epona schreef op woensdag 8 november 2006, 23:06:
> Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 8 november 2006, 19:58:
>
>> Ik heb het artikel even gevolgd en wil toch nog graag wat kwijt
> Kortom ze voelt zich gestraft voor iets wat ze niet gedaan
> heeft. Ik begrijp dat wel maar ik zou haar toch graag leren dat
> longeren niet hetzelfde als straf is.
> Ina
Hoi Ina,
Ik zie wel eens cursussen freestyle en Monty Roberts-achtige praktijken. Op zich vind ik dat ook een leuke speelmethode en ik pas het regelmatig toe, allebei mijn paarden vinden het leuk. (Ik geloof by the way niet dat het als angstaanjagend wegjagen wordt ervaren). Het grote verschil is dat ik het slechts een paar minuten doe met veel snelle variatie: stap, draf, linksom, rechtsom, snel wenden, half rondje galop, HO uit galop, stukje achterwaarts en vertrekken in galop, zoiets. Na die enkele minuten vraag ik hem bij me en is er rust en een kriebelbeloning.
Op cursussen en demo's zie ik vaak dat er véél te lang doorgegaan wordt, wel 20 minuten lang, waardoor het vreselijk saai wordt. Het ene paard gaat dan lopen klooien (snel omdraaien, racen, de hoek in), de ander hobbelt door omdat ie nu eenmaal een brave is en weer een ander wordt boos omdat ie de lol er niet van inziet.
Als je let op je paard, zie je wanneer de verveling dreigt toe te gaan slaan en kun je het vóór zijn.
Als jouw paard boos wordt, ben je misschien al te lang doorgegaan? En snapt ze niet waarom ze het leuk moet vinden?
Warboel
