Huertecilla schreef op zondag 19 februari 2006, 16:57:


Nee, HC, de associatie met Parelli en Roberts in onterecht. Ik ben zelf ook niet gelukkig met de term NH die onze vereniging voert, sterker nog: ik ben het tamelijk met je uitleg en commercie visie erachter eens. Tegelijkertijd is dat de reden dat we de term voeren: het is een bekende term, het zorgt voor meer hits want is zeer in zwang momenteel.
Ik meende dat je de site toch bekeken had? Echt recalme voor Pat staat er niet bepaald op. Wellicht is dat een later bericht van je geweest.

Ach wel, ik moest het even kwijt.
Groet,
Marlies

Marlies schreef op maandag 20 februari 2006, 20:14:


Ik kan me herinneren dat ik een aantal jaren geleden een uitgebreide correspondentie heb gevoerd met Maarten.
Bv over Hempfling, maar ook een aantal andere zaken.
Ik heb toen bij jullie geen les genomen omdat de afstand me toch wat te ver was, zo'n dikke 400 km enkele reis.
Heb er altijd nog een beetje spijt van............

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op zondag 19 februari 2006, 17:43:


Beste HC,

hieronder de letterlijke tekst van de 1e pagina van onze site:

"Het begrip, meestal afgekort tot "NH" kwam in zwang in de '90er jaren van de vorige eeuw. Maar dat geldt alleen voor de benaming. In feite gaat het om een vorm van paardrijkunst die terug gaat tot de Griekse beschaving en als eerste te vinden is in de geschriften van Xenophon. Via de Moorse veroverings- oorlogen verspreidden de inzichten zich naar Spanje en werden daar het "geheim" van de ridders annex monniken. Daarna zijn er twee vertakkingen.
Een hoogtepunt enerzijds is de 18e-eeuwse hogeschool dressuur in Frankrijk. De inzichten van die tijd zijn via de de Franse cavelarie bewaard gebleven en vindt men nog steeds terug bij de Hoge Academie voor Rijkunst in Frankrijk maar bijv. ook bij de Spaanse Rijschool te Wenen.
Een andere, zelfstandige ontwikkeling liep via de Spaanse missionarissen die te paard het Christendom aan de Noordamerikaanse indianen gingen brengen. Met het geloof konden die Indianen niet zo veel, maar met het paardrijden wel. Op basis van hun oeroude band met de natuur gaven ze er een geheel eigen wending aan.
Tegenwoordig zijn de ontwikkelingen weer bij elkaar gekomen. "

Xenophon staat keurig als Griek vermeld, het overige waar jij commentaar op levert komt niet eens in de tekst voor en er staat zelfs erkend dat de Indianen van oorsprong geen paarden kenden, wat ik in eerste instantie van jou had aangenomen.
Ik begrijp je houding dus niet, maar zie wel de invloeden die het heeft op een 15 jarige en dat is jammer.

Groet,
Marlies

Marlies schreef op maandag 20 februari 2006, 20:14:

Ah een bestuurslid van het Voetpad, interesting!!!!
Waarom ziet het bestuur van het Voetpad Jakobskruiskruid als een Hoax, ( een flauw computergrap) en hebben ze er nog nooit van gehoord?
Hier had de vereniging Voetpad veel kunnen doen voor paardenliefhebbers, maar omdat het onbekend is bij het bestuur hoe het plantje er uitziet, ze de leden ook maar niet inlichten? Geen vragen stellen waar het dan om gaat maar het afdoen als een probleem wat niet bestaat omdat het niet op het kleine stukje land op het Voetpad groeit??
Marlies, als bestuurslid zijnde van het Voetpad zou ik proberen daar wat aan te gaan doen. Ik woon aan de andere kant van het pad, ( je bent welkom) ik weet dat het hier niet groeit, maar ik weet wel dat het Voetpad niet het einde is van de hele wereld, en als je de wereld wilt verbeteren voor paarden, dan lijkt mij dat het Kruiskruidprobleem niet ontkend mag worden, zeker niet als je leden door het hele land hebt. En ook de paardjes van het Voetpad eten hooi! Ik ben de geloofwaardigheid van de stichting door dit verhaal wel kwijt. Graag zou ik er verder over discusieren, ik neem aan dat jullie wel kranten kunnen lezen en websites. Ik hoop dat de oude Mancho op zijn oude dag wel betrouwbaar hooi krijgt.

