dus ik pak het verkeerd aan of rijd nog hopeloos fout.

Even ons nieuw paardje Frodo voorstellen:
hij is 5,5 jaar, 1.56m (een heerlijk klein paardje dus in vergelijking van onze merrie van 1.72), sinds een half jaar traditioneel maar rustig zonder geweld zadelmak gemaakt en ingereden (voor zover ik weet) en al die tijd op stal gestaan, met bit ingereden en sinds 3 weken dus ons op de wei bij onze 2 andere. En intussen duidelijk de baas...
Ik had enkele mooie foto's en filmpjes, maar na de inbraak hier thuis van vorige week dus niet meer, dus ik kan hem voorlopig niet tonen, maar geloof me: hij is een beeldig paardje.

Wat heeft hij intussen geleerd? In niet chronologische volgorde:
- voetjes geven en uitkrabben (was wel het eerste),
- zich door ons laten bekappen,
- over dakpanpuin lopen zonder zich in te houden,
- geen brokjes meer verwachten 's morgens en 's avonds,
- trailerladen van 25 min naar 2 à 4 min, in een open 2 paardstrailer zonder schot
- geleid worden met doorhangend touw, ons volgen, stoppen als wij dat doen,
- achteruitgaan als dit gevraagd wordt (enkele stapjes),
- een rondhuppelende kalkoen quasi negeren,
- een plastic zakje over zijn hele lichaam leren aanvaarden,
- omgaan met zwaaiende zadeldekjes, rammelende singels,
- een heel rustig friendly game,
- met zijn neus onder een paraplu gaan staan die ronddraait als hij hem aanraakt en dat nog leuk vinden ook,
- stilstaan naast het bankje in de wei zodat ik netjes kan opstappen,
- dat hij moet stoppen op mijn zit en minder door aan de teugels te komen,
- een aantal oefeningen op wijken voor druk (vinger op flank en nek)
- en misschien vergeet ik nog wel wat.

Tot hiertoe hebben ook wij hem dus nog met bit gereden, maar intussen heb ik een sidepull gekocht voor hem (de andere 2 hebben een kruiselings systeem, maar aangezien er hier toch wel wat scepsis over is, wilde ik eens een sidepul proberen en nu had ik een mooie gelegenheid om er eentje aan te schaffen).
Ik heb die eerst op mijn merrie geprobeerd om te zien of het verschil gaf. Misschien de eerste minuten een klein verschil, maar nadien dus niet meer. Dus ik vol enthousiasme met Frodo aan de slag, aangezien de overstap met onze andere 2 paarden eerder echt geen probleem was.

Ik heb Frodo dan eerst een 10tal minuten nog met zijn bit gereden en dan van hoofdstel gewisseld. En het was alsof we elkaar niet meer begrepen. Voorwaarts en halt houden ging goed, maar ik was mijn stuur kwijt. Ik dacht dus dat ik al vrij goed mijn benen gebuikte om te sturen, maar blijkbaar schort er daar nog heel wat aan. En het is uiteraard niet de bedoeling om aan de teugels gaan te sleuren hé?

In de manege deed ik wel oefeningen in stap met losse teugel om hem links en rechts te laten gaan en vond dat dat begon te gaan, absoluut geen precisiewerk maar hij snapte het plaatje. Ook in de wei had ik dat al gedaan en dat ging naar mijn normen goed (onze ruin deed dit in het begin bijlange na zo goed niet als Frodo nu). Toppunt was dat als de teugels helemaal doorhingen, dat het beter ging dan als ik de teugels vast had.

Aangezien hij van onze 3 paarden degene is waar ik met bit het minste teugeldruk moet gebruiken dacht ik dus echt bitloos zeker bij hem probleemloos zou gaan. Het viel dus tegen, hij liep waar hij wilde en niet waar ik wilde. Ben na een 10tal minuutjes maar afgestapt, want het voelde helemaal niet veilig en fijn aan.
Toch wel teleurgesteld.

Blijkbaar heb ik met hem een heel aantal noodzakelijke stappen overgeslagen die voor onze andere 2 paarden vanzelfsprekend waren. Misschien omdat die veel meer ervaring hebben en ons al veel langer kenden vooraleer we bitloos gingen? En dus beter op ons anticiperen? Bij alle andere dingen die we aan het oefenen zijn, verloopt de vooruitgang zoals we verwachten, maar op dit punt dus niet.

