Esther schreef op zondag 1 oktober 2006, 0:03:



Zoiets prikelt mijn fantasie, ervaring heb ik er niet mee.
Met een racebaan in 't rond ( u vorm) , langs de buitenrand van een wei kun je water en hooi dicht naast elkaar geven, voor jou makkelijk en de paarden moeten maximaal lopen.
Voor springen kun je over de hele breedte een balk neerleggen ( of voor anderen bij de doorgang van één wei naar de andere), oefen het samen even in, en daarna de balk wekelijks een stukje hoger. Wel zorgen dat je paard kan springen vanuit genoeg snelheid dat is weer beter voor de benen. En een grindbak maken natuurlijk voor goede hoeven.

Michiel

Michiel schreef op zondag 1 oktober 2006, 11:01:


Wel opletten hiermee, paarden kunnen het niet snappen eerst en zo uitdrogen of in paniek raken. Dus ook hierbij een geleidelijke gewenning en zeker weten of ze ook rondlopen naar het drinken.

Michiel

Michiel schreef op zondag 1 oktober 2006, 11:01:


Alle goede bedoelingen ten spijt heb ik grote bedenkingen bij (hoogte)springen. Ik heb paarden nog nooit ongedwongen/ongeleerd uit zichzelf zien springen; ze lopen 1000x liever om.
Stammetjes/cavaletti op de grond is iets heel anders (leidt tot bewustworden waar je je hoeven zet).

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op zondag 1 oktober 2006, 12:02:


Mee eens, springen lijkt me niet een goeie, maar een slalom parcours er bij maken en balkjes op de grond is natuurlijk wel leuk. Een lange kant moet je trouwens vrij houden, daar doen die van ons altijd wedstrijdje wie het hardste kan, dan vliegen de kluiten alle kanten op.

Es

e m kraak schreef op zondag 1 oktober 2006, 12:02:


Ik ben het niet eens met jou.
Ik ken wel paarden die het uit zichzelf doen.
Mijn paard bijvoorbeeld. Ik had nooit zelf met haar gesprongen. Maar vroeger toen ze nog jong was en op een pensionstal stond, liet ik haar soms lopen in de buitenpiste waar altijd wel een parcours stond opgesteld. Ze is dan ooit in een zotte bui voor zo'n hindernis terecht gekomen en met een noodsprong erover heen gegaan. Achteraf leek ze een beetje verbaasd en ging ze er nog eens over. Sinds toen nam ze vaak uit zichzelf een hindernisje mee als ik haar in die piste liet lopen.
En een vroegere verzorpony van mij, die deed het trouwens ook uit zichzelf. Dat paardje was wel altijd getraind als springpony, maar hij leek het wel leuk te vinden. (waarom zou hij het anders uit zichzelf in vrijheid doen?) En als we reden met die pony en we stapten hem uit aan een lange teugel, moest je altijd opletten dat je niet recht naar een hindernis reed, want hij durfde wel eens ongevraagd erover springen als hij een hindernis in het vizier kreeg. Maar aan die pony was het dus wel aangeleerd.

Dus waarom zou een hindernisje niet kunnen in zo'n racebaan?
Ik weet zeker dat mijn paard zoiets wel geapprecieerd zou hebben. En er zullen er wel meer zijn die een laag sprongetje wel leuk vinden.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:13:


misschien inderdaad een grindbak inbouwen, of een stuk plastic over de grond leggen (en een beetje vast ingraven), vlaggen ophangen e.d.
Ik heb zelf ook een koudbloed, die geef ik vaker op een dag een plukje hooi en staat op het moment in de bak, anders groeit hij ook helemaal dicht.

Ans Jondral schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:13:

In de bergen van Spanje zijn grachten van twee tot drie meter breed en 1.50m breed en die worden in alle vrijheid genomen soms zelfs op "topspeed" alhoewel ze er" door" kunnen lopen .

e m kraak schreef op zondag 1 oktober 2006, 12:02:


Ik wel vandaag geheel ongedwongen maar wel de drang naar een piepklein stukje wortel...
Vandaag even naar de wei geweest en daar is een redelijke diepe gracht in het midden. Ik heb geklikkerd met Queenie en toen het spelletje uit was sprong ik over de gracht om niet helemaal te hoeven rondlopen... En toen kwam Queenie ineens aan de gracht staan treuzelen en keek ze naar de bodem. Dacht ik want toen ik besefte dat ze eigenlijk naar de grachtwand aan de overkant aan het kijken was, moedigde ik haar aan en ineens sprong ze immens groot de gracht over ... En ik natuurlijk meteen "yes"...
Achtergrond Queenie: dierf dorste niet over een gracht te springen! Zou het zelf niet doen onder dwang maar nu in vrijheid dus wel

