e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


Hoi Egon,

Ik heb alledrie de Parelli-pakketten. Sterkste punt ervan is dat het vooral de mens leert om met het paard om te gaan en een communicatie op te bouwen tussen beide. Daar zorgen de spelletjes voor... Parelli werkt goed maar het moet geen automatisme worden waarbij je je eigen paard niet meer ZIET zeg maar... die band tussen je paard en jou blijft toch het belangrijkste, niet de methode waarmee je bezig bent, dus dingetjes als de one-rein stop e.d.

Kijk, je kunt die aanleren zonder oog voor het paard te hebben. Klinkt misschien raar maar er is een verschil tussen aanleren en aanleren en ook daadwerkelijk betrokken zijn met/bij je paard. Dat vind ik dus wel een 'gevaar' in het Parelli-programma. Doordat alles zo gestructureerd is opgebouwd zijn er veel mensen die zich er zo sterk aan vast houden en de regeltjes volgen dat ze het paard zelf als wezen uit het oog verliezen. Tja, niet echt de bedoeling (misschien moeten ze dat ook even -tig keer in de boekjes vermelden zodat het niet vergeten wordt)
Creativiteit blijft belangrijk, IS belangrijk (zegt Parelli zelf ook) maar in de praktijk zie ik toch vaak dat juist doordat mensen het programma zo vasthoudend volgen, die creativiteit wegdrukken...

Het is dus heel belangrijk dat je de eigenlijke gedachte erachter achterhaald en dat je je paard niet uit het oog verliest!

Dan het zwakste punt dus: Het gevaar van zo'n beetje alle methodes, als je niet snapt WAT en WAAROM je iets doet, wordt het een regeltjes afwerkende systematiek die geen rekening meer houdt met het paard maar alleen maar met het ego van de mens. Het wordt dan een: "Ooooh, heb jij al level 2? En kan jij dit al en dat al?"...terwijl je eigenlijk zouden moeten zeggen en zou moeten opmerken: "Nou, mijn verstandhouding met mijn paard is nu veel beter geworden, mijn paard snapt mij en ik snap m'n paard, ook bij de spelletjes en dingen die we doen"....etc. Dan stel je dus je paard voorop en niet jezelf...zo zie ik het dus. Heel jammer dat het vaak verkeerd begrepen wordt, vooral door mensen die Parelli doen en elke keer zich met elkaar gaan meten... beetje haantjesgedrag krijg je dan. Vandaar dat ik het ook niet belangrijk vind met welk level iemand bezig is, als ze maar plezier hebben, en als het paard vooral maar plezier heeft!

Zelf probeer ik zo open mogelijk te blijven en zo objectief mogelijk ten opzichte van het Parelli-en, het moet niet mijn band met mijn paard ondersneeuwen maar versterken. Mijn paard moet echt voorop blijven staan en het is denk ik ook niet de bedoeling van het Parelli-programma dat je echt alles letterlijk en automatisch uit de boekjes overneemt. Houd de creativiteit en de lol erin! Ik zie nog veel te vaak dat 'mede-Parelli-ers zich te veel aan de regels houden en hun paard er geen plezier meer in heeft. Uitdaging en creativiteit zijn de sleutelwoorden bij veel methodes, ook bij deze

Just my 2 cents...

Groetjes,
Linda

*************
Ik doe een deel ervan wel en een deel ervan niet. Dat reflexen aanleren vind ik dus voor mijn paard niks, en dat werken met fases en je paard beter leren "lezen" bevalt me juist weer prima.