Toen ik het mijn echtgenoot vertelde was die ook verbaasd. Ook hij dacht dat dit nu net iets was waar geen problemen rond te verwachten waren omdat hij zo makkelijk was en had me gemotiveerd om het op die vrije namiddag zeker eens te doen en me zeker geen zorgen te maken.

Dus moeten we proberen om het op één of andere manier met kleinere stapjes te doen. Zeker voorlopig niet in draf. En onze verwachtingen bijstellen. Volgende week hebben we beide enkele dagen vrij en dan kunnen we samen met hem aan de slag. Mijn man wil het vanop de grond oefenen (ik raak altijd in de knoop met die lange touwen ). En als we met 2 zijn voel ik me so wie zo al heel wat rustiger en veiliger om te experimenteren.
Tips zijn uiteraard welkom.

Groetjes, Lena
Voorlopig niet grandioos bitloos

Waarom niet gewoon voorlopig met dubbele optoming rijden en het bit steeds meer loslaten? Dan is de overgang geleidelijker voor zowel ruiter als paard.

Natuurlijk bekappen? Da's yoga met paardenvoeten

Eh Lena... herinner je je nog het verhaal van Catcher van een aantal jaren geleden?
Op een sidepull: ongeleid projectiel. Niet luisteren, verbeten bekkie, kopschudden, ervandoor gaan. Echt niet te sturen, tenzij ik met heel veel kracht heel erg nadrukkelijk links of rechts vroeg.... Nou, eigenlijk geen doen!

Alles geprobeerd, echt ook goed afstellen op juiste hoogte etc.etc. Losser, strakker... het maakte geen moer uit!

Sidepull eraf. Het ding werkt voor hem gewoon niet. Chaser's gewone kruislingse hoofdstel gepakt.... alsof ik een ander paard had.
Echt waar! Vraag me niet waarom..... maar op zo'n gewone kruislingse, nog met touwteugels ook, loopt ie goed, luistert en is perfekt te sturen. Lichtgewicht.

Dus, ik geen sidepull meer voor Catcher!
Het is toch het aansnoeren rond de neus wat hij absoluut niet schijnt te kunnen verdragen. En daarom dwarser dan dwars wordt. Ofwel hij begreep er geen moer van... ofwel hij wilde het niet begrijpen.

De kruislingse hangt natuurlijk gewoon losjes... alleen als je de teugels heel strak aanneemt kan ie aansnoeren.
Maar dat moet je dus bij Catcher gewoon niet doen.

Probeer het gewoon eens Lena? Zo'n kruislingse?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

gewoon zoals je schrijft, kleine stapjes en trainen met geduld, komt allemaal goed.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Dubbele optoming? Is dat dan de 2 hoofdstellen over elkaar? Maar dan heb je toch 4 teugels in handen niet? Of begrijp ik het helemaal verkeerd?

@Wil, ik heb er inderdaad over zitten denken om dit volgende keer eens te proberen, maar ik wilde echt een sidepull proberen, vooral in de winter komen hun haren er soms al eens tussen en het laat niet altijd even goed los dan (als je begrijpt wat ik bedoel). Onze kruiselingse zijn volledig in leer.

Lena, ik heb hier wel wat hangen aan optomingen, Kin gekruist- kaak gekruist- side pull En nog 2 waar IJzer aan toegevoegd kan worden 1) Micklem Multi, 2) in Biothane.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Vergeet je niet om eerst vooral goed op de benen te rijden? Je kan een bit insteken en rijden op de bitloze, zodat je nog de teugels hebt van het bit voor moest het slecht gaan.
Misschien eerst even proberen om je paard volledig op de benen te rijden en helemaal niet aan het hoofd te komen? Dat duurt een eindje voor het lukt, maar is een must om bitloos te rijden. Heel veel wendingen maken in een niet al te grote piste, oversteken van ene naar andere zijde, diagnonalen, middenlijnen, voltes. Stap voor stap moeilijker maken. Je moet ze dan ook leren van een regelmatige draf aan te houden (jog-draf), daarin verzamelen ze meer en kun je beter wenden (door je zit ga je de stappen van je paard controleren). Ook leren van rechte lijnen te rijden zonder dat ze aan de wand of buitenkant kleven. Dat zijn allemaal oefeningen die je kan doen zonder iets aan het hoofd te moeten doen, maar je moet het wel veel herhalen. Denk niet dat je je al direct druk moet maken over een soort bitloos hoofdstel, dit kun je allemaal leren met het bit en als hij/zij dat kan, kun je pas overstappen naar bitloos. Ook niet vergeten de reflex one rein stop te trainen als je bitloos rijdt, kan handig zijn

