Ik heb bij Cadiz na 13 maanden ijzerloos en lang piekeren ook weer hoefijzers onder laten zetten. O, de eerste tomaat...
Aan alle voorwaarden was voldaan: nonstop beweging in een gedeeltelijk bestrate grote paddock waarvan enkele uren weidegang, weinig krachtvoer, regelmatig bekappen en laten checken, 3 a 4 keer per dag rijden, longeren, langeteugelen op diverse ondergronden. Maar ik zag geen vooruitgang en vroeg me op een gegeven moment in alle ernst af hoe diervriendelijk die blote voeten voor hem waren.

Hij stapte op straat sinds de ontijzering in juli 2005 nog steeds gevoelig en erg kort. Draven op harde ondergrond kostte flink wat aansporing en was een rare waggelloop geworden, hij durfde niet te landen en tilde dus ook zijn voeten amper op. Hoefschoenen gaven wat verbetering, maar ook daarmee draafde hij nog steeds veel te kort en met een vastgehouden rug en stijve pootjes. Hij kreeg wel wat meer kniehef door het gewicht van de schoenen. Zelfs op de zachte dressuurbodem ontwikkelde hij een slap flauw viertaktgalopje, ook onbelast. Hij pakte elk stukje berm of gras, hoe smal ook en weigerde soms het betonpad (3 m) over te steken.
Het is een energieke spanjaard met een geweldige galop in huis en het baarde me zorgen hem zo krampachtig te zien bewegen.

Twee bekappers zeiden dat ik geduld moest hebben. Zijn hoeven zagen er prima uit, de straal was goed ontwikkeld, het hoorn hard en onbreekbaar, de witte lijn mooi dun, niets stond een herstel in de weg. Maar naarmate de maanden verstreken rees mijn vrees dat ik hem door zijn stugge manier van lopen onbedoeld aan een rug- of schouderblessure hielp, dus ik besloot na lang twijfelen hem terug op ijzers te laten zetten, in eerste instantie bij wijze van test, om mijn geweten te sussen.
Na twee weken had ik mijn oude paard terug. Hij laat de rug weer los, de passen zijn ruimer, hij loopt door, hij heeft weer knieactie, galopsprong en durft van de grond te komen.

Ik ben beslist geen ijzervoorstander, maar vind wel dat ik een verantwoordelijkheid heb tov zijn welzijn. Wanneer je de natuurlijke beweging van het bewegingsdier paard langdurig en zonder uitzicht op verbetering belemmert onder de goedbedoelde vlag van Natuurlijk, klopt er m.i. iets niet. Na 13 maanden is er een nieuwe hoef gegroeid en mag er toch wel ENIGE vooruitgang te zien zijn?!

Ik vind dat mijn bericht ook op dit forum thuishoort, omdat dit niet een plek is waar iedereen het alleen maar grondig met elkaar eens is. Realiseer mij tevens dat ik door de extremisten weggehoond zal worden, soit. Mijn verweer is dat ik heb gedaan wat ik in het belang van mijn paard achtte -kiezen tussen twee kwaden- en ik deel dat mede. Blijkbaar is niet elke ontijzering een succesverhaal.

Buck blijft gewoon ijzerloos. Die loopt weliswaar nog steeds wat gevoelig op asfalt, maar dat is acceptabel en van een heel andere orde dan het gestrompel van Cadiz.

jose schreef op maandag 18 september 2006, 18:19:


Wist ik het maar, José! Feit is dat dit paard met 6 jaar uit Spanje kwam met beroerde ijzers onder zijn voeten. God weet hoe jong hij beslagen is, en/of wat er inwendig al fout is gegaan. In Nederland heeft hij nog 4 jaar met ijzers gelopen.
Wat mij wel altijd bevreemdde is dat zijn witte lijn altijd al keurig dun was (ik had een hoefsmid die daar erg scherp op was en altijd op de gevaren van krachtvoer wees) en zijn zolen juist heel plat. Die platte zolen zijn altijd gebleven, geen spoortje van hol willen trekken. Dit vond ik opmerkelijk gezien de prima staat van de witte lijn.
Wat ook opmerkelijk is, is dat alle 4 zijn voeten/benen vlak boven de kroonrand, wat uit leken te puilen alsof de hoef iets te klein was voor 'wat erin moest'. Ik zal eens in de gaten houden of dat verandert, maar misschien is het niks.
Bij aankoop zijn er foto's van zijn achterhoeven gemaakt omdat spat werd vermoed. Hoefbeen stond grondparallel.