*************
Door level 1 ben ik heel snel heengerold, en in level 2 heb ik het spul op een gegeven moment aan de kant gegooid omdat ik andere dingen belangrijker vond. Ik wilde graag eerst normaal met m'n paard in het bos kunnen rijden, want dat miste ik het meest, in het bos rijden was voor ons geen ontspanning (Arabier met obsessieve race-neigingen) terwijl ik voelde dat het dat wel zou KUNNEN zijn. Ik wou dat dit jaar echt eerst oplossen en eindelijk eens lekker buiten kunnen rijden. En ook m'n paard te leren dat het echt lekker kan zijn om even het bos in te gaan. Nu zijn we bijna op dat punt beland, er hapert hier en daar nog wat aan, maar we kunnen inmiddels lezen en schrijven (nu nog de puntjes op de i . . Het zou best kunnen dus dat ik level 2 weer eens serieus op ga pakken, maar ik weet niet of ik dat examen zou gaan doen. Ik heb level 2 en 3 al wel in de kast liggen.

************
Ook al volg je het programma "mechanisch", d.w.z. zonder oog voor je paard. Dan nog leert Parelli je om met bepaalde technieken te werken. Zoals die fases. Paarden worden daar minder bang van, voelen zich minder snel aangevallen en leren al op lichte aanwijzingen te reageren, wat een slechte communicatie tussen paard en zelfs een "slechte" ruiter aanzienlijk kan verkleinen!!! Ze voelen zich duidelijk eerlijker behandeld als je die fases consequent toepast. Dat doe ik dus ook heel getrouw, omdat ik zie dat dat goed overkomt. Dus ik denk dat als je een beginneling bent, en je volgt het programma blindelings, dat je er DAN altijd mee op zult schieten.

***********
Ik kom niet overal uit op z'n Parelli's. Parelli leert je een aantal mechanische reflexen en daar kan ik niet mee uit de voeten. Het is vaak meer "conditioneren" dan echt begrip kweken tussen paard en berijder. Dat BEDOELT hij volgens mij wel, maar het is heel makkelijk om dat tussen de regels door te missen. Parelli op de video zegt b.v. heel vaak "If you want to do it like this, perfect, if this suits you better, FINE!".... dat soort dingen. Maar helaas missen velen dat. En wordt het al snel: Parelli predikt zo-en-zo, dus DOEN we het ook zo-en-zo. Doe je het anders, dan doe je het fout. Hij zegt ook weleens ter uitleg "this is what we wanna see", maar volgens mij bedoelt hij dan alleen het halen van de levels. Voor je motorrijbewijs moet je ook op een bepaalde manier dingen doen, je moet iets laten ZIEN en dan pas slaag je. Zo doet Parelli dat blijkbaar ook. Maar dat houdt nog steeds in dat je NA je rijbewijs pas echt leert rijden.

Ik heb ook moeite met dat volautomatische van dingen. En dat wil ik dus ook niet zo vergaand aan m'n paard leren. Ik varieer dus meer dan Parelli doet, werk met m'n stem, juist omdat ik het begrip van m'n paard wil, en niet zozeer z'n onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Wat ik graag wil, is dat m'n paard weet dat ik het laatste woord heb als het erop aan komt, maar dat hij dingen kan vragen. Zullen we even galopperen? Zullen we effe hard? Met Parelli kun je dat wel berijken, maar het gevaar dreigt heel snel dat je een afgestompt paard krijgt wat alleen z'n kunstje kan doen en dom stilstaat als je met een eng ding zwaait, niet uit vertrouwen in jou, maar omdat hij dat nu eenmaal dom geleerd heeft. Daar hou ik niet van, en dat leer ik m'n paard ook niet. Ik heb liever dat hij wel eerlijk bang is, maar naar mij kijkt en a.h.w. mij vraagt "kan het kwaad?".

Verder mis ik een beetje de ins en outs van je paard lezen. Hij besteed er wel wat aandacht aan, maar gaat er niet al te diep op in. Jammer.

*************
Het is al eerder gezegd. De kracht maar OOK het gevaar schuilt hem in de boekjes. Als je teveel met je neus in de boekjes zit, verlies je je eigen paard uit het oog.