Esther

Marlies schreef :

Hoi Marlies, ja, ik wist welke Marlies jij bent hoor
Dank voor je bemoedigende woorden !
(En ook Els K , Belinda, Miriam).
Doet me goed, want ik heb eerlijkgezegd vaak het gevoel dat ik de gek ben tegen de rest van de wereld.
Terwijl het toch allemaal zo simpel zou kunnen zijn.


Ik zit hier breeduit te grijnzen want ik herken je verhaal !
Wat moet ik hier nu nog aan toevoegen?

Weet je, Marlies. Om ons heen wordt de wereld steeds technischer. Mensen gaan steeds meer 'in hun hoofd' in plaats van in hun gevoel, hetgeen een enorme verarming van gevoel en verbinding teweeg brengt.

Ik merk dat ik steeds meer de neiging heb om in een soort van bewust verstilde simpelheid te gaan waarbinnen ik steeds warser word van het traditioneel aangebodene, want dat is de weg nou eenmaal niet.
Dat zal ooit anders zijn geweest. Ik kan alleen maar praten in het nu.

Omdat de mens het zelf niet meer kan maakt hij gebruik van hulpmiddelen en die hulpmiddelen worden gebruikt als dwangmiddelen.
Het is een groot probleem te zien dat veel mensen die een paard hebben eigenlijk alleen maar bang zijn voor hun paard.
Vanuit die angst doen ze stomme dingen, en ze denken met macht overwicht te krijgen, gewoonweg omdat ze de taal van het paard niet kunnen/willen spreken en geen vertrouwen durven hebben en dat heeft weer met gevoel te maken.
Vertrouwen is geen verstandelijk iets, het is de taal van het hart.
Wederom verbinding, daar begin het mee.
Alleen maar als je werkelijk contact kunt maken met het paard ontstaat dat vertrouwen, die basis.
Dit is een stukje dat ik even van mijn site geplukt heb, ik wil het jullie niet onthouden:

Kracht of Macht

"Kracht" kun je verbinden aan je gevoel.
Kracht heeft te maken met gelijkwaardigheid, persoonlijke groei, met 'in je kracht gaan staan'.
"Macht" is een uiting van dominantie, ongelijkheid, beter willen zijn, willen bepalen.

Nu gaan we dit vertalen naar paardrijden:
Vanuit je kracht rijden is gecentreerd rijden, een verbinding aangaan met je paard, vanuit samenwerking een eenheid vormen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van zo min mogelijk hulpmiddelen (minder is meer).

Vanuit je macht rijden is 'op het paard zitten', het paard vanuit jouw dominantie bewegingen laten maken die JIJ wilt, het is een technisch rijden vanuit je hoofd, veelal met gebruik van druk en hulpmiddelen.

Bij kracht gaat het om het innerlijke (bewustwording), bij macht gaat het om het uiterlijke (prestige).
Zeg maar hoe jij wilt rijden.... Wij kiezen voor Kracht....

Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship - Natuurlijk Bekappen

ps : Ik heb dat NH er ook alleen maar bijstaan om dat het iets aangeeft, ergens zeer herkenbaar voor staat, maar ik ben aan het denken over een andere ondertekst bij mijn logo.

Verder : Maak je over die 15 jarige, Chantal (sky) maar geen zorgen, zij rijdt sinds kort bij mij. Die heeft nog een mooie toekomst voor de boeg!

Els Kleverlaan schreef (ik heb wat moeten knippen) :


Niks nooit meer inhalen.
Het is voor ons allemaal begonnen vanuit onvrede met het traditionele.
En vervolgens ga je op zoek naar andere mogelijkheden, hoe het ook anders kan.
Ja, en dan moet je soms oude dingen, oude patronen loslaten.
Mooi proces toch eigenlijk? (Jeezes, ik word al 42....)

Dat van die zitbeenknobbels; ik ben er zeer veel mee bezig en ik zag zoveel scheve tegenstrijdigheden in rijden en dus heb ik er het volgende van gemaakt:

In feite laat je je paard ook in een wending wijken voor druk.
Je 'sluit' hem aan de buitenkant op :
Buitenteugel tegen de hals (zonder spanning), buitenknie verlengen, op je buitenzitbeen gaan zitten, buitenkuit zachtjes aanleggen.
Vergeet je focus en het sturen vanuit je navel niet.
Daarmee maak je je paard mooi rond.

Aan de andere kant (de kant waar je heen wilt gaan) 'open' je.
Been en hand lichtjes van het paard af.
Je gebruikt daarbij je arm als aanwijzer.
Het paard dat geleerd heeft te wijken voor druk zal dit begrijpen en naar de opening toegaan.
De sturende hand wijst de richting aan, je focust, stuurt met je navel, maar het been 'duwt' je paard om. (nouja duwt.... maar je snapt me vast wel)
Dit is de meest simpele en logische vorm.

Maar.... nu komt het : Je kunt ook met je binnenbeen sturen, maar wel alleen dan wanneer je paard naar binnen dreigt te vallen en/of zijn stelling naar binnen niet weet te behouden.
Je vangt hem dan met je binnenbeen op.
Terwijl je handpositie onveranderd blijft (dus op je binnenhand sturen).
Want je wilt dat dat hoofd naar binnen gesteld blijft.
Niet gauw de buitenhand het laten overnemen, want dan krijg je een paard dat alleen met zijn hoofd naar buiten loopt maar met zijn lijf naar de andere kant. (Heet dat niet over de schouder weglopen in dressuurtermen?)
Wanneer je paard naar binnen dreigt te vallen gebruik je dus binnenbeen en binnenhand om hem terug die hoefslag op te 'duwen'.

Ik vind het daarbij niet belangrijk dat het ene been bewust op de singel en het andere been erachter ligt.
Zal me eigenlijk zelfs worst wezen want wat wil je daarmee bereiken?
(Hoewel je het van nature een klein beetje zult doen, let maar eens op.)
Het enige wat ik daardoor steeds zie gebeuren is dat mensen dat been gaan optrekken, wat achter de singel 'hoort' te zijn, dus daar schiet je weinig mee op. Het brengt hun alleen maar uit balans.
En dan gaan ze scheef zitten op het verkeerde zitbeen met als gevolg nog meer tegenstrijdigheden.
Ben je echter in staat het gestrekt met de hak omlaag enigszins naar achteren te leggen om zodoende de achterhand van het paard 'mee te nemen' en tegelijkertijd op datzelfde (buiten)zitbeen te blijven zitten, zeg ik wel dat ik het ermee eens ben.
Maar je hebt er weer een onafhankelijke zit voor nodig en dat hebben er maar weinigen.

Je schreef:

Dat begrijp ik niet helemaal. Oké van de benen wel, maar niet van het gewicht want als ik het zo lees laat je je paard in feite naar jouw gewicht toe komen (leunen), dus het tegenovergestelde van het wijken voor druk.
Je drukt dus met het juiste been, maar je zit op de andere zitbeenknobbel ?!. Bedoel je dat zo?

Verder schreef je :

Is dus hetzelfde, ook andersom! Ik zou dat anders doen.


Ik snap um niet. Wat bedoel je hierin met het binnenbeen? Het been aan de kant waar je naartoe gaat?
Moet die binnenhand niet van de hals en de buitenhand tegen de hals?
(De binnenhand noem ik even de kant waarheen je wilt gaan).
Want dan klopt het. Het paard wijkt juist weg van je gewicht.


Ja, zit openen om te versnellen ja.

Maar niks knijpen om te stoppen.
Een stop is eigenlijk niet meer dan het weglaten van alle hulpen.
Dus ook zithulpen en teugelhulpen.
Niet trekken (wel teugels naar je toehalen in het 'leer'stadium van je paard, daarna niet meer) en stoppen op je gewicht en stem.
Door je bekken te kantelen, diep te zitten (zak aardappelen) uit te ademen, hakken uitdrukken (niet met je bovenlijf achterover hangen).
Maar dit is wel western hoor.

Pfff, heel verhaal, ik hoop dat je er wijs uit wordt.
(En dat ik niet ergens een verkeerd been benoemd heb....).
Anders vraag je maar he....

Groetjes, Pien

belinda defraene schreef :

2 april is er weer een cursus hierover. Je bent welkom.
Je weet nu waar we wonen.
Zie mijn site voor info.
Groetjes, Pien

(Bevalt de hoefstandaard? Geen problemen gehad met dat stuk ijzer in het vliegtuig?)

Spirithorses schreef op maandag 20 februari 2006, 23:30:


ja dat is western dus, ik rijd ook sinds kort western en vind het een logischere manier van rijden.


nou in engels rijden dus de buitenhand en binnenbeen.
met de buitenhand stuur je hem naar buiten, terwijl hij rond blijft om je binnenbeen, en met de binnenhand blijf je stelling vragen.



in het begin bijv bij het aanleren van een bepaalde oefening ga je soms op je binnenzitbeenknobbel zitten, het paard wil zuijn evenwicht behouden en komt dus wer onder je, hij vangt als het ware je gewicht op.
zodra je verder in de africhting bent "duw" je het paard als het ware met je buitenzitbeenknobbel naar binnen.
ligt dus een beetje aan graad van africhting.