Nick, ik heb de hielen maar zeer langzaam verlaagd en echt gelijk met de zool zijn ze nooit geweest; er bleef altijd wel een of 2 mm staan. Wel heb ik tijdelijk de straal ingekort zodat hij de grond niet meer raakte -heb daar al eens een vraag met foto's over gepost en Ilona die toen nog actief forumde, gaf mij die tip omdat ze hem wat onderstandig en dus straal-ontziend vond staan. Het inkorten van de straal gaf geen noemenswaardig verschil. Ik heb het later nog wel eens toegepast, maar dan veranderde er niets.

Al die dingen die bij een ontijzerd paard horen en die Buck allemaal heeft doorlopen, zoals extra gevoeligheid in droog seizoen (de uierzalf!), de hoefzweren, het hol trekken van de zol, het dikker worden van de hoefwand, het op den duur harder neerzetten van de hoeven, traden bij Cadiz niet op.

Isabel van der Made schreef op dinsdag 19 september 2006, 2:23:


Zacht.

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 9:13:


De volgorde? IJzers eronder vandaan en in eerste instantie alleen wat rondvijlen om de hoef(stand) niet te shockeren. Paard gewoon rond laten banjeren, geen gedwongen beweging op asfalt of steentjes. De paddock is gedeeltelijk bestoeptegeld, daar wordt het hooi gegeven, maar hij kon e rook bij met zijn voeten nog in het zand. Toen de hielen wat laten zakken, hoefde niet veel, want ze waren al nooit hoog (realistische hoefsmid gehad). Later hoefde er amper iets af omdat ze zichzelf op lengte hielden. De wanden zijn wel eens iets langer geweest dan de zool, nooit veel, want het slijtproces zorgde dat dat niet gebeuren kon. Ik had er nooit veel werk aan, eigenlijk alleen wat rondvijlen en steunsels kort houden. En zo hoort het ook, toch?
Na een staprondje fietspad (erop of ernaast, net wat kon) waren zijn hoeven ook nooit gesleten of gebrokkeld, ik denk dat ze daarvoor te hard waren.

Isabel van der Made schreef op dinsdag 19 september 2006, 10:16:


Ik wil graag alle vragen beantwoorden, want ik heb niet het idee dat ik nu "klaar" ben. Bovendien is dat een consequentie wanneer je zo'n bericht plaatst. Ik waardeer het overigens dat jullie meedenken, had eigenlijk alleen pek en veren verwacht!

Of ik tevreden ben met mijn beslissing? Ik ben tevreden met het feit dat hij weer als een goed geolied paard loopt. Ik ben uiteraard ontevreden met het feit dat dit dmv hoefijzers tot stand is gekomen. Zou haast op elke hoef een sticker met "sorry" willen plakken.
Ik heb stiekem gehoopt dat hij met ijzers net zo beroerd zou lopen als zonder. Dan zou het aan mijn rijkunst oid liggen maar dan had ik een ander probleem op te lossen.
Ik heb een oude video uit de ijzertijd op zachte dressuurbodem onder het zadel vergeleken met een recent stukje film op diezelfde bodem, hij was toen 10 maanden ijzervrij. Het verschil was dat hij beduidend korter, stugger draafde met minder schoudervrijheid en vooral erg vlak en kort met rechte voorbenen galoppeerde.

De straalgroeve is niet speciaal diep, je kunt hem makkelijk uitkrabben met een hoevenkrabber. Hij heeft één keer rotstraal gehad, nl toen hij net uit Spanje was. Hij heeft enorme stralen, die zelfs om wilden flappen en daarom bijgehouden dienden te worden. De smid prees altijd de kwaliteit van zijn hoeven en de witte lijn (ouderwets type smid: lage hielen en geen krachtvoer, goede witte lijn was een stokpaardje van hem).

Arno8 schreef op maandag 18 september 2006, 23:46:


Arno, vraag maar raak hoor! Met en zonder ijzers liep hij dagelijks in een grote zandpaddock die voor 10% bestraat is en enkele uren in de wei, waarvoor hij een 80 meter over de weg moest, met berm ernaast. Na het ontijzeren mocht hij zelf kiezen waar hij liep. Tot de laatste dag koos hij de berm.
Het betonpad, waar ik over sprak, is een 3 meter breed pad tussen de paddock en mijn oprit, waar de trailer staat. Dat stuk moest hij oversteken om de trailer in te gaan. Hij liep dan houterig over het beton en vervolgens in draf de trailer in (maar dat doet hij altijd al, tis een heftig tiepje). Ik heb hem nooit gedwongen om over het harde te gaan en al helemaal niet met mij erop. Ik liet hem altijd de keuze van de berm.

Cledisa schreef op dinsdag 19 september 2006, 13:04:


Hoi Monique,

Ik zou de magnesium even laten voor wat het is en me nu eerst concentreren op het herstel. Zo te lezen gaat het de goede kant uit, we blijven duimen!