Peet schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 15:30:


Hoi! Hierin geef ik jou gelijk Petra! Ik denk weleens dat het bijna gedachten-overbrenging is! Nu ben ik ook een veelvuldig buitenrijden en praktisch nooit in een rijbak bezig. Inderdaad... ze voelen wanneer je echt links- of rechtsaf wilt.
Het leukste is om je paard zijn eigen route te laten bepalen... Je zult verbaasd staan wat paarden nu echt interessante paadjes vinden...
Die kunnen net zo goed doelloos rondzwerven als wij!
Verder hoef ik alleen maar te denken: ik geloof dat ik naar huis ga... En hij zal altijd de korste route naar huis weten te vinden, heeft een soort ingebouwde routeplanner!
Je kunt rustig op hem vertrouwen... hij komt thuis.
We hebben weleens flink bij jou in de regio Borger/Grolloo gedwaald... niemand wist de weg nog terug naar Grolloo... En ik liet het gewoon aan Chaser over...
Nu, heel doelbewust links- of rechtsaf... Hij krijgt dan een flink tempo en laat duidelijk zien waar we heen moeten... en hij wist daar echt de weg niet hoor!
We kregen toen ook nog de opmerking: Jaja... zometeen loopt hij naar Ruinen (thuis dus)! maar nee.... Chaser weet ook waar hij tijdelijk woont.
haha... We hebben weleens een discussie met andere ruiters op een kruising gehad over de juiste afslag.... iedereen wilde een andere kant uit... schoot lekker (niet) op )

Maar Chaser had gelijk. Zelfs al zou hij alleen overblijven op zo'n route en z'n maatjes achter moeten laten... toch loopt hij dan door. Heel zelfverzekerd, DIT is de juiste route en NIET anders....
Tegenwoordig houdt iedereen lekker z'n mond )
Ze geloven het inmiddels wel....

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:26:


Ja, das inderdaad mooi om te zien en te weten.
Een vergelijkbaar iets hadden kennissen op een van de eilanden.
Tijdens een (eerste) ochtend strandwandeling te paard raakte er een in een soort drijfzand.
Beide ruiters van hun paard af om het paard weer op de vaste grond te krijgen.
Toen dit gelukt was zijn ze , de paarden dus, er samen vandoor gegaan, de ruiters achterlatend op het strand.
Met de kar zijn ze bij dat strand aangekomen....ze kende er de weg absoluut niet.
Over wegen, kruispunten , weilanden enz. enz. zijn ze geheel zelfstandig terug gerend naar de stal waar ze de avond er voor aan waren gekomen en overnacht hadden. Hoezo betrouwbare richtingaanwijzers....

Nick

Huertecilla schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 17:51:


Met intentie, bedoel ik dus ook echt intentie; wat wil je, wat voel je, wat denk je, wat zie je (in gedachten), etc. Dus juist ongeacht je focus of je handelen. Dàt wilde ik aangeven, dat in ieder geval mijn paard heel goed aanvoelt wanneer ik bijv. naar links kijk, of ik linksaf wil of dat ik gewoon links van ons ergens naar kijk. Of dat ik een been aandruk om haar iets te vragen of dat ik dat (per ongeluk) doe omdat ik me op m'n kont wil krabben; ik noem maar wat.
Het kan best zo zijn dat paarden (nog) de neiging hebben om te anticiperen, omdat je eigen intentie (nog) niet helemaal duidelijk is. Of omdat dat "bruggetje" tussen jou en je paard nog niet helemaal gelegd is en dat dat de ruis is.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk