Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 19:13:


Eenieder op dit forum heeft recht op ventilatie van zijn/haar mening hoor, maar mijn hemel wat een nonsens is dit!

Evenals met bit is de enig mogelijke stimulus die sporen kunnen veroorzaken p+.

Zweep/rijstok/wortelstok/karwats of hoe je de "verlengstukken van de arm" maar noemen mag, ligt iets anders maar dan alleen in de zin dat je daarvoor p+ kunt desendibiliseren.

e m kraak schreef op woensdag 12 augustus 2009, 14:54:


Juist.
Ik was vandaag bij een leerling die ik nog wel eens toesta om bij bepaalde oefeningen een zweep ALLEEN in haar hand te houden. Ze heeft een probleem met een been, waardoor bepaalde hulpen heel zwaar voor haar zijn. Heeft het paard nog niet lang . En natuurlijk zijn we aan het oefenen zonder zweep.
Het paard verandert volkomen als ze de zweep in haar hand heeft hoewel ik zeker weet dat ze er niet mee slaat.
( Dit in het kader van het gelul van: "ik heb hem wel, maar gebruik hem nooit, dus hoe erg kan het zijn")
Vanmiddag vroeg ze even om haar zweep. Ik reik hem aan van de zijkant van haar paard. Groot paard, dus mijn arm gaat wat omhoog..., Paard wijkt 5 meter!, met grote ogen kijkend naar die zweep.
Zij slaat haar nooit, maar de erfenis van de vorige baas zit er nog vrolijk in, dus hoéft ze ook nooit te slaan of te tikken, wat ik trouwens ook slaan vind.

Piet schreef op woensdag 12 augustus 2009, 16:26:


Ik gebruik wel de zweep om aan te tikken of meer strijken. Of meer om zijn hoofd uit het gras te houden. Bang is ie er niet voor. Met de carrot stick en koord kan ik overal zwiepen over zijn hoofd, langs zijn lijf zonder dat ie verblikt of verbloost. Ik zou niet weten hoe ik zijn mond uit het gras moest houden. Ik tik ook wel tegen mijn eigen been aan. Ik vind met je benen tegen de flank aankloppen of schoppen erger. Dat was ook het eerste dat ik af moest leren bij het rechtrichten volgens adb.Geen benen aandrukken. Bovendien kan ik Goofy niet laten aanslenteren, rechtrichten betekent ook vlot in de benen, niet hangen op de voorhand. Ik rij en train ik nog alleen maar buiten, dus het voorwaartse zit er goed in. Een heel verschil, buiten of in een bak rijden. Gr. Ingrid (hihi moet ik weer denken aan een tradi amazone, ze reed bijna altijd buiten, ehhh in de buitenbak dan wel)

e m kraak schreef op woensdag 12 augustus 2009, 14:54:

Bit en sporen kan je niet over dezelfde kam scheren. Het bit is een speciaaltje.

Touch the hair = touch the hair, waarmee ook de aanraking.

Indien er geen negatieve associatie is met de plaats van aanraking, de manier of het voorwerp is er alleen een waarneming van aanraking.

Dezelfde aanraking met vinger of spoor in de hand is dan hetzelfde. Idem zweep, wortelstok of rijstok. Hoe minder flexibel de zweep/stok hoe eenvoudiger de (non)kracht te doseren is.

Indien het paard de afspraak kent dat het meegaat met de richting van lichte aanraking omdat het dan een R+ krijgt kan het zelfs geen wijken voor druk heten.
Waarméé de lichte aanraking uitgevoerd wordt speelt zonder negatieve associatie geen rol.

Een spoor is op deze manier gebruikt niet meer of minder dan een door aanraking signalerende kuitvinger.
Het voordeel is dat de plaats goed gedifferentieerd kan worden en ruis vermeden.
Er is inderdaad vaardigheid en beheersing van de motoriek voor nodig om spoorgebruik niet in P+ en R- te laten ontaarden.
De proef met het krijtje ken ik 35 jaar en zonder een écht onafhankelijke zit hoef je er niet aan te beginnen.
Dat verandert echter niets aan het bovenstaande.

Gebrek aan kennis, kunde en vaardigheid zijn de ziekte; bijvoorbeeld verkeerd teugel- en spoorgebruik of op verkeerde basis beleren zijn symptomen.

hc

Huertecilla schreef op woensdag 12 augustus 2009, 17:52:


Leg mij dan eens uit waarom er als het over sporen gaat over de eeuwen heen zoveel martelvarianten, messen, spietsen, snijwielen, puntsterren, weerhaken zelfs, zijn bedacht....

e m kraak schreef op woensdag 12 augustus 2009, 19:26:


= maskeren van de ziekte; kennis- kunde- vaardigheid gebrek, ook in het beleren van het paard
Nils en Olly

Eddy Druppel,

1) < Niet van de kuit kind ,niet van de kuit van dat wat onderaan de hiel hangt wel natuurlijk >

