Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 8:41:


Wat is er eigenlijk gebeurd dat hij zo van streek geraakt is in de trailer? Hoe vaak en hoe lang heeft hij gereden toen het nog goed ging?

Ik bedenk net een heel andere evt. oplossing, stel je laad hem in een vrachtwagen of een andere wagen die helemaal niet lijkt op een trailer, en waar je toch de vaardigheden mee kunt oefenen die je wilt verkrijgen?

> Je hebt geen mogelijkheid om hem uit te leggen, of te

Dát stukje is wel duidelijk. En om dan een ander met druk het wel voor elkaar te laten krijgen, die verleiding is groot. Want eenmaal erin kan hij merken dat het allemaal geen ramp is ... of hij maakt zijn eigen ramp door geweldig te keer te gaan en zich te laten vallen, hebben we dat eerder gehoord?


Ken je de boeken van Mark Rashid? Daar was een nieuw paard die zich absoluut niet liet vangen. En de oude man, Mark zijn leermeester, weigerde altijd om dwang te gebruiken. Hij liet het paard zoals hij was, toen kwam de tijd aan dat de kudde overgebracht moest worden naar een nieuwe weide. Een voor een werden de paarden gehalsterd en overgebracht. Op een afstand keek het paard toe wat er ging gebeuren. Hij bleef alleen over, nadat de oude man, een kwartier of zo (vergeten precies hoelang) met het halster in zijn hand stond te wachten bij het hek. Elk ... uur (of zo) kwam hij terug, liet zijn halster zien, en wachte. Het paard wou heel graag weer naar zijn kudde toe, maar durfde niet zich te laten halsteren, door die leeuw van een man. Die nacht was bepaald geen pretje voor dit paard. De volgende ochten vroeg stond de oude man weer vragend bij het hek met zijn halster, het paard overdacht zijn situatie. Ik weet niet meer na hoeveel tijd, of het deze dag was of de volgende, maar toen maakte het paard zijn beslissing, hij liet zich hasteren en werd naar de kudde gebracht. Nadien was halsteren geen probleem meer, vooral omdat het paard zélf zijn beslissing gemaakt had.



Op welke wijze zou deze les na te doen zijn?
In ieder geval is het zien van een ander paard dat zich gemakkelijk laat laden en wegrijden en weer uit zien stappen, al iets.
Hoe zou je Shiny zover kunnen brengen dat hij vrijwillig een keuze maakt er op te gaan? Iets aan de omstandigheden zal dan moeten veranderen, zoals het nu gegaan is werkt niet.

Michiel

Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 8:41:

...Knip....

Precies mijn ervaring met mijn paard. Daarom is het zo moeilijk om toch een 'ja' te krijgen...

Die gedachte komt in mij ook steeds op... En nog een andere: stel je respecteerd de wens van je paard en laat het erbij. Nu komt er een dag dat je paard iets overkomt waardoor hij naar een kliniek (zeg Utrecht) gebracht moet worden... Wat dan?

Ik zal mijn problemen met het trailerladen van mijn paard Mike nog even schetsen:

Mike is bij zijn vorige eigenaar (ik heb hem in oktober 2 jaar) de trailer ingelokt met lekkers omdat hij anders niet ging, dan gauw de bilstang erachter en klaar...

Toen kwam hij bij mij: methode Parelli; wenselijk is om het paard zelf de trailer in te laten gaan, dus niet voor hem uit lopen en niet lokken met lekkers. Parelli geeft al aan dat als een paard echt niet wil lekkers ook niet werkt... Veiligheid/comfort staat boven eten in het verlanglijstje van het paard. (Even terzijde: bij de methode Parelli is rust de beloning, maar als Mike iets niet wil trekt ook DAT hem niet over de streep hoor...)

