Piet schreef :

Ik gebruik het ook nog zelden omdat de meesten van mijn paarden inmiddels 'opgevoed' zijn, dus ja, op een gegeven moment, als je paard weet wat je bedoelt en vice versa, is het niet eens meer nodig, dan is een kijken, wijzen voldoende. Met alleen een wijsvinger naar rechts of links kun je dan bijvoorbeeld al sturen, druk nihil.


Vertel nou eens, Piet, waaróm wil hij targetten? Ik denk niet dattie jou wil laten zien hoe moedig hij is. Hij wil dit doen omdat ie een beloning wil. En als hij daarvoor achteruit naar beneden moet en voldoende vertrouwen in jou heeft , dan neemt hij dat bergje voor lief.


Ik weet het niet hoor, zou een paard dat met zachte druk naar beneden gevraagd wordt dan niet moeten voelen waar hij zijn voeten neerzet?
Trouwens; als je dit mbv druk vraagt moet je nooit aanhoudende druk gebruiken, maar korte momenten, dan wachten tot het paard reageert, belonen en weer een fractie druk, wachten, reageren, belonen en zo komt het paard net zo goed op zichzelf die heuvel of berg af.
Nooit aanhoudende druk want dan ga JIJ dat paard leiden en dat is niet wat je wil, hij moet op eigen benen lopen.
Op een gegeven moment is dus die druk niet meer nodig maar is gewoon een 'vragen' voldoende geworden, vergezeld van een woordelijke beloning.

Over de frequentie van die woordelijke beloning kunnen we het vervolgens hebben; ik beloon graag en veel, bij elke goede reaktie
die mijn paard mij geeft, hoe subtiel dan ook.
Dit bouw je langzaam af tot je op een gegeven moment aleen op het einde van het gevraagde beloont.

Ik blijf het trouwens vaker doen; ik vertel mijn paard zodra ik iets vraag al dat ze heel lief is, vergezeld van een aanraking (ik raak mijn paarden heel veel aan) , dit vindt ze zo fijn dat ze uit zichzelf het gevraagde zal doen.
Hierin zie ik niet veel verschil met klikkeren, ook al gebruik(te) ik dus wel die druk in het begin.
Maar ik vind het niet goed als mijn paard zelf haar eigen versie gaat verzinnen, of op dingen vooruit gaat lopen.
En het 'gevaar' is dat ze dat doet om mijn "good girl" te willen horen.
Niet dat dat erg is, maar het komt dan niet meer uit haarzelf.
Maar goed, mijn paard achterwaarts een heuveltje af laten lopen is ook niet iets wat ze uit zichzelf zou doen, lijkt mij.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:42:


whaow, wel eens gehoord van de Dutch Mountains? Daar bedoelen ze heus het stijgingspercentage van dat stoepkrijtheuveltje bij jullie daar niet mee hoor :)
Er zijn bepaalde dingen die hij niet doet al beloof ik hem 100 beloningen. Het wordt toch altijd afgewogen tegen wat hij ervoor moet doen. Het vertrouwen, ok , ik heb hem nog nooit belazerd, dus hij heeft geen reden om aan te nemen dat ik hem in het prikkeldraad laat lopen , maar hij moet toch helemaal zelf de beslissing nemen, "doe ik dat".
Hij is ook niet in een keer de dijk af komen lopen. Nee, het principe van clikkeren, kleine stapjes tegelijk, ging ook hier op.


Tuurlijk, maar dan sta je naast zijn hoofd, je hebt hem vast, er is een direkte verbinding. Ik denk dat dit toch een groter vertrouwen aan je paard geeft ( in ieder geval meer druk) dan wanneer je -los- een meter achter hem staat en hem zelf de keus laat.


Ik zocht met mijn "zachte aanhoudende druk" een soort verzamelnaam voor de uiteenzetting die je hierboven geeft.
We hebben het over hetzelfde. Ik maak het nmm.nog veel sterker door op het moment van druk weglaten vallen, te bridgen en daarna te belonen. ( ik zeg dus met mijn bridge : wat je nu doet --op dit moment--doe je goed)


Er zit wel een verschil in, inderdaad niet in de beloning, want als je paard iets prettigs krijgt toegediend is het een beloning, ( de discussie over de kracht van een beloning is weer een heel andere) maar je mist een stuk gereedschap, nl. de eerder genoemde bridge.
Waarmee je de mogelijkheid hebt om hem op de milliseconde te laten weten: dit is goed!


'Ik zou hier toch nog eens een keer komen kijken hoe die dijken eruit zien. Of anders stuur ik je wel een kaartje met "groeten uit Zeeland" :)
Nee, geloof ook maar niet dat Shiny bij zich zelf denkt , laat ik nou es lekker achteruit van die dijk af hobbelen, misschien hoor ik dan wel een Yes. Dat ik hem dit wilde leren is omdat het een flink vergrotende trap is van uit een trailer komen en de loopplank afgaan en omdat het me een prima gymnastische oefening lijkt.
Achteruit erop volgt.


