Monique Meijer schreef op maandag 10 juli 2006, 16:54:


Haha... fris!! Vooruit, als ze zo goed haar best gedaan heeft.... ach... Lekker toch?
IJs wil ook nog weleens in de smaak vallen! En wat dacht je van een pilsje??
Jawel! Vooral Oud donkerbruin... is nog goed voor de hoeven ook... volkswijsheid.
Leuk om te lezen Monique, volgens mij hebben jullie wederom een mijlpaal bereikt.
Voelt lekker aan he )

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op maandag 10 juli 2006, 17:25:


Hallo,
We hebben inderdaad wederom een mijlpaal bereikt! Mijn spierpijn is nog aardig aanwezig, traplopen is niet fijn; Indy heeft nergens last van, die plaagt haar (pony)achterburen en rent bokkend heen en weer.
Ijs lust Indy niet, ze vindt het volgens mij te koud en alcohol vind ze vreselijk, daar gaat ze voor op de loop. Onze dorpssmid had bij ons eens een glas bier gedronken op een verschrikkelijk warme dag na gedane arbeid en ging nog even bij Indy kijken. Indy snuffelde in zijn richting, maakte rare smakkende geluiden, schudde haar hoofd en ging een paar meter verderop staan. Geen haar op haar hoofd die eraan denkt zich door iemand met een "Bierfahne" te laten aaien, ookal is hij nog zo aardig, bah.....
Maar chips, patat met mayo, meloen, perzik, kersen, sinaasappel, allerlei soorten vruchtensap, fris, dropjes, lollys, chocolade, nootjes e.d. gaan er grif in, daar gaat ze verschrikkelijk van flemen. Flemen betekent bij Indy dat iets ongelooflijk lekker is. Ik moet bezoek van te voren de les lezen en op het hart drukken Indy niet te voeren, anders stoppen ze er van alles in. En Indy neemt alles natuurlijk dankend aan. Ze gaat heel strategisch zielig bij het hek staan pruttelen en kijkt smachtend op ons terras. Natuurlijk (altijd weer dezelfde) gaat er iemand heen: Ach paardje, heb je zo'n honger? Hup, alweer een handvol nootjes of chips erin. Niks dus, Indy gaat lekker het weiland in met een draadje ertussen, ver buiten bereik van bezoek.
Ik snap ook wel dat het geinig is als een paard met smaak chips eet, maar ik wil niet dat Indy steeds met van alles en nog wat volgepropt wordt ter vermaak van ons bezoek en ten koste van haar gezondheid.
Het zal wel in de familie zitten, onze poes is gek op ijs en japanse mix. Ookal ligt ze op zolder diep te slapen, en je doet de deur van de diepvries of een keukenkastje nog zo voorzichtig open, ze staat binnen een paar seconden achter je met een gezicht van: Joepie, lekker!
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 11 juli 2006, 14:04:


wat toch verschrikkelijk leuk om te lezen dat het nu zo goed gaat met Indy, eigenlijk is het joepie! spierpijn van paardrijden of niet dan. over dieren met vreemde voorkeuren onze kat houd van pannekoeken! zonder spek HAHAHA
Ina

epona schreef op dinsdag 11 juli 2006, 14:12:


hmmm de smiley doet t niet
Ina

Monique Meijer schreef op dinsdag 11 juli 2006, 14:04:


Grappig dat ze zoveel lust! Misschien ook typisch Quarter hoor... Mijn PeppySan Quarter deed dit vroeger ook! Dat flemen herken ik meteen.
Ik stond eens een kruising tussen een pompelmoes/mandarijn te eten... weet echt niet meer hoe die dingen heten maar wel lekker! En die merrie stond zich vreselijk uit te sloven met flemen en bekkentrekken! Legt Indy soms ook haar hoofd nog plat?
Deze wel... dus ik dacht: misschien vind ze het wel lekker of zo.... proberen... ja hoor! Smakelijk werd het naar binnen geschoffeld! 1 x raden wie uiteindelijk het ding opgegeten heeft? Juist.

Groetjes,
Wil.

Wil schreef op dinsdag 11 juli 2006, 14:37:


Hallo, Wil,
Leuk om te lezen! Gelukkig zijn er nog meer paardjes met rare voorkeuren.
Indy legt haar hoofd niet plat, ze doet hem wel zo ver mogelijk achterover en staat te flemen met een gelukzalige blik in haar ogen. Ze doet haar mond soms zover open dat je bijna aan de achterkant weer naar buiten kan kijken. Ik heb daar nog een aantal vreselijke foto's van, niet toonbaar. Ze wil het ook nog wel eens doen als iemand een interessante aftershave op heeft. Dames parfum moet ze niets van hebben, zelfde reactie als bij alcohol.
Nu we toch bezig zijn met rare dingen, mijn trainer werd altijd heel hinderlijk gebeld als hij met Indy bezig was. Op een gegeven moment hoefde hij zijn telefoon niet meer uit zijn borstzak te halen. Indy graaide bij de eerste beltoon vliegensvlug opzij en plukte de telefoon aan de antenne uit zijn borstzakje. En natuurlijk niet meer willen afgeven. Leuk nieuw trail onderdeel: de telefoon van je baas opnemen als die ergens anders mee bezig is. Nu nog paardje leren netjes te hinniken en niet de telefoon proberen op te eten. :)
Groeten,
Monique