Ans Jondral schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:15:


Jeetje Ans!! Wat een bericht zeg! 8 jaar... dat is geen leeftijd!
Ik weet niet of je in de gelegenheid bent, ook financieel gezien, om je paard nog een paardwaardig bestaan te geven.... Ik denk niet dat jij een egoist bent, integendeel!
Je kent je eigen dier het allerbeste en weet dus ook of zij wel of niet pijn duidelijk maakt. Lijkt me verschrikkelijk moeilijk inschatten.
Als zij nog wel plezier in haar leven kan hebben, b.v. met wandelen of zo, en je wilt dit doen... zou ik alles eerst eens even laten bezinken en eens afwachten hoe zaken zich ontwikkelen.

Ik zie ook meteen nog een probleem... je kunt een paard niet alleen maar in de wei laten lopen denk ik.... omdat je dan weer andere problemen kunt krijgen...

Heb je haar alleen of heeft ze gezelschap?

Ik heb het zelf nooit meegemaakt maar weet wel van paarden die flink pijn hadden dat ze zelf niet meer willen. 1 gaf het aan door zich te laten vallen in de trailer b.v.
Het schijnt dat ze van erge pijn ook flink vermageren. Denk dat voor mij de grens daar zou liggen. Als hun leven ondraaglijk wordt.

Ben benieuwd hoe anderen reageren.... moeilijk Ans!
Ik wens je echt sterkte hoor!

Groet,
Wil.

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:


Is het vroegtijdige slijtage of ging er een trauma aan vooraf?
Ben je van plan het in supplementen te gaan zoeken? Piet wist een goed middel, herinner ik me, er was toen discussie over het suikergehalte erin meen ik. Verder is daar natuurlijk duivelsklauw.
Ik kan het niet laten weer te attenderen op hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com en met name de dvd met o.a. behoorlijk kreupele artrosepaarden.

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:


Ja , wat moet ik hier nou op zeggen...Ik kan je wel vertellen hoe het met Maike is gegaan.Die is met 6 jaar met pensioen gegaan , heeft allerlij problemen naast de seme en kan niet gereden worden. Ik had voor mezelf uitgemaakt dat hij zelf wel aan zou geven waarneer hij er aan toe zou zijn om uit dit leven te stappen , maar mijn vriend heeft mij erg aan het twijvelen gemaakt. Een soortgelijke vraag verscheen hier op het forum , begin dit jaar. Uit de meeste antwoorden die ik kreeg werd ik gesteund in mijn eerste gedachte,Maike geeft het zelf wel aan...
Of Maike pijn heeft...er zijn meerdere mensen geweest die zeiden van wel,waaronder een dierenarts en zoon fotolezeres. Ik denk ook dat Maike pijn heeft , maar dat hij er op zekere hoogte wel mee heeft leren omgaan , en ik ook!
Maike leeft echt helemaal op als ik wat met hem doe , zoals wandelen met dubbele lijnen , of met een longeerlijn zodat hij flink gek kan doen als hij wil. De dagen daarna heeft hij duidelijk meer pijn , maar houd zich dan ook wel rustig. Ik doe maar heel weinig met hem, maar wat ik doe vind hij echt geweldig.

Helemaal geen beweging geven lijkt me een te grote overgang , en rust roest...
Ik vind jou absoluut niet egoistisch! Het word anders als je paard het echt opgeeft en jij zou daar nog niet aan toe zijn , en hem met toeters en bellen probeerd om in leven te houden. Bv door dwangvoeding , omdat hij niet meer eet , want hij wil gewoon niet meer. Dit is duidelijk mijn mening gebaseerd op wat ik tot nu toe meegemaakt heb, en er zijn mensen die het eerder op zouden geven , maar ook mensen die het later pas opgeven.

Het is erg moeilijk , ook ik kan niet in jou geldkasje kijken.En ik kan ook niet zien wat jij jezelf allemaal moet ontzeggen om dit paard te moeten houden.Dit zijn geen overwegingen voor mij , maar ik respecteer het wel als anderen die mening hebben... ook daar zit wat in.

Of je het er nou mee eens bent of niet , wat ik geschreven heb , ik hoop dat het jouw steunt in jouw beslissing , welke dat ook mogen zijn.

Sterkte!!

