Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 10:39:


Er hoort nóg een begrip bij: FOCUS. Dit is wat mij (en Parelli) betreft onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik kan op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te aaien, of op mijn paard aflopen met de bedoeling hem te laten wijken. Dit geldt voor alles wat ik met mijn paard doe. Ze reageren op de vacht als ik mijn been aandruk om meer snelheid te maken, maar evengoed kan ik tijdens het rijden met mijn been een daas doodschoppen die op mijn paard zit, zonder dan mijn paard ook maar iets versnelt. Het verschil is... focus!

Mijn paarden reageren dus als ik alleen maar KIJK naar de richting waarheen ik wil, maar ik kan evengoed om me heen kijken zonder dat ze van het pad afdwalen. Om dit te bereiken zijn er vele oefeningen bedacht, maar allemaal komen ze op hetzelfde neer: je paard moet leren je intenties te observeren. Gelukkig kunnen paarden dat bijzonder goed. Nooit gezien hoe diverse prooidieren in Africa rustig langs een kudde leeuwen lopen? Als die niet op jacht zijn kun je er rustig langs lopen, maar als ze wel op jacht zijn is de aanblik al genoeg om het hazepad te kiezen. Focus....

Ik zou dus geen moeite hebben om mijn op fase I reagerende paarden niet te laten reageren als ik een rotsplateau afspeur...

Groeten,
Frans

Beste Michiel,

ik bewonder de manier waarop je met Shadow plezier wil maken.
Daar is veel wederzijds vertrouwen voor nodig. Kennelijk kan je je heel goed open stellen voor de belevingswereld van je paard.

Zelf heb ik ook mooie ervaringen met het going with principe, wat toch moeilijk toepasbaar is in zijn zuivere vorm. Onze Hongaarse Muezzin strekt direct de benen als hij buiten komt en dat mag hij van mij, ik vertrouw daarin op hem. Op het moment dat we asfalt naderen, ben ik toch degene die hem vraagt snelheid te minderen, voor ons beider gezondheid natuurlijk. Muezzin vertrouwt dan op mijn oordeel...misschien juist wel omdat hij op andere momenten zijn eigen ding mag doen en dat zijn de mooiste momenten, als meneer ineens op de rem gaat om mij op een vlinder in de struiken te wijzen.

Voor mij is het de zuiverste vorm van wat we "natural horsemanship" noemen, maar wat ik "cooperative horsemanship" noem, maar om veiligheid te waarborgen zal ik het niet aan iedereen aanraden...je moet een geweldige vertrouwensrelatie met je paard hebben, wil dit mogelijk zijn.

Wat mij betreft mag jij je een gelukkig mens noemen op dit gebied!

Groeten,
Marlies

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:

1. Ik ook niet ,vandaar dat ik het over de Fase 0 van Michiel heb
2. De rotsplateaus zijn hier wérkelijk hoger dan in Drenthe; ik wéét dat onze paarden op een eenduidige Fase 1 betrouwbaar zijn

Ik probeer Michiel de vakuil van het samenspel van 'licht op de hulpen' en het stimuleren van eigen initiatief duidelijk te maken.
De crux is: 'de hulpen stelen' Frans. Dát is mogelijk rampzalig, 'licht' op een bedoélde hulp is geen enkel punt.

Het woord 'focus' is helder en correct doch ik gebruik het zelf liever niet en noem het eenduidig; dus duidelijk en consequent.
Je hebt helemaal gelijk Frans: als je met 'focus', dus gerícht een beslissing aangeeft, heeft het resultaat dat je met je hele lichaam, dus alle hulpen eenduidig bent en dát maakt dat het paard erop reageert.
Voor veel ruiters echter rijmt focus op hocus-pocus en komt eenduidig wél over.

Frans Veldman schreef op zondag 16 oktober 2005, 15:24:


Gisteren hebben filly en ik een van te voren bepaald parcours gereden (een kleine cross country) daarin kon ik goed oefenen om mijn paard te sturen op wat ik maar het filmpje in mijn hoofd noem. op een gegeven moment komt er een steile helling in voor waarvan ik mij lopend bedacht had deze waarschijnlijk maar niet te nemen afhankelijk van hoe fil ging. Waar ik galloperen met losse teugels links en rechts over de paden ging op haar eigen tempo kon ik haar he't 'juiste'pad laten kiezen door de gang in mijn hoofd te lopen ahw. bij de helling heb ik het geheel en al over gelaten aan haar keuze ze kon er net zo makkelijk omheen als overheen ,ik was zelf eigenlijk te schijterig maar zij niet ze nam me zo mee naar boven. Ik vond dat eigenlijk wel fase 0 met vertrouwen in de keuze van mijn paard.
Ina

epona schreef op zondag 16 oktober 2005, 17:12:


Ja, hier is dat geen optie. Hier is alles geaccidenteerd want we wonen nu eenmaal tussen de bergen. Of je gaat omhoog of je blijft in het dal. Je gaat de pas op of je rijdt een dag om. Alleen al de Cerro Gordo, waarvan we tegen de voet wonen, over is gelijk van het erf af al ploep naar 805 meter.
Onze paarden zijn daaraan gewend, op getraind, maar de fysieke inspanning, de te verrichten arbeid, blijft uiteraard gelijk.

Ben een paar maanden terug de Gibalto opgeklommen met Arabella; van 736 naar net 1600 meter. De laatste 400, of zo, hoogteverschil is zelfs geen voetpad: er komt een enkele bergwandelaar en verder alleen geiten. Ik was danook de eerste ooit die dit te paard heeft gedaan. Je komt boven of niet. Op het laatste stuk is het ook aardig zoeken, blind navigeren, want waar kilometers verderop aan de ánder klant van de berg de camino naar Fente Camacho weer begint????? Kompas en/of GPS helpt/helpen niet want er ís geen pad en de topo-kaart geeft echt niet aan of je wel/niet een bepaald rotsblok kan passeren. De verkeerde kloof in en je bent een half uur kwijt.
Was echt zálig om te doen: ik nadenken over de navigatie, zij een voor haar te beklimmen spoor zoeken.
Zoiets is ook ON-MO-GE-LIJK te doen op hoefijzers; dan heb je gewoon niet genoeg grip op de rotsen. Er moest ook een enkele spleet (smal, dus stelde voor 'bella niets voor, maar wel diep dus voor míj eng) overgesprongen worden en dat zou met ijzers gewoon niet gekund hebben.

Zóiets is natuurlijk geen dagelijkse kost, maar pak em beet 500 meter hoogteverschil in een rit is dat wel. Daar zitten helingen is waarvan je pas in de auto merkt hoé steil die eigenlijk zijn. Bijvoorbeeld de op zich prima begaanbare camino de pas naar Alfarnate op moeten we met de 3½ liter 6-cil. diesel Santana-LandRover brullend in zijn één doen.
Overigens merk je op zo'n niet-dagelijkse rit dat je onwillekeurig geconcentreerder rijdt en daardoor onbewust eenduidiger bent, hoe goed ook je anders bewúst je best daarop doet; leerzaam.
We zijn nu nét begonnen met Luna gericht op meer kracht te trainen; afhankelijk van hoe ze dat opbouwt, gaat Richelle met haar mee de Gibalto over. Dat was een topervaring en dat is met zijn tweeën nóg leuker. Dit keer ken ik de 'weg' natuurlijk al en is het mijn uitdaging het op de halsring te doen.

heey, ik weet niet of het al gezegd is, maar als je hoefschoenen neemt is het niet erg als de hoef van vorm veranderd want door de sluitklep en de luchtkamer zit er nog ruimte voor verandering in de schoen. En mocht het zo zijn dat de schoen na verloop van tijd niet meer past is het zo dat bij sommige aanbieders een inruilmogelijkheid is.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 oktober 2005, 22:42:

Bdankt trudy

In de Bit nr. 110 van Juli 2004 heeft een artikel gestaan
over boomlose zadels. Is iemand dit artikel misschien
ingescant en kan evt. deze mailen ? Alvast bedankt.
Wij zijn voor onze nieuwe aanwinst een ruin van 4 jaar op
zoek naar een zadel en een boomloos zadel lijkt ons wel
iets maar eerst willen we wat meer info hierover.
Over 2 weken kunnen we een Barefoot zien en er ook even
mee rijden. Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van andere
boomlose rijders.

Groetjes,
Pascal

Trudy schreef op zondag 16 oktober 2005, 18:40:


In de adresbalk van de webpagina gaan staan, copieren, en plakken in je bericht.
Isabel

sanne1990 schreef op zondag 16 oktober 2005, 18:18:


Jij hebt het nu over Marquis schoenen (die "pomp" je op), maar voor Smit schoenen geldt dit zeker niet.
Die worden op maat gemaakt. Van de hoef wordt een mal gemaakt en daar wordt de schoen omheen gegoten. Als de hoef van vorm gaat veranderen, dan maakt dit dus wel uit ... de schoen past dan ook niet meer.
Daarmee zijn ze dus ook niet door te verkopen aan anderen en neemt ook de maker de schoenen niet terug (uitzonderingen daar gelaten).

Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 18:11:


hier hebben we alleen van die af en toe heuvels, helaas, dit was een steile zandverstuivings bult, het mooie was dat ik dacht ik durf dit niet eigenlijk zullen we er omheen en zij keek haar lichaam zette haar achterhand er onder, toen kon ik haar nog stoppen, en ik dacht ok als jij het kan dan neem me maar mee en woesj daar gingen we. Ik voelde haar mijn lichaam in balans houden, ik probeerde haar zo min mogelijk te hinderen,en ik had me toch een endorfine trip erna, die samenwerking, die bereidheid om mee te denken dat geeft me een onzettende euforie. dat zijn van die echt nooit zonder paarden momenten. Maar ja we hebben er niet veel van heuvels. Misschien ook maar beter anders loop ik steeds stoned rond ha ha ha.
Ik had me idd een beetje verkeken op onze conditie we hebben allebei een tikkeltje spierpijn (ik ben 38 en zij 15 ,misschien wel midlifecrissis oid) dus we lopen wat voorzichtig vandaag. Ik ga beslist sparen om die bergen eens te ervaren kan geen drug tegenop volgens mij!
Ina

Hoi Marleen,
leuk dat je me al die info geeft. Alleen jammer dat het zo duur is, maar aan al die positieve reacties te horen is het allemaal het zeker waard!!
groetjes Elineke

Huertecilla schreef op zondag 16 oktober 2005, 16:00:


Ik wil graag wat leren, eerder schreef je:

Wat beleren betreft heet dit 'de hulpen stelen' en dit is hóógst ongewenst omdat het paard daarmee feitelijk de hulp ontwijkt en níet gehoorzaam is. Door het te stoppen, de juiste hulp op te laten volgen en het verder te negeren raak je het door extinctie vanzelf weer kwijt.

Ik beslis telkens of ik meega met mijn paard of nú niet. Dan zie ik haar eigen voorkeur voor afslaan en ik geef aan dat we rechtdoor gaan. Dit zien van haar eigen voorkeur is heel mooi, dat wil ik alleen maar stimuleren. Dit is dan ook geen hulpen stelen, tenzij je, je paard getraint hebt op altijd rechtdoor te gaan tenzij je anders aangeeft. Als mijn paard een probleem heeft met rechtdoor te gaan, dan heb ik pas ongehoorzaamheid. En dan komen de oplopende fase's met een klopje voor goed gedrag. Deze oplossing verkies ik boven going with maar uit te bannen, dat is jouw pad niet de mijne.

Het lijkt erop dat je going with steeds verward met de een of andere ondeugt, eerst ongehoorzaamheid en nu 'de hulpen stelen' wat ook een vorm van ongehoorzaamheid is. Je vind going with niets, of niet zoals k het toepas. Elke keer als ik daar over schrijf kom je met gevaren aan. Mijn passie niets vinden is geen probleem, ieder zo zijn ding. Het houd wel de discussie gaande en daar hou ik ook van, als het over mijn ding gaat
Michiel

Michiel schreef op zondag 16 oktober 2005, 20:14:

zeg michiel als ik het goed begrijp bedoel je dit : stel je rijdt over een bospad dat zich splitst in links of rechts het maakt niet uit welk pad je neemt het ene is niet gevaarlijker dan het andere de weg wordt er ook niet minder of meer lang van, op dat moment kun je je paard laten kiezen of het paard's keuze laten prevaleren dat geeft het paard een mate van zelfbewustzijn waar het zelfvertrouwen van kan opbouwen als je dit vaker doet of laat gebeuren kom je terecht in een wedezijds waarderen van keuzes en samenwerken wat je eigenlijk een dimensie extra geeft. Heb ik het begrepen?
Ina

Vanochtend is bij mijn paard, dat vreselijk veel pijn aan beide achterhoeven heeft, van 1 hoef het kunstof plaatje en de kit en het ijzer afgehaald. Je zag hem opgelucht ademhalen. Er is ook een stuk van de straal gehaald, omdat deze er meer 1 centimeter onderuit stak. Hij moet nog even geduld hebben tot dinsdagochtend voordat het bij de andere hoef eraf gehaald kan worden, omdat hij teveel pijn heeft. Er blijken ook ontstekingen in beide hoeven te zitten. 1 ervan komt er nu uit. Ik geef een ontsmettingsremmend en pijnstillend middel en zet hem een paar keer per dag in de soda met beide voetjes en hoop er het beste van. Voorlopig wil ik geen ijzers, als het kan nooit meer, maar mijn dierenarts zegt dat ik dan over een half jaar geen paard meer heb. Kan iemand mij zeggen hoe een paard ineen keer in beide hoeven een ontsteking kan hebben? Andere tips zijn altijd welkom. Groeten Yvonne