Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 8 november 2006, 19:58:


Wat leuk om te lezen Conrad!

Ik vind het echt jammer dat ik nooit echt heb kunnen meemaken wat hij laat zien, ik heb ooit eens een student gezien maar dat was in een tijd dat ik niet genoeg inzicht had wat daar nu eigenlijk gebeurde, wel dat wauw gevoel. Nu zie ik eigenlijk geen groei meer in het verhaal, het blijft bij zadel/mens mak maken. Ik heb wel zijn boek uit en te na uitgeplozen en kreeg een beetje katergevoel bij de verhalen over het vermeende misbruik van de vader. Wat zonde dat de commercie de boventoon is gaan voeren, ik blijf erbij dat hij de weg vrijgemaakt heeft voor een beter begrip van de psyche van het paard. En ja hij wordt wat oud....

Heb jij ook tips? Ik wil graag horen van je wat te doen bij een paard wat is opgevoed met respect voor de mens in een vriendschapsband en nu bv longeren (vrij van de lijn) eigenlijk zo oneerlijk vind dat ze er boos van wordt.
Kortom ze voelt zich gestrafd voor iets wat ze niet gedaan heeft. Ik begrijp dat wel maar ik zou haar toch graag leren dat longeren niet hetzelfde als straf is.
Ina

Sky schreef op woensdag 8 november 2006, 21:07:


was het niet monty die zei:
vandaag is mijn manier de beste, laat mij een betere zien en het zal morgen de mijne zijn?

mike van dijk schreef op donderdag 9 november 2006, 11:22:


Juist!

with love, anything is posible.....<3

epona schreef op woensdag 8 november 2006, 23:06:


Hoi Ina,

Ik zie wel eens cursussen freestyle en Monty Roberts-achtige praktijken. Op zich vind ik dat ook een leuke speelmethode en ik pas het regelmatig toe, allebei mijn paarden vinden het leuk. (Ik geloof by the way niet dat het als angstaanjagend wegjagen wordt ervaren). Het grote verschil is dat ik het slechts een paar minuten doe met veel snelle variatie: stap, draf, linksom, rechtsom, snel wenden, half rondje galop, HO uit galop, stukje achterwaarts en vertrekken in galop, zoiets. Na die enkele minuten vraag ik hem bij me en is er rust en een kriebelbeloning.
Op cursussen en demo's zie ik vaak dat er véél te lang doorgegaan wordt, wel 20 minuten lang, waardoor het vreselijk saai wordt. Het ene paard gaat dan lopen klooien (snel omdraaien, racen, de hoek in), de ander hobbelt door omdat ie nu eenmaal een brave is en weer een ander wordt boos omdat ie de lol er niet van inziet.
Als je let op je paard, zie je wanneer de verveling dreigt toe te gaan slaan en kun je het vóór zijn.
Als jouw paard boos wordt, ben je misschien al te lang doorgegaan? En snapt ze niet waarom ze het leuk moet vinden?