**************
Groeten Froukje

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


Hoi, Egon,
Wij (dochter en ik) hebben het level 1 pakket. We zijn m.n. met de spelletjes bezig geweest.
Eerder is het dure en het starre opvatten van het programma al opgemerkt waardoor ik denk dat daarmee communicatie (tweezijdig) ondergraven word.
Wat wij merken is dat het opvoeren van druk het paardje onzeker maakt. Juichen maakt hem bijzónder wakker en leergierig; meer ontspannen waardoor hij weer makkelijker leert.

Met de fases ophogen kijken we dus erg uit..... tis een erg jong dier en kan gaan mokken bij opgehoogde druk (staken dus; kop laag, ogen recht vooruit, witte randjes zichtbaar = foute boel)
Pas als je het kontakt hersteld hebt (aaien, afleiden, kleppen) issie weer gericht.

We doen niet alleen parellie maar ook klassieke dressuur (heel zachte vorm van leren en gymnastiseren) voor Daan (paardje) gelden daar dezelfde spelregels; opvoeren van druk geeft onzekerheid; vrágen en juichen geeft meedenken resp enthousiasme tot meer.

Illustratie: Ik verzorg hem nu (dochter is weekje weg)maar ben nog bijzonder onzeker maar vertrouw hem wel bijzonder. Alle dagen geeft hij braaf zijn hoefjes; vandaag was geklooi. Hij slingerde zijn benen heen en weer; met name naar voren van zijn linkerbeen. Ik kon dat been haast niet vangen.
Tegelijkertijd keek hij me trouwhartig aan en tilde een voor een zijn hoefjes op doch dus de verkeerde..... Ik zag dat hij me niet aan het uitproberen was; hij snapte mij niet meer en ik hem dus niet. Iemand riep wel dattie me aan het uitproberen was maar het beeld klopte niet.
Gestopt en andere dingen gaan doen.
Als laatste nogmaals geprobeerd; na één slinger vang ik dat hoefje en vervolgens geeft hij me alle hoefjes in de voor hem bekende volgorde.
Ik had de druk kunnen opvoeren (fases) maar iets zei me dat dat fout was want er waren mogelijke oorzaken:
- heel veel steekvliegen
- plekjes aan zijn benen die jeuken
- verwarring omdat ik nog niet zo goed in vangen ben
- én ik realiseerde me later dat juliette onder het woord 'voetje"bezig was geweest hem voetje te leren geven (zoals poot bij hond)
Lástig dus.....
Dezelfde sessie heb ik hem vlekkeloos een stappie achterwaarts geleerd te zetten als ik hem een worteltje geef. kostte 2 worteltjes; de overige 5 zette hij op voorhand zichzelf achteruit.
Groetjes
Ellen

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


ik ben er zeker van dat wanneer ik parelli zou volgen ik het gemakkelijker zou hebben dan nu. Ik kan er echter over de inhoud van de parellimethode geen overwogen oordeel over hebben omdat ik me er niet echt in verdiept heb ,behalve dan het voorgaande en het feit dat ik niet zie dat het opvoeren van druk de meest sympathieke vorm van leren is.
Ik ben er principieel op tegen. Kijk er dus alleen vanaf de buitenkant tegen aan. Ik weiger me te voegen naar een gelikt Amerikaans marketing systeem, waarin ik mijn paard iets moet leren volgens de wet van de middelmaat. Er is zo verschrikkelijk veel kennis te vergaren via allerlei andere (goedkopere) wegen. Uit de eerste hand, door met mensen te communiceren. Mensen die praktijkvoorbeelden kunnen laten zien en het hoe en waarom aan je uit kunnen leggen.Via internet, uit boeken. Ik wil fouten kunnen maken, die ook leren weer recht te zetten, er over nadenken wat ik doe en waarom ik dat moet doen. Mijn paard is een uniek wezen, ik ook en met vallen en opstaan worden we goed op onze eigen unieke manier.
Piet