Ans Jondral schreef op zondag 1 oktober 2006, 14:13:


Toen ik nog volop met mn merrie buiten reed, sprong ze ook uit zichzelf over dingen heen waarbij het absoluut niet nodig was. Dan reden we op een ruiterpad, breed genoeg om elkaar ruim te passeren, en dan stak er vanaf een struik of boom vanaf de zijkant een heel klein takje uit, misschien net een halve centimeter dik, waar ze makkelijk omheen kon, en sowieso dwars doorheen kon lopen zonder dat 'ie te erg terug zou schieten. Maar Sieta dacht, dat is een leuk sprongetje, die neem ik. IK schrok me dood, ben nog afgestapt om te kijken of ze niet ergens in had gestaan. Zij vond het kennelijk leuk want ze deed het vaker.

e m kraak schreef:

Nou....niet helemaal met je eens.
We hebben Peyo al diverse keren vanuit het niets in stilstand over ca 80 cm hoge balk in de bak zien springen en ze is daarmee begonnen toen ze amper 2 maanden oud was, en het was niet eens om bij d'r moeder ofzo te komen, sterker nog; het was juist van haar moeder af omdat ze er zelf voor kiest op een andere plek te zijn. Ze heeft het nu ontdekt en geen balk kan haar meer binnenhouden, ze heeft er enorme lol in en springt overal eenvoudigweg overheen. Er is geen enkele van onze andere paarden die dit gedrag heeft. Vorige week liep ze met Spirit te dollen en zij sprong pardoes over de balk de paddock uit, terwijl Spirit het nakijken heeft, die heeft dit soort fratsen niet. Moeder Bombita en vader Pacha zijn ook niet bekend met springcapaciteiten.

Ik ben het wel met je eens dat ik het weinig zinvol vind een paard 'te dwingen' om over een balk te moeten springen in zo'n racebaan. Dat je obstakels maakt, oké, maar als je al zo'n balk maakt vind ik dat je het paard vrije keuze moet laten daar zelf overheen te mogen springen of erlangs te gaan en niet een sprong te moeten maken voor hij bijvoorbeeld bij zijn hooi of water kan, ik zie daar het nut niet van in en elke dag op die manier te moeten springen lijkt me niet gezond. Weet je hoevaak hij per dag daaroverheen moet springen? , da's vaak hoor, paarden zijn wel zo'n beetje de hele dag in beweging.
Idd cavaletti's tijdfens de training om de voeten op te leren tillen, te timen etc is iets heel anders dan een paard in zijn vrije tijd.Het springgedrag van Peyo stimuleren wij overigens absoluut niet!

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 1 oktober 2006, 21:53:


Ik denk dat je hier de juiste conclusie trekt "dwingen" om te springen mag niet, bewust maken van waar je je voeten neerzet is belangrijk, en dat kan door balkjes, wisselende bodems enz.

Es

Spirithorses schreef op zondag 1 oktober 2006, 21:53:


Met die vrije keus zullen de meeste paarden nooit gaan springen. De voorbeelden hier dat ze het wel doen, zijn uitzonderingen. Vraag is meer of springen onbelast en geheel op eigen manier slecht of goed voor ze is? En de hoogte dat maakt ook wat uit natuurlijk. Tot 40 cm lijkt het me een prima activiteit in hun anders eentonige leventje 22 uur op een dag.
Vrij door de bergen rond banjeren heeft ook tal van gedwongen inspanningen, we hoeven onze paarden niet op een vlak tapijtje te laten rond kuieren.

Michiel

Michiel schreef op zondag 1 oktober 2006, 22:29:


Hallo,

leuk al die reacties, maar echt springen bedoelde ik niet. We hebben veel afgezaagde dikke takken van eiken, waar we een obstakel in de baan kunnen maken, of een paar dikke takken achter elkaar leggen, met ruimte ertussen, zodat ze goed moet kijken waar ze haar voeten moet neerzetten.
Dus maar 10cm hoog zo'n beetje.
Vanmiddag geoefend in de bak, takken achter elkaar neergelegd en aan de lange lijn geoefend. Griezelig vond ze het maar ook heel spannend. Later tot 20 cm opgestapeld en toen kreeg ze er echt plezier in om eroverheen te springen. We zullen zeker een grindbak maken en ik denk ook een soort waterbak waar met regen water in blijft staan en anders wordt het een heerlijke diepe brede geul. Obstakels zullen er ook komen zoals beschilderde stukken boomstammen. Al met al wordt het vast leuk en leerzaam voor ons beiden.

Groet Jessica