ja ik heb dat ook geleerd bij het engelse rijden hoor, eerst bijdrijven, dan kruis aanknijpen en daarna (als het paard nog niet stilstaat)de teugel aannemen.


maar dat rijden met je navel is dat niet dat centered riding?

owke heb hier ff bijgezet hoe ik dat in het engelse rijden heb geleerd.
hoop dat het duidelijk is.
wil dus niet zeggen dat het overal zo gaat.
dit is een ruitertje met een instructrice.
groetjes

Spirithorses schreef op maandag 20 februari 2006, 23:30:

Hoi Pien, bedankt voor je lange reactie. Zal er nog even op reageren, maar het meeste is wel duidelijk. Zal hier en daar wat wissen (die ik met de wisknop, maar dat zal wel veel makkelijker kunnen...) anders wordt het verhaal zo lang
Ik 43, donderdag.
Klinkt vrijwel hetzelfde als ik het geleerd heb, alleen moest ik dus altijd binnenbeen gebruiken, zoals je hierna beschrijft. En hand van de hals doe je eigenlijk alleen bij een jong groen paard, voor de duidelijkheid.
Gebruik dus het binnenbeen voor de stelling en het buitenbeen voor het begrenzen van de achterhand, die zit verder naar achter. Doen jullie dat dan ook niet voor het aanspringen in galop?
Is mij bekend, moet ik op letten!
Ja inderdaad, maar heel even, zodat het paard door had wat ik wilde, mag in de dressuur niet hoor, hierdoor valt je paard naarbinnen.
Sorry, is ook allemaal zo moeilijk, ging er even van uit dat iedereen wel wist dat als je gaat wijken naar links je dit doet als je op de rechterhand rijdt, mijn fout. Je rijdt dus rechtsom, slaat af op de korte zijde (je hebt dan dus stelling naar rechts), wijst met je linkerhand naar de hoefslag, legt je rechterbeen iets naar achter aan om de achterhand mee te nemen en houd je gewicht op de linkerzitbeenknobbel om je paard mee te nemen. Maar ik denk dat jullie dat dus contra doen. Het zegt het al: ik heb geleerd het paard "mee te nemen", jij laat het wijken. Ga ik proberen!
.
Ha, leuk, western op een veelzijdigheidszadel!

Nogmaals onwijs bedankt. Ben nu gewoon nog met de theorie bezig en wil straks alles in praktijk proberen te brengen. Is nog moeilijker dan leren autorijden. Wil eigenlijk heel graag bewijzen dat Froukje niet zo'n "rotknol" is wat iedereen denkt (mezelf incluis, al die jaren). Merk nu al dat een andere aanpak haar heel veel goed doet. We wandelen wat af met z'n tweetjes en ik begin weer steeds meer van haar te houden.
En ook het natuurlijk bekappen doet wonderen voor haar. Had altijd het idee dat ze geen stelling "wilde" geven, maar ben er nu achter dat ze het waarschijnlijk niet kon! Doordat aan de binnenzijde de hoefwand altijd te lang was, had ze een verzakking in de zool aan de buitenzijde bij de achterbenen. Ze zette haar achterbenen ook altijd veel te ver naar binnen onder haar lichaam. De verzakking is inmiddels verdwenen en ze blijkt opeens wel haar benen recht naar voren neer te kunnen zetten. Niks geen zwikken in de koot meer! Heb John zondag even met haar laten lopen, zodat ik van afstand kon kijken en het verschil is opmerkelijk! In draf zie je het nog iets, maar ze stapt geweldig!
Ik ben er aan de ene kant zo trots op en aan de andere kant baal ik enorm dat ik dat niet eerder heb gezien en het maar allemaal aan de hoefsmid heb overgelaten. Had overigens wel gemeld dat ze haar benen zoveel naar binnen zette, maar daar werd niet op gereageerd. Dat we haar de eerste keer bekapt hadden en dus recht gezet, viel ze in de wending bijna om... Arm Froukje.

Nogmaals bedankt en tot schrijfs,
Els

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2006, 12:16:


Hoi Els,

ik kan het eigenlijk niet laten maar misschien zijn ze je ook al wel bekend.
Voor iedereen die zo bewust bezig is met zitten en alles wat daarmee te maken heeft kan ik zo heel erg de boeken aanraden van Anne Muller en van Sally Swift, centered riding. Ik vond het eye openers waar je echt heel veel van opsteekt. Er zijn in dit genre nog wel een paar, maar persoonlijk vind ik dat de waardevolste.