marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 14:24:


Lees ook even het artikel wijken voor druk . Dat is namelijk wat je nu aan het beoefenen bent. Vooral de timing wanneer je de druk laat wegvallen is hier heeeeel belangrijk. Misschien is het een goed idee om dit wijken voor druk eerst even te oefenen buiten de context van een trailer. Als het paard het principe eenmaal begrijpt gaat het veel sneller...

Groeten,
Frans

marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 14:24:


Wel goed alle obstakels waar ze kan aan blijven hangen verwijderen of intapen hé ! Twee keer zo'n voorvalletje van "blijven haken" en je staat terug bij af

Frans Veldman schreef op woensdag 15 november 2006, 14:32:


Yep, een fractie te laat met het druk lossen en je verliest meer dan je wint .

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 15 november 2006, 18:21:


OK, dat principe met druk lossen, dat kennen we wel. Maar ik stelde een andere vraag.
Moeten we iets langer aandringen, dus langer de vraag in het leidtouw blijven houden totdat ze iets meegeeft. Nu stoppen we van zodra Indy op de een of andere manier blijk geeft dat ze het niet zo leuk te vindt. (methode van Piet). Wij zijn dus héél soft. Ja Piet, jij ook! Maar we denken nu dat we haar op deze wijze juist een manier hebben aangeleerd om er onderuit te komen.

Groeten,
Marianne

marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 19:17:


Nou dat zou ik wel zeggen ja.... Hoe leer je je paard om niet mee te werken. Zo.

De logica ontbreekt voor mij als je stopt op het moment dat ze doet wat je niet wilt. Logischer is het vind ik om héle kleine positieve stapjes (of zelfs maar gewichtverplaatsingen) te belonen maar juist NIET als ze denkt aan niet meewerken...

marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 19:17:


Okay , had het niet door . Kijk , wat is de bedoeling ? dat ze op de trailer gaat niet ? Dat ze dit niet "fijn" vindt is dan een beetje jammer voor haar hé . Kinderen vinden het doorgaans ook niet "fijn" om naar school te gaan . Dus dat niet fijn vinden daar kijk ik over maar ik zorg er wel voor dat ze het daarna WEL fijn begint te vinden om op de trailer te gaan . Van zodra dat er geen enkele beweging meer NAAR de trailer inzit begin je druk te zetten (niet sleuren niet trekken ) gewoon de ene richting die ze uit MAG is "vooruit" de trailer in en van zodra ze één centimeter vooruit gaat belonen , effe tijd geven (seconden) en terug "vragen" om een stapje vooruit . Is het een psychisch sterk paard is de kans groot dat ze na de beloning (bolletje wrijven) terug een stap achteruit zet . Dan moet je snel zijn. En onmiddelijk reageren
Er is geen achteruit , geen zijwaarts, alleen vooruit . En dan als ze er in staat moet die eerste periode in de trailer zo kort zijn dat ze eigenlijk zelf moet gaan staan denken . Is this all their is to it ??? Waarom< moet ik hier zo moeilijk over doen ? Dit is helemaal zo erg niet . dan herhaal je dit procedé minsten een keer of vier vijf met telkens minder tijd om stil te staan voor de trailer , totdat één vloeiende beweging er vlotjes in zit opdat ogenblik moet er ook geen druk meer gezet worden want dat stadium ben je dan allang voorbij

Ilona Kooistra schreef op woensdag 15 november 2006, 19:22:


Sjuust en zo is het. Dit heeft niets met soft te maken, simpelweg met goed trainen.

Piet schreef op woensdag 15 november 2006, 20:08:


Pfieuw Piet, ben blij te horen dat je het eens bent. Ik dácht al...

Piet schreef op woensdag 15 november 2006, 20:08:


Misschien gemakkelijker om te onthouden: Het loslaten is een beloning. Je krijgt wat je beloont.
Dus laat je los op het moment dat je paard niet meewerkt dan is DAT het gedrag wat je bekrachtigt.