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


Deed. Ik ben ermee begonnen als 'laatste redmiddel' toen de verstandhouding tussen pride en mij écht gevaarlijk werd. Mijn doel was toen om weer te kunnen rijden met hem. Ik ben t/m stage 4 ofzo gekomen van level 2 maar ik ben er niet meer actief mee bezig. Althans, niet de lesboekjes volgen etc, in mijn dagelijkse omgang met pride/paarden volg ik nog zeker wel de principes. Ik ben ermee gestopt omdat kort gezegd mijn doel bereikt was. Hiermee bedoel ik zeker niet dat ik nu alles wel weet maar gewoon, de lol was eraf en het volgen van de lessen werd meer een soort van 'moeten'. Ik heb de pakketten inmiddels ook al verkocht. Maar toch, ik heb er zeker géén spijt van!!!!!! Het is het beste dat ons is overkomen en ik vind het jammer dat ik zoiets niet eerder heb gedaan. Ik heb sinds een paar dagen een jaarling merrie en ook haar ga ik weer op die manier beleren. En tzt ook zo inrijden. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan omdat zij in weze 'blank' is en bij pride was gewoon al heel veel verpest. Maar wie weet krijg ik er met porsche wel weer zoveel lol iin dat ik verder ga, geen idee............
Ik vond het overigens ook het geld dubbel dwars waard, een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding.
De sterkte punten: de zelfconfrontatie. Heel moeilijk soms maar wel zeer leerzaam. Ik heb vooral geleerd om niet boos te worden en meer na te denken waarom een paard reageert zoals het doet en wat ik kan doen om mijn bedoelingen duidelijk te maken.

Zwakste schakel,...... hmm....... de lessen/clinics zouden misschien wel wat goedkoper mogen Ongetwijfeld zijn die kosten er nu eenmaal maar het weerhoudt mij ervan om door te gaan. Het zou fijn zijn als dat wat toegankelijker werd allemaal.

Nu scheelt het denk ik wel dat ik makkelijk uit een boekje leer, beter dan dat iemand mij iets voordoet. Als ik iets lees kan ik het al helemaal voor me zien/voelen en dat gevoel bij mijn paard weer terugvinden. Dus dat past juist bij mij. Maar ik kan mij voorstellen dat als iemand het beste leert als er wat voorgedaan wordt dat het dan wat lastiger zal zijn.

John Lyons spreekt mij ook zeer aan, ik heb daar nu diverse oefenboeken van en ik denk dat dat iets beter bij ons past.

cornelie

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:


Ik doe Parelli wel. vind het erg leuk om te doen en ik vind het prettig dat ik nu iets heb wat mij wat meer vastigheid geeft. Ik kan in de boekjes vaak zien waar het fout gaat, waarom en meestal ook wat ik eraan kan doen. Zoniet, dan val ik Eddy Modde (ned instructeur) weer lastig
Parelli geeft heel veel duidelijke uitleg over leuke oefeningen.

Ik gebruik niet altijd zijn methode om iets te bereiken, maar dingen zoals fases vind ik wel heel goed. het leren dmv verhogen van druk, zit me soms wel een beetje dwars. Ik probeer vaak om hetzelfde te bereiken dmv een beetje clickertraining (ik lok het gedrag uit en beloon heel uitbundig, bv met hals laten zakken op druk).


Ik ben met Chip tot half level 2 gekomen, maar ben nu opnieuw begonnen met een paard en dus weer terug bij level 1.

de overzichtelijkheid, goede duidelijke uitleg in de boekjes en video en de leuke (gevarieerde) oefeningen en variaties daarop.

