Liesbet schreef :
> Ik ben het er dan ook niet mee eens dat ruinen geen volledige
> paarden zouden zijn (okee, een klein stukje is er af...). En ik
> geloof ook niet dat mijn ruin minder gelukkig is dan toen hij
> nog hengst was. Integendeel, zie mijn vorige bericht. Hij is
> ook niet veel veranderd na zijn castratie, alleen iets rustiger
> geworden bij contacten met andere paarden. Hij blijft verder
> dezelfde lieve, temperamentvolle schat die hij daarvoor al was.
> Soms een macho, soms een watje. Maar nu wel lekker met z'n
> vriendjes samen. Dus wat dat betreft een stuk vollediger dan
> als hengst.
>
Wat ik dan jammer vind is dat wij mensen de hengst zijn natuurlijke omgeving en omstandigheden (merries in de kudde) hebben afgenomen en hem noodgedwongen hebben laten aanpassen aan onze menselijke maatstaven. Dus moesten die ballen d'r af omdat
de mens zich geen raad meer wist met een hengst.
Tis niet zomaar een klein stukje eraf, zoals een stuk van zijn haren afknippen, dit is heel wat ingrijpender.
Hoewel ik het met je eens ben dat ruinen niet per definitie ongelukkiger zijn dan hengsten. Misschien weten ze niet eens wat ze missen. Ik vind mijn ruinen er blij uitzien hoor....
Groet, Pien
(die een jonge hengst en ook wat ruinen bij de merries heeft lopen).
Warboel