Wat overblijft is een dier dat niet meewerkt, niet eens omdat het dat niet wil, maar gewoon omdat het geleerd is dat dit het gedrag is wat er wordt verwacht. Dat wordt toch immers beloond?

Groeten,
Frans

marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 19:17:


Er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Ik heb er een poosje over nagedacht hoe het komt dat je de indruk hebt dat je altijd maar zou moeten stoppen als je paard het wat minder leuk vindt.
Nu weet ik dat ik daar inderdaad schuldig aan ben en dat een en ander verwarrend voor je moet zijn.
Allereerst: er is niks mis mee om met negatieve bekrachtiging te werken.
Het wegnemen van druk zodra het paard doet wat je wil. Zoals Frans en ook Eddy schrijft, op dat moment beloon je je paard. Mijn overtuiging is dat dit gepaard laten gaan van een marker ( Y es en een beloning ) ervoor zorgt dat de zaken dubbel zo snel gaan omdat je paard echt op zoek gaat naar de marker. Dat is wat hij wil horen, want hij wil de beloning hebben.
Shiny is een ander verhaal, wat niemand opviel, omdat hij bij een demonstratie altijd perfect en met veel plezier deed wat ik hem vroeg.
Wat jullie toen gezien hebben is nog geen tiende van de oefeningen die hij daarvoor vlekkeloos en zonder ook maar een aarzeling uitvoerde. Er zijn heel wat getuigen daarvan.
De gekste oefeningen, maar waarbij niet van hem gevraagd werd zijn angst te overwinnen. Gewoon een kwestie van aanleren in kleine stapjes en doen. Alles waartoe een paard lichamelijk in staat is. Zelfs zaken die tegen zijn natuur ingaan.
Is dat soft?
Nee, het is een bepaalde manier van trainen. Een vorm van free -shaping,
exact zoals bv dolfijnen , tijgers, goudvissen enz getraind worden.
Dit ging zo geweldig goed, dat ik er zelfs overgedacht heb zijn oefeningen op muziek te zetten en het paard te laten "dansen" met als enige aanwijzing de klanken van de muziek, zonder dat ik direct in de buurt was.
Mijn bedoeling was om op deze manier een paard te krijgen wat slim, meedenkend en vrijwillig, met plezier zijn oefeningen doet en zover als mogelijk bij de dwang van de Engelse school of het western rijden verwijderd bleef.
Feit is dat ik niet of heel moeizaam verder kwam toen ik dingen van hem ging vragen waarbij zijn angst ging meespelen.
Dat het wel mogelijk is heb ik bewezen , met zijn ongelooflijke angst voor het schofttuig, zoals dat in het boek van Inge beschreven staat. Ik ben ver gekomen met een paard wat van een leidtouwtje op zijn rug al bijna op hol sloeg. Ik ben echter geen professionele dolfijntrainer die een hele dag zijn dieren kan trainen.
Dus ben ik op zoek gegaan naar de dichtstbijliggende methode en eigenlijk is dat gewoon clikkeren. In principe is clikkeren een methode die bovenop elke andere manier van werken toepasbaar is. Daarom zijn er ook mensen die dit gebruiken als een soort Parelli - plus en een Parelli demonstratie kunnen geven terwijl het met clikkeren is aangeleerd, zonder het bv. doen toenemen van druk in fases, van zacht vragen naar desnoods keihard.
Dat mijn band met Shiny door deze verandering in een dip terecht kwam had ik niet voorzien. Dat de in mensenogen, kleine aanpassing, geestelijk zo ingrijpend is, werd me pas echt goed duidelijk toen jullie erbij aanwezig waren.
Ik heb het moeten accepteren, evenals hij het zal moeten accepteren om ooit als gewoon rijpaard te kunnen gaan functioneren.
Jammer is het wel, maar ik denk dat wanneer ik ooit weer een ander jong paard zonder meegebrachte trauma's ga opleiden, ik inmiddels zoveel kennis heb dat ik dit in totale vrijheid zover krijg dat ik het kan berijden, want het is absoluut de mooiste manier.