ik ben van mezelf niet zo creatief en Parelli stimuleert dat niet echt, vind ik. Ik heb gauw de neiging blindelings de boekjes te volgens en zoals linda al zei, het paard uit het oog te verliezen. Dat heb ik sinds kort bij mezelf ontdekt (oeps) en denk dat dat wel een gevaar is bij Parelli.
Daarnaast ken ik een meisje die ook "parelli" doet, maar dit nmm helemaal verkeerd aanpakt. Gebruikt de fases verkeerd en als strafmiddel, slaat bepaalde (nmm belangrijke) oefeningen over omdat ze ze saai vind (zoals follow the rail, sidewaysgame) en gebruikt parelli om haar paard gehoorzaamheid af te dwingen. Van een "NH-gevoel" is verder weinig sprake vind ik dan. Dat vind ik ook gevaarlijk aan het programma, omdat je veel dingen ook verkeerd kan inte(r?)preteren. Maar zoiets heb je natuurlijk zelf in de hand.

e m kraak schreef op maandag, 9 augustus 2004, 17:21:

> Hoever ben je al gevorderd?

Ik ben nu bijna twee jaar ermee bezig en ben eind level 2 ong. Ben afgelopen weekend nog op cursus geweest bij Eddy (instructeur)


Dat het je als persoon veranderd, dat het je paard veranderd, op een positieve manier. Mijn paard is nu zo veel vrolijker, slimmer en lichter en sneller in zijn reacties dan hij vorig jaar was. Je gaat altijd vooruit, er zijn altijd weer nieuwe oefeningen maar de basis blijft hetzelfde. De eerste drie levels zijn eigenlijk voor jezelf en je maakt (ondanks de uitgebreide boekjes) nog zo veel fouten. Als de eerste paar levels heb doorlopen dan ben je gewoon zoveel beter met paarden dan dat je eerst was en dan gaat het met een nieuw paard alleen maar beter. Ik vind de verandering die je als "paardenpersoon" doormaakt het sterkste punt


Wat al vaker gezegd is...je hebt veel creativiteit nodig, knowledge is nothing without imagination, en ik denk dat het daar vaak fout gaat. Door cursussen te volgen, met andere PNHers te oefenen naar demo's te gaan etc etc kun je dat probleem naar mijn mening goed ondervangen. Samen spelen is zo veel leuker!

Groetjes Maaike

cornelie schreef op maandag, 9 augustus 2004, 22:36:


Hoi,
Bij mij is dit omgekeerd. En bijkomend nadeel van Parelli is dat alles in het engels is en dat kan ik niet zo best lezen. Dus dan moet ik er toch al een eigen interpretatie aan gaan geven, dan kan ik het net zo goed zonder al die boekjes doen. Ik heb niets van parelli en doe dus ook niet aan parelli. Ik doe eigenlijk geen enkele stroomlijn. Gewoon mix van alles en lol met je paardje maken. Daarbij heb ik het meeste van Isabella zelf geleerd. Nu zij mij keurig heeft opgevoed, zijn we wat uitgeleerd, maar uitproberen blijven we allebei doen.

Groeten,
Ingrid

HannahFroukje schreef op maandag, 9 augustus 2004, 20:44:


**************************

ben jaren geleden al eens naar een clinic geweest in Kalkar (vijfsterrenman Birger)en was onmiddellijk onder de indruk van wat er in een weekeinde werd bereikt door een enorme verscheidenheid aan studenten en paarden. De uitleg was fantastisch en in de twee dagen ( 2x 8 uur) dat wij hebben gekeken heb ik zoveel gezien,geleerd en gehad om over na te denken. Zelf ben ik na jaren engelsdressuur overgestapt op westernriding(een manier van rijden die erg paardvriendelijk is..als je het goed doet! alles op de zit, geen gepor met sporen of continu aandrijven, in de mondtrekken). Op het moment sta ik op het punt die twee (western en parelli) te gaan combineren...de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon in de kop van Groningen) en dus heb ik besloten samen met mijn zusje het pakket level 1 aan te schaffen. Ik heb een hele dominante, hoog in het bloedstaande en zeer snel beledigde Quarter en ik kies voor parelli in de hoop, ook in onverwachte situaties(ziet alles, reageert op alles en negeert mij dan af en toe door flink weg te springen), op een goede paardvriendelijke manier, de baas van ons tweetjes te blijven. Als mensen het interessant genoeg vinden wil ik wel schrijven hoe het ons vergaat..we starten september.

