Christel Provaas schreef op donderdag 7 september 2006, 10:56:


Heeft dat wel of niet gevoelig zijn voor bacteriegroei ook niet met weerstand te maken?
Als de hoef goed gezond is, waarom zou deze dan gevoelig zijn voor bacterieen en schimmels? Dus misschien ook wel, hoe gezonder de hoef en hoe schoner de leefomgeving hoe meer een hoef zich kan wapenen tegen dit soort ellende.

Wat ik me ook steeds afvraag of je met constant ontschimmelen en ontsmetten niet iets van resistentie in de hand werkt.

Christel Provaas schreef op donderdag 7 september 2006, 10:56:


Het gekke is dat ik helemaal geen last heb gehad van scheuren of scheurtjes.
Ik zie het zo dat een hoefwand harder wordt in de zomer, minder elastisch, maar ik denk dat dit pas tot scheuren lijdt als de hoefdwand te lang is.
De vochthuishouding van de hoefwand boven de zool wordt nmm.gereguleerd door het weefsel in de voet.
Pas op het moment dat de hoefwand beneden de zool uitsteekt is hij gevoelig voor weersomstandigheden zoals uitdroging. Maar dat betekent dus dat de hoefwand te lang is, dit lijdt tot een verkeerde druk en heeft scheuren , vooral dan bij een droge minder soepele hoefwand, tot gevolg.
Piet

Piet schreef op donderdag 7 september 2006, 11:31:



Als aanvulling:
Leg eens een hoefwand in de zon, pardon, jullie hebben geen losse voeten :).... Ik begin opnieuw
Als ik een hoefwand in de zon leg, stel van een arabier, dan blijft er uiteindelijk een wandje van een shetlander over.
Stel nu je paard heeft een hoefwand die beneden de zool uitsteekt, te lang dus... Dan zal bij droogte dat te lange stuk krimpen, terwijl daarboven de wand gewoon vochtig blijft, dus even groot. Iets wat krimpt maar niet kleiner kan worden zal scheuren ..........

Piet

Piet schreef op donderdag 7 september 2006, 11:31:


Wat ik merk aan de hoeven van mijn paard, is dat bij droog weer de stralen krimpen en smaller worden.(en eigenlijk zijn die stralen al niet zo heel breed)
En soms krijgt ze allemaal haarfijne verticale scheurtjes in haar hoefwand. En dan niet alleen waar de hoef de grond raakt, maar ook boven het niveau van de zool. (Het ziet er dan uit zoals verweerd leer dat nodig een lik vet nodig heeft, daar krijg je dan ook van die haarfijne scheurtjes is.)
Normaal gezien is haar hoefwand zeker niet te lang, en brokkels en echte scheuren heeft ze ook nooit, alleen zien ze er soms wel heel uitgedroogd uit.
Met hoefbaden enzo, houdt ik mezelf niet bezig. Maar als haar hoeven zo droog worden dan durf ik wel eens wat modder maken. En dan merk ik echt wel verbetering in haar hoeven hoor.
Dus dat vocht zal dan toch enig effect hebben?

Ans

Piet schreef op donderdag 7 september 2006, 11:41:


Oolk nog maar even een reactie van de boosdoener van het weken en vetten.
Het was bij Froukje heel duidelijk de straal die voor de gevoeligheid zorgde deze zomer. M.i. komt dat omdat ze zo ontzettend lang (17 jr.) op ijzers heeft gelopen en dus het onderliggende weefsel totaal niet ontwikkeld is. Als het buitenste van de straal dan zo keihard wordt door de droogte, drukt dat nog veel meer op het binnengebeuren. Feitelijk had ik er dus het liefst voor gezorgd dat alleen de straal zachter werd. Omdat "het boek" nogal anti-vet is dacht ik er beter aan te doen de hoeven te weken. Dat hielp inderdaad tegen de gevoeligheid, maar niet meer dan een paar uur, dan liep ze weer net zo beroerd als ervoor. Daarna ben ik dus uierzalf op de stralen gaan smeren en dat hielp prima!
Vermoedelijk als gevolg van het weken (zie HN) heeft Froukje nu overigens een hele ruwe hoefwand zonder gladde "afwerking". Ze heeft er geen kloven in en verder is de hele hoef behoorlijk hard, dus ik verwacht niet veel problemen, maar ik houd het extra in de gaten.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 7 september 2006, 12:12:


En het blijft prutsen in de marge, met vet smeren, maar als tijdelijke noodoplossing misschien toch te prefereren.
Hopelijk zal Froukje snel een betere hoef ontwikkelen, zodat je de 'pleisters' niet meer nodig hebt.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 7 september 2006, 10:00:

Nou die andere omstandigheden lijken me nogal tamelijk te essentieel om niet mee te nemen.

Even niet op (dilettantische) deskundigheid gestoeld, maar puur ervaring: de constitutie van de hoeven van de Shires hier is wel degelijk onderhavig aan de weersomstandigheden. Afgelopen julimaand leverde toch echt droge hoeven op waar makkelijk stukjes afbraken. Brokkelhoeven gaat me dan weer te ver, zo zou ik het niet noemen, en na een bekapbeurt ook weer keurig, geen probleem maar toch echt wel een behoorlijk verschil met de natte periodes.

Bij de shet en de fjorden is het verschil dan weer minder groot. Mogelijk omdat Shires van die platte nattegraslandhoeven hebben?

Overigens zit ik niet ieder weekend aan al die hoeven te peuteren hoor, die gaan gedurende enkele weken hun eigen gang, slijten enorm natuurlijk op beton en asfalt en heel vaak niet op gras en worden om de zoveel tijd nagekeken en bijgewerkt. Gaat erg goed zo, ze lopen probleemloos de hele wereld rond zonder ijzers, al jaren (als ze zin hebben).
Maar ik geef het even mee, dan kun je het verschil evt. hier nog op gooien .