jan seykens schreef op dinsdag 27 juni 2006, 7:53:
> Isabel van der Made schreef op dinsdag 27 juni 2006, 1:05:
>
>> jan seykens schreef op dinsdag 27 juni 2006, 0:57:
> kunnen dit nu eenmaal niet op gras en hooi alleen.
>
> Bedankt,
> jan.
In de vroegere Tsaren tijd reden de Tartaren meer dan 160 kilometer per dag (op een veldtocht, niet elke dag, maar een aantal dagen achter elkaar!), alwaar ze ontzettend ontzag voor kregen. Toen was er geen
biks! Een paard voeren met
biks omdat hij endurance loopt is een gewoonte die we hebben overgenomen. Het paard op natuurlijke voeding en veel beweging (natuurlijke beweging) geraakt in een goede conditie. Het probleem schuilt in de graastijd. Dus die dag zal hij al zijn reserves moeten aanspreken. En dit kan alleen als hij in goede (natuurlijke) conditie verkeerd.
Hier komt ook nog bij dat de enduranceruiter ook nog eens tegen de klok rijdt. Dit onnatuurlijke hebben wij bedacht. Een goede voorbereiding is het halve werk en met verstand rijden onmisbaar. Neem de tijd die er voor nodig is en dan zal het minder tijd kosten. Extreme sporten met dieren zijn eigenlijk ontoelaatbaar volgens mijn persoonlijke mening. Wees dan een kerel of vrouw en loop zelf. Trouwens bij endurance moet je ook regelmatig naast je paard gaan lopen. (En wat mij betreft de helft van het traject). Maar dat halen onze voetjes niet.