ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:18:

...knip....

Die vind ik érg sterk die vergelijking Ebby. Waarom zou je jouw gereedschapskist beperken door er slechts één stuk gereedschap in te leggen?!

Vanmorgen toevallig met mijn hengst een treffend voorbeeld. De merries vinden targetten gewoon leuk en haast een beloning op zich. Hij vind het stóm en vindt het bést als de merreis alle snoep opeten, híj gaat wat anders doen.
Hij wil graag met me samenwerken, houdt de meiden dan weg, krijgt graag een knuf en ook graag een snoepbeloning zéker als dat in het zicht van de meiden is. Als ik echter maar één keer 'toca', iets aanraken vraag kijkt hij me aan, loopt weg en wil het eerste half uur níets van spelletjes doen weten.
Hij reageert vollédig anders op het bridgen. Hij leert uiteraard volgens dezelfde principes maar wat hij als beloning of straf ziet en de waardes daaraan zijn van een andere planeet als van de merries.
Knorretje, het muildier, zit wéér anders in elkaar. Die heeft blijkbaar nieuwsgierigheid/geestelijke uitdaging als belangrijke drijfveer en toont nauwelijks de behoefte aan geborgenheid. Wijken voor de geringste druk zit er niet in; dat is gelijk verzet en staken van alle werkzaamheden. Dat is niet leuk, dus doet ze niet aan mee en gaat wat anders doen. De geringste overredingskracht werkt ook écht niet bij haar; tis helemaal Parelli's 'zoveel als nodig' bij haar verzet daartegen en dat wint ze dus altijd. Dat weet zij, dat weet ik, dus op die voet gaan we niet staan.

Je hoeft hier maar de wei in te lopen en je ziet aan de manier van interactie op jouw aanwezigheid dat je voor de merries, Capricho en Knorretje drie totáál verschillende methodes dient te gebruiken.
En dat is dan nog maar de 'muur' om de verschillende paarden. De muur per paard heb ik het dan nog niet eens over.

Huertecilla schreef op vrijdag, 30 september 2005, 10:11:


Mooi dat je dit kunt zien HC en hoe gaat het je af, in
het toepassen van deze verschillende trainings technieken?
Niet ieder mens houd van meerdere methodes of benaderingen.

Piet en Pien, nog even over het waarom je paardje voor jouw
achterwaarts de dijk af gaat? Dat is mi voor de hoogste beloning, de ervaring van het samenspelen! Niets gaat dit duo te ver

Shadow begin ik een beetje te leren kennen. En zij mij.

Ze heeft de uitprobeer fase van mij nu wel zo'n beetje gehad.
Vandaag nog drie keren haar een stapje vooruit moeten trekken,
in tegenstelling tot woensdag een half uur lang. Dit is geen angst,
enkel uitproberen hoe ver ze kan gaan.

Het gras induiken was al minder geworden, de eerste 2 keer wandelen tot 60 % van de tijd, de vorige keer nog zo af en toe, en vandaag slechts 2 keer!

Met de nodige strengheid en waakzaamheid had ik vandaag een
paardje dat heerlijk met me mee ging. Bij het in draf tussen de bomen door zig zaggen bleef ze heerlijk aan mijn zijde in het zelfde tempo lopen als ik, en ook het afremmen en stoppen alles aan een doorhangend leidtouw.

En ik ging met haar mee zo veel als kon natuurlijk, dat is mijn favoriete trainingsvorm! Nu voor het eerst samen de stadswijk ingetrokken. Ze was geïnteresseerd en belangstellend. Wel gericht op doorlopen, ze hoeft niet zo nodig te stoppen en te snuffelen. Behalve als het gras is natuurlijk en paardevijgen. Paardevijgen ruiken, moedig ik aan, bij het gras is een zacht "nee" voldoende. Heerlijk toch zo'n makkelijk paard!
Ik heb haar 2 keer laten grazen op mijn initiatief, ergens op het verste punt van de route. Eten staat zeer hoog op haar agenda, ze is snel dik in een normale weide. Dus op het verste punt mogen eten, is ook motivatie om samen met me weg te gaan.

Wat ze precies leuk vindt, en waar ik dan in mee kan gaan, dat zal de komende weken wel duidelijker worden. De stad krijgt vandaag een dikke voldoende in ieder geval. En loopbehoefte heeft ze ook wel.

Michiel

Michiel schreef op vrijdag, 30 september 2005, 17:12:


Laat ik het zo zeggen Michiel: ik rij op loeídrukke feesten op de halsring en ook buitenritten door de bergen. Gisteren bitlessbridle op mijn jonge hengst en eergister op mijn Arabella 19 km. in vooral galop en draf.

Overigens heb ik één 'methode'; Kikkuli, en daarbinnen passen verschillende aanpakken; Parelli, Teblick etc. alles onder de paraplu van hoe zoogdieren leren.