groet, edith

branki schreef op maandag, 9 augustus 2004, 19:56:


******

niet om onaardig te zijn....maar de heer voest heeft zo'n beetje zijn hele programma van anderen "geleend" (ook van Parelli) en dat zou zo erg nog niet zijn ware het niet dat alle paarden die bij hem de mist in gaan (en dat is maar bij heel weinig mensen bekend) door een vriend van mij(zeer bekend in de sportwereld...ook de olympische paarden komen in zijn handen) er weer bovenop geholpen moeten worden... Ongelooflijk hoe iemand zo'n bekendheid kan krijgen....

edith

Linda schreef op maandag, 9 augustus 2004, 20:24:


***************

wat een mooie objectieve brief....Je hebt dus alle 3 de pakketten? In september starten mijn zusje en ik met Parelli..ik zou het leuk vinden als je af en toe zou willen reageren op mijn bevindingen. Maar nu alvast een vraagje..is je verstandfhouding met je paard verbeterd? waarin merk je dat het meest? wat is je beste ervaring?

Edith

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:

**************
dat was ik eigenlijk nog vergeten te vermelden. Wat ik ook wel heel prettig aan Parelli vind, is dat er gerichte oefeningen in zitten die paard en ruiter leren om met zo min mogelijk aanwijzingen zoveel mogelijk te doen. Daar herinnerde jou opmerking me aan. Je leert het paard verantwoordelijkheid te geven. Bij dressuur leer je b.v. vaak constant aan te sporen, bij Parelli leer je je paard om een bepaald tempo vast te houden, zonder dat jij verder nog echt iets doet. Als je het goed en precies doet, leert je paard om in alles samen met je mee te gaan, en merk je op een gegeven moment dat als jij je lichaam ontspant, je paard ook onmiddellijk denkt "oh, ze wil denk ik zachter". Dat rijdt zo ontzettend fijn, je wordt dan echt a.h.w. 1 met de paard. Ook aan de teugel rijden kun je met Parelli heel "fijn" en zonder dat gesjor aanleren (dat kan met gewoon dressuur ook, maar toch is het idee wel anders).

de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon
**************
Moet zeker kunnen hoor, maar het zal misschien even tijd kosten en je paard zal misschien juist in het begin zich wel hier en daar verzetten omdat je toch een soort dominantiespelletjes speelt met het grondwerk. Zoals jij je paard omschrijft, doet hij wel een klein beetje aan die van mij denken. Bij het "porcupine" game had ik toen opeens een paard tegenover me dat dacht "aan de kant? Hoezo aan de kant!". Daar heb ik echt wel een beetje geheibel met hem gehad. Als je eerlijk blijft, en geduldig, en vasthoudend, kom je daar zeker doorheen. Je leert ook op heel subtiele wijze je paard te vertellen dat hij buiten z´n boekje gaat (een paard wat bijt stuur je b.v. fijntjes een stukje terug (moet je hem eerst wel leren natuurlijk), wij mensen vinden dat peanuts, zien dat niet eens als terechtwijzing, maar het paard begrijpt dat HEEL goed, zo kun je hem zonder geweld of slaan heel goed en rustig corrigeren). Groot voordeel vind ik dat.

De eerste stappen zijn echt het moeilijkst. Maar als je daar doorheen bent, wordt het erg leuk. Level 1 is de technieken aanleren, da´s het lastigste, in level 2 leer je daar creatief mee te werken, dat is het "fun" level.

Succes ermee!

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:


Het spijt me maar je hebt mij toch echt op de kast
Waarom nou toch altijd dat vooroordeel dat engels getrek en geduw is en western zo totaal paardvriendelijk? Goed en slecht paardrijden kan in elke discipline. Ook in het engelse rijden wordt gebruik gemaakt van signaalhulpen en er zijn helaas ook genoeg westernruiters die flink tekeer kunnen gaan.

cornelie