Uiteindelijk lukte het me om Mike op de Parelli methode trailer te laden. Maaaarrr, als hij er keurig instond bleef hij zonder bilstang gewoon niet staan. Het gevaarlijke was dat hij rustig terwijl je de bilstang wilde bevestigen hij met zijn 600 kg naar achteren kwam de loopklep af... Levensbedreigend voor mij dus... Ik moet toegeven dat ik hem daarvoor bestrafte (net als wat hijzelf in de kudde doet als een paard zich erg misdraagt tegenover hem als Alfa ruin) met een tik d.m.v. de carrotstick (een stomp met een hand hielp niet) op zijn kont, dus net alsof ik hem 'beet'. Daar heeft hij wel ontzag voor, is bij hem dus een 'Fase 4'. (De Fases 4 liggen bij hem vaker erg hoog helaas)

Nu laat ik hem dus expres eerst even staan op de trailer voor hij eruit mag. Ook en vooral als de bilstang is losgehaald. Die bilstang weghalen is door zijn lompe gedrag gewoon eng om te doen! Maar stiefelt hij weer naar achteren zonder dat ik hem toestemming geef, direct gevaar voor mij dus, krijgt hij weer 'tanden' in z'n kont.

Laat ik dit even zeggen: ik ben van nature een mens die het liefst wil dat ik mijn paard met zijde handschoentjes door de meest vreemde situaties weet te loodsen. En als het terecht is doe ik dat ook.
Ik weet uit ervaring heel goed het verschil tussen een paard dat echt bang is op de trailer en één die het gewoon niet boeit om erin te staan: een bang paard mest dunne ontlasting, een paard dat gewoon niet wil normale paardevijgen! Mike ontlast de laatste... En jouw paard?

Ik vermoed dat Mike (en misschien ook jouw paard?) niet bang is voor het in de trailer meegaan, maar het om andere redenen niet leuk vind: b.v. de onzekerheid waar hij heen gebracht wordt, het vermoeiende van het in een rijdende trailer staan of het door de beweging van een rijdende trailer onnatuurlijke ervan. Kortom: oncomfortabel. Zelfs het niet vast hoeven staan en een berg hooi op de grond van jewelste is (wederom: lekkers komt niet boven comfort uit!) voor een vreetkont als mijn Mike niet voldoende!

Als laatste nog even een aandachtspunt: valt het jullie op dat mensen als Parelli paarden altijd in een compleet lege trailer laten lopen?! Ik bedoel zonder tussenschotten en stangen? Ik heb een 2-paards met tevens een voor(uit)laad klep. Even heb ik met de gedachte gespeeld om alles eruit te laten, maar ik heb door de schuin weg te klappen tussenschotten een vaste midden staander... Dus kan ik het niet uitproberen of het de drempel zou verlagen voor Mike om het trailer rijden acceptabeler te vinden.
Is er iemand die dit verschil wel eens heeft uitgeprobeerd?

Michiel schreef op zondag 2 juli 2006, 10:35:


Er is niks gebeurd Michiel, hij staat gewoon onder het zweet mdat hij zich geestelijk zo druk maakt. Hij doet ook verder niks, niet stampen, niet laten vallen, gewoon staan en zweten.
Ik denk dat we na het trailertrainen, wat hij dus zonder problemen deed, een keer of 5 weg geweest zijn. Waarbij ik de laatste 2 a 3 keer merkte dat hij met meer en meer tegenzin erin stapte.

Hier is de druk aanwezig van toch graag ergens heen te willen en dus het onplezierige op den duur maar even voor lief te nemen, lijkt me.
Wanneer was het paard gekomen als hij vermoedde dat hem iets onplezierigs stond te wachten? Dus niet naar de kudde, maar naar iets onplezierigs?


Ik moet niet met hem gaan rijden Michiel, ben ervan overtuigd dat ik hem vroeg of laat de trailer wel in krijg, maar zal denk ik een afspraak moeten maken dat we niet gaan rijden
Want zoals ik het nu zie begint dan het hele spel opnieuw.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Piet schreef op zaterdag 1 juli 2006, 20:01:


Is wel zo dat zo'n problemen en zo'n paarden je een betere trainer maakt . Stel je nu voor dat je elk probleem met gelijk welk paardje in een vingerknip oplost ? Zou je dan niet je "touch/scherpte" verliezen ?

Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 12:10:


Dat zou dus het wiebelen kunnen zijn, wat hij niet meer wil.
Een heel aantrekkelijk doel zou hem kunnen laten accepteren.
Wat aantrekkelijk genoeg is, dat valt te bedenken.
Het kan ook zijn, terug naar huis, na een lange wandeling.
Of met 2 paarden in de trailer en dan een mooie wandeling samen.
Het wiebelen wordt ook wel met toestellen geoefend dacht ik, mag
je een mooie hindernisbaan omheen bouwen


Ja door slechte ervaringen bij vorige eigenaars verwachte hij iets vervelends en daardoor liet hij zich niet vangen. Hij heeft genoeg kunnen merken (in een maandje tijd ? ) dat de oude man heel vriendelijk was tegen alle paarden, dus die gok nam het paard toen hij zo graag wou, en zich liet halsteren door hem.



Ja eerst een aantal keren, verspreid over weken, eerst er in en er uit, zonder rijden. Maar ook weer niet zo dat het hem verveeld. Daarna een ritje zo belonend mogelijk laten zijn. Een mix dus van kort qwa tijd en fantastisch van bereikte plek om te zijn. Hij moet echt gaan zeuren om weer mee te mogen

Snap je en met dit alles hebben we het niet over taal of over een trainer die op de juiste knoppen weet te drukken, dat alles kun je zelf als de beste.

Michiel

Elzaliene Proost schreef op zondag 2 juli 2006, 11:54:


Utrecht is me te ver weg.
Er zijn duizenden mensen met paarden zonder trailer, hoe doen die het?
Wat mij betreft, platspuiten, op een karretje takelen en op een vervoermiddel lieren. geen tijd voor sentimenten als de nood aan de man komt,


Met iets lekkers lokken is niet waar ik het over heb he, Ik heb het over clikkertraining.

Nee, maar laten we het niet meer over het geven van iets lekkers hebben als we over clikkeren versus -. welke methode dan ook- hebben. Het laat zien dat mensen niet weten waar ze over praten.

Dit soort situaties zijn eenvoudig op te lossen met clikkeren.


Tja, maar deze hele afgeleide discussie van paardentaal gaat over het niet gebruiken van druk. Jij , (sorry, bedoel het niet zo rot als dat het er komt te staan) slaat met een stok, omdat stompen niet helpt en zegt dat is fase 4, want daar heeft hij respect voor.
Gewoon slaan dus.

Bovendien wordt in een aantal berichten beweerd, dat een mens helemaal geen paardentaal kan spreken.
Voordat hij gebeten zou worden heeft hij van paard tot paard al diverse waarschuwingen van een hoger in rang staand paard gehad, daarbij vergeleken is jouw fase 4 niet te vertalen voor een paard, want waar zijn de eerdere fases?
Hij heeft gewoon respect voor de mep die hij krijgt!


Leer clikkeren!

Mijn paard heeft bijna de race -kak.


Grote verschil is dat een clikkergetraind paard nooit iets doet omdat het moet, maar omdat hij het WIL doen. er is dan ook niets wat mijn paard niet graag doet, of wat hij niet wil proberen. --Ja, meer dan 2 rondjes in draf op een cirkel om 6 prikpaaltjes heen slalommen, die 3 meter uit elkaar staan, omdat hij de buiging niet prettig vindt. --
Of....zijn angst moet groter zijn dan zijn wil om het goed te doen.
....Daar heb ik het over.....
Als je dat zonder druk kunt omdraaien, in dit geval omdat hij dus niet bang is voor de trailer , maar voor het rijden.... dan ben je de ultieme trainer, helaas ben ik dat dus nog niet.


piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Michiel schreef op zondag 2 juli 2006, 13:24:


Hoi Piet

Ik loop erg achter in de berichtgeving en las een stukje van dit lijntje.
Ik dacht , toen ik het las , zou de plaats waar je probeerd hem te laden , er ook nog mee te maken kunnen hebben? Ik bedoel , als jij het op je eigen erf probeerd , dan is er maar een weg , en das de weg WEG.
De laatste twee keer dat je merkte dat shiny het steeds minder makkelijk deed , was dat naar huis toe? of van huis weg?
Zomaar een gedachtegang....

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 3 juli 2006, 9:25:


Was naar huis toe Esther... en de keer erop wou hij er niet meer in, dat was natuurlijk wel vanuit huis.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk