Wil schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 21:26:


Ja, das inderdaad mooi om te zien en te weten.
Een vergelijkbaar iets hadden kennissen op een van de eilanden.
Tijdens een (eerste) ochtend strandwandeling te paard raakte er een in een soort drijfzand.
Beide ruiters van hun paard af om het paard weer op de vaste grond te krijgen.
Toen dit gelukt was zijn ze , de paarden dus, er samen vandoor gegaan, de ruiters achterlatend op het strand.
Met de kar zijn ze bij dat strand aangekomen....ze kende er de weg absoluut niet.
Over wegen, kruispunten , weilanden enz. enz. zijn ze geheel zelfstandig terug gerend naar de stal waar ze de avond er voor aan waren gekomen en overnacht hadden. Hoezo betrouwbare richtingaanwijzers....

Nick

Huertecilla schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 17:51:


Met intentie, bedoel ik dus ook echt intentie; wat wil je, wat voel je, wat denk je, wat zie je (in gedachten), etc. Dus juist ongeacht je focus of je handelen. Dàt wilde ik aangeven, dat in ieder geval mijn paard heel goed aanvoelt wanneer ik bijv. naar links kijk, of ik linksaf wil of dat ik gewoon links van ons ergens naar kijk. Of dat ik een been aandruk om haar iets te vragen of dat ik dat (per ongeluk) doe omdat ik me op m'n kont wil krabben; ik noem maar wat.
Het kan best zo zijn dat paarden (nog) de neiging hebben om te anticiperen, omdat je eigen intentie (nog) niet helemaal duidelijk is. Of omdat dat "bruggetje" tussen jou en je paard nog niet helemaal gelegd is en dat dat de ruis is.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk