoefbevangen paard krijgen!

HannahFroukje schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 19:18:


Voor onze stofwisseling zijn een paar duizend stofjes nodig, en de meesten kunnen we zelf maken. Er waren er een paar die we niet zelf konden maken, en die heeft men de naam "vitaminen" gegeven. Niet dat die vitaminen onderling ook maar iets gemeen hebben, het zijn geen speciale stofjes, maar gewoon een paar stofjes waar ons lichaam te kort schiet om ze zelf te maken. DAT zijn de vitaminen.

Ongetwijfeld hebben andere dieren andere stofjes die ze niet zelf kunnen maken. Als zij de vitaminen hadden mogen benoemen had vitamine C er beslist niet op gestaan, maar wellicht wel andere, waar wij nog nooit van hebben gehoord.


Een mens is nauwelijks vergelijkbaar met een paard. Onze darmflora is voor ons veel minder belangrijk dan voor een paard, maar wij hebben dan ook veel minder darm én eten ander voedsel.


Dan is het maar sterk...


Die plantjes staan er niet met een hoger doel. Die staan daar omdat ze willen overleven, net als wij, net als paarden, net als katten en konijnen. Als jouw redenatie steekhoudend is moet ik zeker ook katten gaan eten, want die zijn er toch ook niet voor de gein?


Niet voor de vitaminen lijkt me. En voor de rest wil ik er geen waardeoordeel aan koppelen, want niet alles wat men vroeger deed was even zinvol. Aderlaten? was zeker ook voor de flauwekul? Of neushoorns slachten, voor hun potentiebevorderende neushoorn, is zeker ook voor de flauwekul? Inderdaad, allemaal flauwekul.


Is dat een geloof of heb je daar betrouwbare onderzoeken voor?


Daar geloof ik dus geen snars van. Beide merries hier hebben al ruim voor hun drachtigheid niets anders dan hooi of gras gekregen, en doen het uitstekend! Harisha is al bevallen, en krijgt tijdens de zoogperiode niets dan... gras!
Wat doet jou geloven dat ze iets tekort zouden komen?

Kijk eens, mensen "in het wild" eten ook geroosterde sprinkhanen. Maar om nou te beweren dat je iets tekort komt als je dat niet eet... Zowel mensen als paarden hebben een menu dat aardig kan varieren. We zijn beiden "opportunistic feeders", wat betekent dat we van alles kunnen eten, maar in feite genoeg hebben aan een dieet dat uit een vrij kleine subset bestaat uit van wat we kunnen eten. We kunnen allerlei vlees- en vissoorten eten, maar zelfs vegetariers blijven gezond... Zo is het bij paarden ook. Ze kunnen allerlei kruiden eten, maar of ze die nou nodig hebben is wat anders...

Het gaat mij niet om een principe, of een of ander geloof of zo. Ik geloof oprecht dat paarden dieren zijn die een vrij inefficient spijsverteringsgestel hebben, waarbij ze efficiency hebben opgeofferd aan versatility, en dus hun voedingsstoffen kunnen halen uit een enorme verscheidenheid aan vegetatie, waarbij ze alle vitaminen zelf kunnen maken. Het enige waar ze niet tegen kunnen zijn te rijke, overvloedige, van toevoegingen voorziene maaltijden...

Wij mensen zijn niet vergelijkbaar. Wij mensen hebben eerder tekorten, maar wij mensen zijn dan ook veel beter bestand tegen overvloed en overdosering. Ooit iemand hoefbevangen ziek raken na een overvloedig kerstmaal? Ik niet...

Groeten,
Frans

Esther schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 21:19:


Knoflook, aha...


Er is een duidelijk verband (bij paarden) tussen knoflook en bloedarmoede, dus dat is niet zo gek.
En dit is daarom juist zo'n prima voorbeeld! Er zijn denk ik niet veel paarden die zelf op het idee zouden komen om knoflook te eten. Het wordt ze daarentegen gevoerd door mensen die het idee hebben dat het "bloedzuiverend" zou zijn, daarbij voorbijgaand aan het feit dat paarden geen mensen zijn... Voor paarden is knoflook vergif en veroorzaakt bloedarmoede...
Hoezo moet dit een pré voor toevoegingen voorstellen? Voor mij is dit mailtje weer het zoveelste bewijs dat wij mensen eens moeten ophouden met paarden allerlei gezond gewaande spullen moeten voorschotelen.


Oh, er zijn meer stoffen waarmee je dit kan bereiken. Of dat zo gezond is is weer een ander verhaal... De natuur lost het vanzelf ook wel op.

Groeten,
Frans

Wendy-hb schreef op dinsdag, 19 juli 2005, 16:48:


Zeker om iets in werking te stellen in het lichaam!
Mijn 2 jarige begon bijvoorbeeld op eens heel erg veel kamille te eten op het pad naar de weide toe. Een paar dagen terug is hij er ook weer ineens mee gestopt.