Bedoelde met niet aan het hoofd komen, teugels gewoon op de nek van je paard leggen en enkel met benen rijden. Zonder handen de wendingen leren maken.

Maria Delavega schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 23:06:

Ja Maria, dat op de benen rijden ben/was ik volop aan het proberen en oefenen. Op de manege hebben ze een kleine piste en daar ging het zo wie so beter dan bij ons in de wei. Dat was een opvallend verschil. En ik dacht ook dat veel ruimte net goed was.
En ja: ik gebruik dan nog te veel mijn teugels, ondanks dat ik bij dit paardje het gevoel had dat ik weinig met mijn handen moest doen. Hij is dus ingereden op de teugels (ik heb daar trouwens ook leren rijden), dat besefte ik voor het eerst toen ik wilde stoppen op zit en dat dus niet lukte. Dat lukt intussen (gelukkig) een heel stuk beter, maar ik heb blijkbaar niet genoeg beseft dat hetzelfde geldt voor wendingen (en ik zelf moet ik dus ook nog veel leren).
Die rechte lijnen zonder wand ging daarbinnen ook veel beter dan thuis buiten in de wei.
En de one rein stop, die mag ik idd ook niet vergeten.
Goh, wij en hij moeten nog zo veel leren hé?

En de laatste dagen begint hij dus echt "wakker" te worden en vanalles uit te proberen. Vanmorgen bijvoorbeeld wilde hij de stal in waar mijn 2 anderen in stonden hooi te eten. Ik stond in het deurgat en hij wilde mij gewoon negeren en aan de kant duwen. Daar heb zeer kordaat een stokje voor gestoken en op mijn strepen gaan staan (met mijn hele lijf). Hij keek erg verontwaardigd, en kwam even later voor een 2de keer terug, maar voorzichtiger nu. Toen heb ik mij gewoon groot gemaakt en hij gaf het op. Hij begon ook te kauwen dus ik denk dat 'm het begrepen had.

Wel boeiend allemaal hoor. Zijn stal-apthie begint uitgewerkt te geraken (heeft daar zowat een half jaar ingezeten). En het paard dat hij eigenlijk is, begint naar buiten te komen. Op de manege vonden de meesten hem maar een tam en saai beestje, maar toen ik hem voor het eerst zag, had hij heel even een heldere en alerte blik in zijn ogen en had ik het gevoel dat er een levendig karakter in zat. Ik denk dat ik gelijk ga krijgen. Op de 3 weken dat hij nu in de wei staat (waarvan dus 1 week samen met de anderen) is hij al heel anders geworden, vooral deze laatste week dus. Hij lijkt dus toch een extrovert karakter te hebben (enkele weken terug begon ik te twijfelen of ik er niet langs zat), en daar had ik op gehoopt.

Momenteel gedraagt hij zich als een kruising van onze ruin Nexor en ons (overleden) veulen Qadish. En dat geeft ons een heel warm gevoel. We denken dat hij het ons niet altijd gemakkelijk gaat maken, maar als we zijn opvoeding goed kunnen aanpakken en niet te veel stommiteiten begaan, dan gaan we denk ik een droompaardje hebben.
Mijn man (ziek thuis nu) zei daarnet ook dat we zijn verstand wat meer moeten gaan aanspreken door gaan te clikkeren of andere uitdagingen te geven. Ook hij heeft het gevoel dat zijn echte ik aan het bovenkomen is, en dat we dat zo veel mogelijk moeten bevorderen.