Piet

ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:18:

...knip....

Die vind ik érg sterk die vergelijking Ebby. Waarom zou je jouw gereedschapskist beperken door er slechts één stuk gereedschap in te leggen?!

Vanmorgen toevallig met mijn hengst een treffend voorbeeld. De merries vinden targetten gewoon leuk en haast een beloning op zich. Hij vind het stóm en vindt het bést als de merreis alle snoep opeten, híj gaat wat anders doen.
Hij wil graag met me samenwerken, houdt de meiden dan weg, krijgt graag een knuf en ook graag een snoepbeloning zéker als dat in het zicht van de meiden is. Als ik echter maar één keer 'toca', iets aanraken vraag kijkt hij me aan, loopt weg en wil het eerste half uur níets van spelletjes doen weten.
Hij reageert vollédig anders op het bridgen. Hij leert uiteraard volgens dezelfde principes maar wat hij als beloning of straf ziet en de waardes daaraan zijn van een andere planeet als van de merries.
Knorretje, het muildier, zit wéér anders in elkaar. Die heeft blijkbaar nieuwsgierigheid/geestelijke uitdaging als belangrijke drijfveer en toont nauwelijks de behoefte aan geborgenheid. Wijken voor de geringste druk zit er niet in; dat is gelijk verzet en staken van alle werkzaamheden. Dat is niet leuk, dus doet ze niet aan mee en gaat wat anders doen. De geringste overredingskracht werkt ook écht niet bij haar; tis helemaal Parelli's 'zoveel als nodig' bij haar verzet daartegen en dat wint ze dus altijd. Dat weet zij, dat weet ik, dus op die voet gaan we niet staan.

Je hoeft hier maar de wei in te lopen en je ziet aan de manier van interactie op jouw aanwezigheid dat je voor de merries, Capricho en Knorretje drie totáál verschillende methodes dient te gebruiken.
En dat is dan nog maar de 'muur' om de verschillende paarden. De muur per paard heb ik het dan nog niet eens over.

Huertecilla schreef op vrijdag, 30 september 2005, 10:11:


Mooi dat je dit kunt zien HC en hoe gaat het je af, in
het toepassen van deze verschillende trainings technieken?
Niet ieder mens houd van meerdere methodes of benaderingen.

Piet en Pien, nog even over het waarom je paardje voor jouw
achterwaarts de dijk af gaat? Dat is mi voor de hoogste beloning, de ervaring van het samenspelen! Niets gaat dit duo te ver

Shadow begin ik een beetje te leren kennen. En zij mij.

Ze heeft de uitprobeer fase van mij nu wel zo'n beetje gehad.
Vandaag nog drie keren haar een stapje vooruit moeten trekken,
in tegenstelling tot woensdag een half uur lang. Dit is geen angst,
enkel uitproberen hoe ver ze kan gaan.

Het gras induiken was al minder geworden, de eerste 2 keer wandelen tot 60 % van de tijd, de vorige keer nog zo af en toe, en vandaag slechts 2 keer!

Met de nodige strengheid en waakzaamheid had ik vandaag een
paardje dat heerlijk met me mee ging. Bij het in draf tussen de bomen door zig zaggen bleef ze heerlijk aan mijn zijde in het zelfde tempo lopen als ik, en ook het afremmen en stoppen alles aan een doorhangend leidtouw.

En ik ging met haar mee zo veel als kon natuurlijk, dat is mijn favoriete trainingsvorm! Nu voor het eerst samen de stadswijk ingetrokken. Ze was geïnteresseerd en belangstellend. Wel gericht op doorlopen, ze hoeft niet zo nodig te stoppen en te snuffelen. Behalve als het gras is natuurlijk en paardevijgen. Paardevijgen ruiken, moedig ik aan, bij het gras is een zacht "nee" voldoende. Heerlijk toch zo'n makkelijk paard!
Ik heb haar 2 keer laten grazen op mijn initiatief, ergens op het verste punt van de route. Eten staat zeer hoog op haar agenda, ze is snel dik in een normale weide. Dus op het verste punt mogen eten, is ook motivatie om samen met me weg te gaan.

Wat ze precies leuk vindt, en waar ik dan in mee kan gaan, dat zal de komende weken wel duidelijker worden. De stad krijgt vandaag een dikke voldoende in ieder geval. En loopbehoefte heeft ze ook wel.

Michiel

Michiel schreef op vrijdag, 30 september 2005, 17:12:


Laat ik het zo zeggen Michiel: ik rij op loeídrukke feesten op de halsring en ook buitenritten door de bergen. Gisteren bitlessbridle op mijn jonge hengst en eergister op mijn Arabella 19 km. in vooral galop en draf.

Overigens heb ik één 'methode'; Kikkuli, en daarbinnen passen verschillende aanpakken; Parelli, Teblick etc. alles onder de paraplu van hoe zoogdieren leren.