cornelie schreef op maandag, 9 augustus 2004, 22:36:


Hoi,
Bij mij is dit omgekeerd. En bijkomend nadeel van Parelli is dat alles in het engels is en dat kan ik niet zo best lezen. Dus dan moet ik er toch al een eigen interpretatie aan gaan geven, dan kan ik het net zo goed zonder al die boekjes doen. Ik heb niets van parelli en doe dus ook niet aan parelli. Ik doe eigenlijk geen enkele stroomlijn. Gewoon mix van alles en lol met je paardje maken. Daarbij heb ik het meeste van Isabella zelf geleerd. Nu zij mij keurig heeft opgevoed, zijn we wat uitgeleerd, maar uitproberen blijven we allebei doen.

Groeten,
Ingrid

HannahFroukje schreef op maandag, 9 augustus 2004, 20:44:


**************************

ben jaren geleden al eens naar een clinic geweest in Kalkar (vijfsterrenman Birger)en was onmiddellijk onder de indruk van wat er in een weekeinde werd bereikt door een enorme verscheidenheid aan studenten en paarden. De uitleg was fantastisch en in de twee dagen ( 2x 8 uur) dat wij hebben gekeken heb ik zoveel gezien,geleerd en gehad om over na te denken. Zelf ben ik na jaren engelsdressuur overgestapt op westernriding(een manier van rijden die erg paardvriendelijk is..als je het goed doet! alles op de zit, geen gepor met sporen of continu aandrijven, in de mondtrekken). Op het moment sta ik op het punt die twee (western en parelli) te gaan combineren...de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon in de kop van Groningen) en dus heb ik besloten samen met mijn zusje het pakket level 1 aan te schaffen. Ik heb een hele dominante, hoog in het bloedstaande en zeer snel beledigde Quarter en ik kies voor parelli in de hoop, ook in onverwachte situaties(ziet alles, reageert op alles en negeert mij dan af en toe door flink weg te springen), op een goede paardvriendelijke manier, de baas van ons tweetjes te blijven. Als mensen het interessant genoeg vinden wil ik wel schrijven hoe het ons vergaat..we starten september.

groet, edith

branki schreef op maandag, 9 augustus 2004, 19:56:


******

niet om onaardig te zijn....maar de heer voest heeft zo'n beetje zijn hele programma van anderen "geleend" (ook van Parelli) en dat zou zo erg nog niet zijn ware het niet dat alle paarden die bij hem de mist in gaan (en dat is maar bij heel weinig mensen bekend) door een vriend van mij(zeer bekend in de sportwereld...ook de olympische paarden komen in zijn handen) er weer bovenop geholpen moeten worden... Ongelooflijk hoe iemand zo'n bekendheid kan krijgen....

edith

Linda schreef op maandag, 9 augustus 2004, 20:24:


***************

wat een mooie objectieve brief....Je hebt dus alle 3 de pakketten? In september starten mijn zusje en ik met Parelli..ik zou het leuk vinden als je af en toe zou willen reageren op mijn bevindingen. Maar nu alvast een vraagje..is je verstandfhouding met je paard verbeterd? waarin merk je dat het meest? wat is je beste ervaring?

Edith

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:

**************
dat was ik eigenlijk nog vergeten te vermelden. Wat ik ook wel heel prettig aan Parelli vind, is dat er gerichte oefeningen in zitten die paard en ruiter leren om met zo min mogelijk aanwijzingen zoveel mogelijk te doen. Daar herinnerde jou opmerking me aan. Je leert het paard verantwoordelijkheid te geven. Bij dressuur leer je b.v. vaak constant aan te sporen, bij Parelli leer je je paard om een bepaald tempo vast te houden, zonder dat jij verder nog echt iets doet. Als je het goed en precies doet, leert je paard om in alles samen met je mee te gaan, en merk je op een gegeven moment dat als jij je lichaam ontspant, je paard ook onmiddellijk denkt "oh, ze wil denk ik zachter". Dat rijdt zo ontzettend fijn, je wordt dan echt a.h.w. 1 met de paard. Ook aan de teugel rijden kun je met Parelli heel "fijn" en zonder dat gesjor aanleren (dat kan met gewoon dressuur ook, maar toch is het idee wel anders).

de clinics zijn vaak erg ver bij mij vandaan (woon
**************
Moet zeker kunnen hoor, maar het zal misschien even tijd kosten en je paard zal misschien juist in het begin zich wel hier en daar verzetten omdat je toch een soort dominantiespelletjes speelt met het grondwerk. Zoals jij je paard omschrijft, doet hij wel een klein beetje aan die van mij denken. Bij het "porcupine" game had ik toen opeens een paard tegenover me dat dacht "aan de kant? Hoezo aan de kant!". Daar heb ik echt wel een beetje geheibel met hem gehad. Als je eerlijk blijft, en geduldig, en vasthoudend, kom je daar zeker doorheen. Je leert ook op heel subtiele wijze je paard te vertellen dat hij buiten z´n boekje gaat (een paard wat bijt stuur je b.v. fijntjes een stukje terug (moet je hem eerst wel leren natuurlijk), wij mensen vinden dat peanuts, zien dat niet eens als terechtwijzing, maar het paard begrijpt dat HEEL goed, zo kun je hem zonder geweld of slaan heel goed en rustig corrigeren). Groot voordeel vind ik dat.

De eerste stappen zijn echt het moeilijkst. Maar als je daar doorheen bent, wordt het erg leuk. Level 1 is de technieken aanleren, da´s het lastigste, in level 2 leer je daar creatief mee te werken, dat is het "fun" level.

Succes ermee!

edith van der Horst schreef op dinsdag, 10 augustus 2004, 9:56:


Het spijt me maar je hebt mij toch echt op de kast
Waarom nou toch altijd dat vooroordeel dat engels getrek en geduw is en western zo totaal paardvriendelijk? Goed en slecht paardrijden kan in elke discipline. Ook in het engelse rijden wordt gebruik gemaakt van signaalhulpen en er zijn helaas ook genoeg westernruiters die flink tekeer kunnen gaan.

cornelie