- De bruine merrie (BWP) stond gedurende enkele maanden op de Poedertoren in Herselt. De eigenares, zij wilt haar naam liever niet op het forum maar u weet wel over wie het gaat, vertelde dat als ze hengstig was, het paard moeizamer vooruit ging. Na haar toestemming heeft u wat grover voet- en hielgebruik uitgeoefent om het paard vooruit te krijgen. Ze ging wel degelijk vooruit maar dit creeërde dus ook spanning en had 'het zich zetten van het paard tegen de druk van de kuit' tot gevolg wat ik merkte toen ik het paard in training had op Euratco Ranch in Herk-de-Stad. Ik voelde dat er een zekere spanning was van de merrie tegen de kuitdruk maar door subtiliteit en vertrouwen in de berijder (communicatie is de hoofdzaak), los je heel veel op.

-Ik wil u niet in een negatief daglicht plaatsen maar als ik een voorbeeld aanhaal dan haal ik er het liefst de persoon in kwestie bij. (U zou mij wel eens niet willen geloven.)

- Dit is een prima praktijkvoorbeeld van een paard dat een beetje 'gespannen' kan worden van de minste kuitdruk. De eigenares heeft dit paard opgeleerd zonder bit, sporen noch zweep en heeft dus geen verleden met deze hulpmiddelen.

2) < Paarden zijn niet bang van de vinger of de arm, wel de zweep die eraan vasthing .>

Mieke toch , op de hengstenkeuringen gebruikt men de hand ,thuis en op training de praam !! Het paard heeft geen schrik van de hand hoor !! Joengens toch wat een kindergarten !!

- Een praam wordt gebruikt voor de bovenlip van het paard, ik heb het over het handgebruik aan de oren. Op een 'borderline demonstration' van Klaus Ferdinand Hempfling op 9 en 10 mei 2009 in Wapse was er een zwarte hengst wiens linkeroor dusdanig was vervormd. Uit een vraag van het publiek "Hoe dit toch zou kunnen?" reageerde de eigenaar eerlijk maar beschaamd dat haar hengst op keuringen soms niet te houden was en de begeleiders met hun handen het paardenoor met hoofd naar de grond konden trekken waardoor het paard enkel de grond zag en kalmeerde zodat hij zich gedroeg naar de eigenares' zeggen. (Een paardenhoofd hoeft maar even achter de loodlijn te komen en hij ziet al meteen voor een groot deel de grond. Dat is trouwens de reden waarom al die dressuurpaarden die achter de loodlijn worden gehaald, 'rustiger' worden.)

- Natuurlijk is dit niet de meest ideale manier om een paard stressvrij te kalmeren, dit is echter wél een prima praktijkvoorbeeld van een paard dat 'gespannen' kan worden van de minste aanraking van de hand aan het hoofd.

3) < Dikken brol kind ,noem mij de merrie en ik noem je de eigenaar !
Geen ridicule nonsens in alle anonimietijd van eigenaars die niet
bestaan en hengstige merries die werden gedwongen om vooruit te gaan

- Bovenstaande situaties zijn wel degelijk gebeurt en gebeuren nog altijd. "Waarom heb ik dan een voorbeeld gekozen waar u in voorkwam?" Niet om u belachelijk te maken maar opdat u niet kunt ontkennen dat die voorbeelden er wel degelijk zijn want u heeft er namelijk zelf in meegespeelt.

4) < Yasmijn ik ga nu groffe taal gebruiken ! >

- Waarom moet u dat nu doen? Ik zie niet in dat u dit behoeft te doen.
Om dan terug te keren op uw leiderschap: ik stel mij met recht de
vraag of dat mensen die grof tegen mensen zijn ook niet hetzelfde
'taal- lichaamsgebruik' hanteren tegen hun paarden? [Dat is een
retorische vraag - ik wil u daar niet mee 'in een hoekje' zetten maar
deze zin klopt wel degelijk.]

Groeten,
Jasmijn

Piet schreef op woensdag 12 augustus 2009, 16:26:


Bandolero heeft ook zo´n erfenis , kleine littekens op zijn benen spreken ook boekdelen, God weet wat hij allemaal heeft meegemaakt . Ik heb hem nu 5 jaar en als ik nog maar een takje of zweetmes in hand heb, zie je zijn gezichtsuitdrukking serieus veranderen. Hij heeft nu al wel vertrouwen in mij dat hij niet meer opzij springt ofzo maar je ziet gewoon dat hij het vreselijk vindt. Heb vorige week zelf een tarjetstick gemaakt (stuk borstelsteel met tennisbal erop) om zo wat verandering in het clickeren te brengen en meer afstand te kunnen creeren maar zelfs dat vindt hij niet leuk en werkt dus niet echt.
Ik kan hem ondertussen ook vb met een zweepje over het hele lichaam aanraken, doe ik af en toe om zo van "zweeptrauma" af te helpen maar hij staat daar dan zo gespannen en wantrouwig ... echt zielig.
Iemand ideeën om Bandolero hier van af te helpen??
Gr. Ilse