Lena
(die vindt dat de dagen veels te kort zijn)

Tuurlijk, waarom komt toch de eenvoudigste oplossing altijd pas als "älles" al geprobeerd. is.
Stap 1 leer je paard dat ie iets moet doen voor een beloning.
Stap 2 Ga op zijn rug zitten vraag hem op je zit te stoppen neem desnoods iets de teugels aan, wacht tot hij minimaal reageert en roep yes. - Als hij inmiddels weet dat ie iets moet doen voor een beloning zal hij stoppen bij yes- en beloon hem.
Je zult zien dat hij steeds beter op je zit gaat reageren.
Links- rechts?
Kijk naar links, open je teugel (alsof je de deur open doet, je zult dat wel kennen) en yes en beloon de minste reactie van je paard. Maak je beweging met je teugels steeds kleiner en op den duur reageert je paard op jouw kijken.
Stoppen bij yes is lastig ?
Nee het is het begin van een nieuwe oefening en die nieuwe oefening duurt mogelijk een vingerknip korter dan de vorige. Snapt ie je basishulpen eenmaal, dan yes je alleen nog voor een betere uitvoering of een snellere reactie. Maar laat hem altijd stoppen bij Yes want Y/B is einde oefening!
Daarom schreef ik eerder al, geduld, kleine stapjes, die zorgen ervoor dat je het snelst opschiet.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Lena schreef :


Wat bedoelen jullie eigenlijk met 'op de benen' rijden?
Is dat iets anders dan vanuit je zit rijden?
Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 27 oktober 2010, 20:04:


Euuhh Ik weet het niet zeker, maar 't is in elk geval zonder al te veel de teugels gebruiken. Ik denk inderdaad dat ik nog veeel te weinig mijn zit gebruik. Die gebruik ik vooral om te vertragen en om vlotter te gaan, waarbij vooral het vertragen het best gaat. Versnellen met mijn 2 anciens gebeurt eigenlijk vooral op stem (iets waar velen tegen zijn maar wat ik zelf toch wel erg handig vind). Verder heb ik geleerd om te kijken waar ik naar toe ga (en niet naar de grond of paard te kijken) en dan veranderen je lichaam en benen ook van plaats en als je het goed doet gaat het paard die richting uit (en dat is nu waar het hem aan schort). En ik duw inderdaad ook met mijn benen en
Zoals ik al eerder stelde, heb nog hopen ruiterkunde te leren en gelukkig hebben mijn 2 "anciens" in de weide veel begrip en geduld met het menske boven op zich waardoor we geraken waar we moeten zijn. Met een jong paard valt élk gebrek van het menske dus echt wel op, want die reageert nog onbedorven, puur paard.
Tja, ze hadden inderdaad betere baasjes kunnen treffen (maar ook nog wel slechtere)...

Groetjes, Lena
Nog niet Grandioos Bitloos

Spirithorses schreef op woensdag 27 oktober 2010, 20:04:


De hulpen die je zou geven als je normaal rijdt. Inderdaad gecombineerd met de zit (zitbeenknobbels).

Lena schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 22:15:


Herkenbaar, Winsor van 5,5 jaar deed hetzelfde. Was dan wel met een kruislings hoofdstel maar ook hij begreep de hulpen niet...

Eerst begreep hij het niet tijdens het 'lange lijnen' op het moment dat ik er achter ging lopen (was mij als het ware "kwijt")
Begin dit jaar onder het zadel hetzelfde verhaal... was niet te sturen.


Met deze dingetjes kan je wat. Bij Winsor bleek dat hij de leiding naast zich of voor zich kwijt was.

Wat wij gedaan hebben is met z'n tweeën hem verder helpen. Zowel met het 'lange lijnen' als onder zadel eerst iemand ervoor of naast. Hulpen geven (sturen), belonen bij een goede reactie. Langzaam stapje voor stapje de begeleider verder bij Frodo weg. Bij terugval even een stapje "terug" (overnieuw beginnen waar het goed ging)

Geef hem de tijd om te begrijpen wat jij vraagt, komt vast goed.


't Is al wat dagen later, geen idee of het al beter gaat? En ja.... wat je in stap nog niet kunt kan je in draf beter niet doen (een motto wat ik vaak hanteer )


En.... nu al wel grandioos bitloos?