Esther

van lennep schreef op donderdag 13 juli 2006, 16:05:


Lijkt me heel erg voor je paard en voor jou!
Ik weet niet goed welke geschiedenis hieraan vooraf is gegaan en of je het stadium van adviezen allang gepasseerd bent, maar ik wil je graag nog meegeven dat in de kliniek van dr Strasser paarden met zogenaamd ongeneeslijke artrose weer als een kievit zo fit naar buiten zijn gekomen en weer berijdbaar zijn. Misschien kun je haar om raad vragen Ik dacht dat ze nog steeds gewoon mails persoonlijk beantwoord. www.hufklinik.de

Sterkte, Marleen

Christel Provaas schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:40:


Het komt door een trauma. Een afgescheurde collateraalband en kraakbeenspinters, waaraan ze geopereerd is.
Daardoor zit het volgen de DA op de slechts mogelijke plek, net in dat deel van het gewricht dat voor zowat 95% van de beweging zorgt. (in tegenstelling tot de vorm van artrose die je het meest tegenkomt (= spat thv 1ste tarsaal beentje) Volgens de DA zal ze na verloop van tijd haar sprongewricht nog amper kunnen plooien.
Of ik aan de gang ga met supplementen, dat weet ik nog niet zo goed. Ik vraag mij af of het wel iets uithaalt. Volgens de DA zijn er in haar geval geen middelen om het te vertragen, omwille van de plek. Het gaat om het tibiotarsale deel van het gewricht. (dus waar de katrol met de tibia articuleert) Als er nog mensen zijn met paarden die artrose hebben op deze plek, dan hoor ik het trouwens graag.
We hebben nog een pony waarbij op foto maar een hele milde vorm van spat te zien is. En die loopt nu ook al een jaar mank. Alhoewel ze primeval enzo krijgt. Ik ben dus nogal sceptisch over die supplementen.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op donderdag 13 juli 2006, 16:34:


Dat klinkt behoorlijk ernstig en lijkt me inderdaad niet iets om rijdend op te lossen. Wat supplementen betreft, ik snap je scepsis: Buck had een voorstadium van hko, kreeg o.a. een reteduur supplement uit de US door de da voorgeschreven, het deed niets. Ik heb hem -toen hij opgegeven was- ontijzerd en ben volgens AdB gaan rijden, nu is hij volledig rad, behalve wanneer ik een week niets gedaan heb, dan begint hij een tikkie stijf/onregelmatig. De kreupelheid werd m.i. veroorzaakt door rugspierspanning, logisch dat het supplement daar niets aan veranderde. Het zou kunnen dat de Primeval niets doet voor je pony (omdat spat ook een uiting van scheve rugbelasting kan zijn), maar wel voor je paard (omdat die echt zwaar artrose heeft).

Ans Jondral schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:15:


Het is zeker paardwaardig om je paard zo te laten leven vind ik. Het is eerder naar de menselijke normen vaak niet gebruikelijk om een paard dat niet meer kan werken op te geven.

Je weet nooit hoeveel pijn je paard heeft, maar hij zal wel aangeven als hij niet meer wilt. Ik weet niet of je dit kunt vergelijken, maar voor een chronisch ziek of ongeneselijk ziek mens heeft het leven ook vrijwel altijd nog waarde.
Het moet echter voor jou ook wel haalbaar blijven.

Je zou als het financieel mogelijk is nog eens iets anders kunnen proberen dan de dierenarts. Wat Marleen bijvoorbeeld zei: Strasseraars bereiken veel met paarden met artrose.

Sterkte en ik vind het geweldig dat je je paard nog een mooi leven gunt!

Margot

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:


Tjee, Ans, moeilijk allemaal.
Onze 26 jarige Bay loopt nu steeds slechter en er zijn dagen dat ze duidelijk pijn heeft. Toch zien we dat ze er zich bij lijkt meer te leggen en ze strompelt vrolijk verder, niet in een lager tempo maar met enorm veel levenskracht die we haar niet willen ontnemen. Ze wil nog méé, galloppeert vrolijk door de velden (ziet eruit als een paard met een houten poot, maar dat doet ze helemaal zelf hoor).

Deze maand gaat ze definitief met een ander ouder paard op pensioen de wei op bij een vriendin. Zij heeft van ons het recht gekregen te mogen beslissen over Bay's leven als de kwaliteit dusdanig achteruit gaat dat we zien dat ze gaat lijden. Dat zou mijn grens ook zijn.
Het zal er ooit van komen, maar dat paard is dan ook al 26 en geen 8

Ik wens je sterkte, alhoewel je nu helemaal geen beslissing hoeft te nemen, laat het even bezinken. Niemand die je dwingt dit binnen een bepaalde tijd te moeten doen, leg dat jezelf niet op.

Pien

Christel Provaas schreef op donderdag 13 juli 2006, 16:58:


Je zou er een mailtje aan www.natumed.nl kunnen wagen waarin je precies uitlegt wat je paard mankeert en waarin je vraagt of die mensen, (huisarts en veearts) die inmiddels veel ervaring hebben met zulke beenproblemen, verwachten of hun speciaal voor paarden samengesteld glucosamine preparaat positief voor jouw paard kan werken.
Voor mensen is het supplement (!)het enige dat inmiddels door het ziekenfonds (OZ) vergoed wordt.
Ik geef het alleen aan, verdien er niks mee, heb alleen wat resultaten ervan gezien.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Marleen den Arend schreef op donderdag 13 juli 2006, 16:14:


Bedankt voor de tip. Ik spreek (en schrijf :) ) alleen geen letter Duits. (En ik ben nochtans van duitse afkomst, shame on me :) ) Zou er ook geantwoord worden op enelstalige mails?
Misschien dat ik inderdaad maar in die richting moet gaan denken. Volgens mijn DA was het een hopeloze zaak en moest ik mij zeker geen intra-articulaire injecties of iets dergelijks laten aanpraten. Maar misschien dat er de alternatieve hoek wel mensen zijn die iets voor haar kunnen betekenen.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag 14 juli 2006, 14:29:


Ans, mocht je er niet uitkomen, dan wil ik je wel helpen. Als je me de tekst die je naar Strasser wilt sturen prive mailt, wil ik je mail wel in het Duits vertalen. Ik heb helaas geen tijd heel erg uitgebreide teksten te vertalen, ik werk 40 uur en klus 's avonds nog bij als beeedigd vertaalster Duits.
Groeten,
Monique

Wil schreef op donderdag 13 juli 2006, 15:22:



Hi,
Over de financiële kant van de zaak maak ik mij niet zo druk. Ik vind dat als ik haar mijn paard mag noemen, dat ik dan ook maar bereid moet zijn haar alles te geven wat ze nodig heeft. Anders had ik haar maar niet moeten kopen. En we hebben genoeg weides om haar 24/7 buiten te laten lopen in het gezelschap van twee andere merries. Ze zal dus zeker niets te kort komen.
Ik heb het er gewoon zelf heel moeilijk mee om mijn prachtige jonge merrie door de wei te zien strompelen als een paard van 25. Maar alles went zeker?
Ik vraag mij af wat je bedoelt met die 'andere problemen' die ze kan krijgen door alleen op de wei te lopen?
De DA zei trouwens ook dat ik haar niet mocht vragen om te lopen maar dat ik alles van haar moest laten afhangen, wandelen zal dus waarschijnlijk niet gaan. (volgens hem was het principe 'rust roest' niet op haar van toepassing) Maar ik zal inderdaad moeten afwachten wat de toekomst brengt.

Ik denk wel dat ze momenteel pijn heeft, ze beperkt haar beweging op de wei tot het minimum en het is al een tijdje geleden dat ik haar spontaan sneller heb zien gaan dan een relaxe stap.
En ik vind haar opvallend aanhankelijk tov van mij. (en dat is ze normaal alleen maar als ze ziek is of zich niet goed voelt)
Alhoewel je voor die dingen wel een andere verklaring kan bedenken, bv het warme weer. Ik kan het haar natuurlijk niet vragen hé. :)
groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op vrijdag 14 juli 2006, 14:29:


Hi Ans, over het algemeen zijn Duitsers niet zo Engelstalig gericht.
Maar, een vriend van mij woont in Nordhorn en ik weet dat hij weleens Duitse vertalingen maakt tegen geringe vergoeding...
Dit is zijn E-mail: GuusArens@t-online.de
Schrijf hem maar... en dat je dit van Wil weet.....

Alternatieve hoek: Moira Zerbst of Carla Roodenrijs...
m.zerbst@hccnet.nl of croodenrijs@hotmail.com
Volgens hun is Artrose ook een verkeerde reactie van het lichaam....
Je kunt het allicht vragen.

Groetjes,
Wil.

Ans Jondral schreef op vrijdag 14 juli 2006, 15:39:


Nee, daar wen je nooit aan..... Net zoals ik niet wen aan het SeMe-lijden.

I.v.m. wel gewoon volop in het gras, maar weinig tot geen beweging. Hoefbevangenheid door fructaan, te dik worden.....? En te zwaar lijkt me nu helemaal juist niet de bedoeling....


Jij voelt en kent je eigen paard het allerbeste.
Waarom neem je niet gewoon contact op met Carla en Moira? Weliswaar humaan therapeuten, maar beiden zeker geinteresseerd in paarden en ook druk aan het behandelen... ze zijn trouwens dikke vriendinnen van elkaar dus het maakt niet uit met wie je contact opneemt... Als ze niets voor je paard kunnen betekenen zullen ze dat allebei ook eerlijk zeggen.


Groetjes,
Wil.