Ik heb bij Cadiz na 13 maanden ijzerloos en lang piekeren ook weer hoefijzers onder laten zetten. O, de eerste tomaat...
Aan alle voorwaarden was voldaan: nonstop beweging in een gedeeltelijk bestrate grote paddock waarvan enkele uren weidegang, weinig
krachtvoer, regelmatig bekappen en laten checken, 3 a 4 keer per dag rijden, longeren, langeteugelen op diverse ondergronden. Maar ik zag geen vooruitgang en vroeg me op een gegeven moment in alle ernst af hoe diervriendelijk die blote voeten voor hem waren.
Hij stapte op straat sinds de ontijzering in juli 2005 nog steeds gevoelig en erg kort. Draven op harde ondergrond kostte flink wat aansporing en was een rare waggelloop geworden, hij durfde niet te landen en tilde dus ook zijn voeten amper op. Hoefschoenen gaven wat verbetering, maar ook daarmee draafde hij nog steeds veel te kort en met een vastgehouden rug en stijve pootjes. Hij kreeg wel wat meer kniehef door het gewicht van de schoenen. Zelfs op de zachte dressuurbodem ontwikkelde hij een slap flauw viertaktgalopje, ook onbelast. Hij pakte elk stukje berm of gras, hoe smal ook en weigerde soms het betonpad (3 m) over te steken.
Het is een energieke spanjaard met een geweldige galop in huis en het baarde me zorgen hem zo krampachtig te zien bewegen.
Twee bekappers zeiden dat ik geduld moest hebben. Zijn hoeven zagen er prima uit, de straal was goed ontwikkeld, het hoorn hard en onbreekbaar, de witte lijn mooi dun, niets stond een herstel in de weg. Maar naarmate de maanden verstreken rees mijn vrees dat ik hem door zijn stugge manier van lopen onbedoeld aan een rug- of schouderblessure hielp, dus ik besloot na lang twijfelen hem terug op ijzers te laten zetten, in eerste instantie bij wijze van test, om mijn geweten te sussen.
Na twee weken had ik mijn oude paard terug. Hij laat de rug weer los, de passen zijn ruimer, hij loopt door, hij heeft weer knieactie, galopsprong en durft van de grond te komen.
Ik ben beslist geen ijzervoorstander, maar vind wel dat ik een verantwoordelijkheid heb tov zijn welzijn. Wanneer je de natuurlijke beweging van het bewegingsdier paard langdurig en zonder uitzicht op verbetering belemmert onder de goedbedoelde vlag van Natuurlijk, klopt er m.i. iets niet. Na 13 maanden is er een nieuwe hoef gegroeid en mag er toch wel ENIGE vooruitgang te zien zijn?!
Ik vind dat mijn bericht ook op dit forum thuishoort, omdat dit niet een plek is waar iedereen het alleen maar grondig met elkaar eens is. Realiseer mij tevens dat ik door de extremisten weggehoond zal worden, soit. Mijn verweer is dat ik heb gedaan wat ik in het belang van mijn paard achtte -kiezen tussen twee kwaden- en ik deel dat mede. Blijkbaar is niet elke ontijzering een succesverhaal.
Buck blijft gewoon ijzerloos. Die loopt weliswaar nog steeds wat gevoelig op asfalt, maar dat is acceptabel en van een heel andere orde dan het gestrompel van Cadiz.