Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 10:39:


Er hoort nóg een begrip bij: FOCUS. Dit is wat mij (en Parelli) betreft onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik kan op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te aaien, of op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te laten wijken. Dit geldt voor alles wat ik met mijn paard doe. Ze reageren op de vacht als ik mijn been aandruk om meer snelheid te maken, maar evengoed kan ik tijdens het rijden met mijn been een daas doodschoppen die op mijn paard zit, zonder dan mijn paard ook maar iets versnelt. Het verschil is... focus!

Mijn paarden reageren dus als ik alleen maar KIJK naar de richting waarheen ik wil, maar ik kan evengoed om me heen kijken zonder dat ze van het pad afdwalen. Om dit te bereiken zijn er vele oefeningen bedacht, maar allemaal komen ze op hetzelfde neer: je paard moet leren je intenties te observeren. Gelukkig kunnen paarden dat bijzonder goed. Nooit gezien hoe diverse prooidieren in Africa rustig langs een kudde leeuwen lopen? Als die niet op jacht zijn kun je er rustig langs lopen, maar als ze wel op jacht zijn is de aanblik al genoeg om het hazepad te kiezen. Focus....

Ik zou dus geen moeite hebben om mijn op fase I reagerende paarden niet te laten reageren als ik een rotsplateau afspeur...

Groeten,
Frans

Beste Michiel,

ik bewonder de manier waarop je met Shadow plezier wil maken.
Daar is veel wederzijds vertrouwen voor nodig. Kennelijk kan je je heel goed open stellen voor de belevingswereld van je paard.

Zelf heb ik ook mooie ervaringen met het going with principe, wat toch moeilijk toepasbaar is in zijn zuivere vorm. Onze Hongaarse Muezzin strekt direct de benen als hij buiten komt en dat mag hij van mij, ik vertrouw daarin op hem. Op het moment dat we asfalt naderen, ben ik toch degene die hem vraagt snelheid te minderen, voor ons beider gezondheid natuurlijk. Muezzin vertrouwt dan op mijn oordeel...misschien juist wel omdat hij op andere momenten zijn eigen ding mag doen en dat zijn de mooiste momenten, als meneer ineens op de rem gaat om mij op een vlinder in de struiken te wijzen.

Voor mij is het de zuiverste vorm van wat we "natural horsemanship" noemen, maar wat ik "cooperative horsemanship" noem, maar om veiligheid te waarborgen zal ik het niet aan iedereen aanraden...je moet een geweldige vertrouwensrelatie met je paard hebben, wil dit mogelijk zijn.

Wat mij betreft mag jij je een gelukkig mens noemen op dit gebied!

Groeten,
Marlies

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:

1. Ik ook niet ,vandaar dat ik het over de Fase 0 van Michiel heb
2. De rotsplateaus zijn hier wérkelijk hoger dan in Drenthe; ik wéét dat onze paarden op een eenduidige Fase 1 betrouwbaar zijn

Ik probeer Michiel de vakuil van het samenspel van 'licht op de hulpen' en het stimuleren van eigen initiatief duidelijk te maken.
De crux is: 'de hulpen stelen' Frans. Dát is mogelijk rampzalig, 'licht' op een bedoélde hulp is geen enkel punt.

Het woord 'focus' is helder en correct doch ik gebruik het zelf liever niet en noem het eenduidig; dus duidelijk en consequent.
Je hebt helemaal gelijk Frans: als je met 'focus', dus gerícht een beslissing aangeeft, heeft het resultaat dat je met je hele lichaam, dus alle hulpen eenduidig bent en dát maakt dat het paard erop reageert.
Voor veel ruiters echter rijmt focus op hocus-pocus en komt eenduidig wél over.

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:


Gisteren hebben filly en ik een van te voren bepaald parcours gereden (een kleine cross country) daarin kon ik goed oefenen om mijn paard te sturen op wat ik maar het filmpje in mijn hoofd noem. op een gegeven moment komt er een steile helling in voor waarvan ik mij lopend bedacht had deze waarschijnlijk maar niet te nemen afhankelijk van hoe fil ging. Waar ik galloperen met losse teugels links en rechts over de paden ging op haar eigen tempo kon ik haar he't 'juiste'pad laten kiezen door de gang in mijn hoofd te lopen ahw. bij de helling heb ik het geheel en al over gelaten aan haar keuze ze kon er net zo makkelijk omheen als overheen ,ik was zelf eigenlijk te schijterig maar zij niet ze nam me zo mee naar boven. Ik vond dat eigenlijk wel fase 0 met vertrouwen in de keuze van mijn paard.
Ina