Piet.

Piet schreef op vrijdag 17 november 2006, 10:06:


Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt Piet. Het was ook de manier waarop wij Indy in de trailer probeerden te krijgen, in vrijheid. We probeerden die trailer interessant voor haar te maken. Haar beloning was dan een YES en wat spelt. Met het veulen Sela is dit perfekt gelukt. Als de trailer openstaat loopt die er nu op haar eentje in en uit, of wij erbij zijn of niet. Sela heeft gewoon nog niets verkeerd meegemaakt, heeft een heel positieve instelling en vindt alles interessant.

Vanmiddag is Gerd weer gaan oefenen met Indy. De eerste keer is het leidtouw 4 keer even strak gekomen maar ze gaf elke keer toe en stapte in de trailer. Elke keer ging het beter en de vierde keer volgde ze gewoon achter een doorhangend touw. Binnen laat Gerd ze dan elke keer los en ze mag dan zelf beslissen wanneer ze eruit gaat. Of is dit misschien verkeerd en moet hij daar zelf over beslissen?

Maar nog altijd zonder dat stomme tussenschot... Morgen is er weer een dag.

En verder heb ik met Apache bij het rijden de beruchte 4de fase (een pets op zijn kont) niet meer toegepast sinds jij hier was.
Hij wordt dus weer trager en trager. Zolang Indy nog ergens in zicht is voelt hij geen drang om te versnellen. Soms vind ik het wel héél moeilijk.

Hij blijft nu wel mooi stilstaan bij het opstijgen sinds ik hem met clickeren "stay" heb geleerd. Indy ook trouwens.

Groeten,
Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 17 november 2006, 18:30:


Van zodra het paard door heeft dat achteruit geen optie is heb jij het beslissingsrecht WANNEER er uitgestapt wordt . Na tien tellen of na 50 tellen . Je oefend hier ook op zodat je afwisselende tijden wil trainen.

Vandaag ging het oefenen weer héél slecht. Indy stond in de trailer en begon dan te flippen en knalde overal tegenaan. Het werd haar gewoon te machtig. Vanavond nog een geprobeerd, half binnen, half op de klep en dan gestopt. We zijn nog lang niet zover.

Toen de vorige eigenaar haar naar ons bracht was het ook een wild gedoe om haar uit de trailer te halen.

Marianne

Marianne Sychold schreef op zaterdag 18 november 2006, 18:12:


Een van de manieren van aanpak is om haar te leren targetten op de achterste stang. Precies op dezelfde manier zoals je Apache hebt leren stilstaan.
Doe het zo dat ze de stang eerst aan moet raken met haar borst.
Dus de trailer in, stang aanraken yes en belonen (kan met 2 mensen waarvan een bij de deur) en er dan meteen weer uit vragen. Doe dit minimaal drie keer en geef haar daarna 5 minuten rust. Er weer in en stang aanraken , een halve seconde langer wachten voor ze yes hoort en er weer uit, ook drie keer en bij de laatste keer even rust geven om haar het te laten verwerken. dit bouw je uit. Ze moet door krijgen dat het achterin de trailer te doen is. Dat het daar prettig wordt.
Maar wat is de aanleiding dat ze gaat flippen? Wordt er dan aan haar getrokken ofzo? Want trekken is altijd vechten. Probeer maximaal 100 gram druk op het leidtouw te zetten. Loopt ze op de loopplank achteruit zeg dan nee en laat het leidtouw vieren met de zelfde druk als die je had, komt ze naar voren ( jij staat op de loopplank) laat ogenblikkelijk alle druk vallen. Vraag of ze je voorbij loopt door aan haar kont een klein beetje druk te geven door je leidtouw daar op en neer te bewegen.Loopt ze niet? Blijf op de zelfde manier vragen, verhoog nooit de druk!. Ga niet zelf de trailer in en wacht met de yes tot ze de stang raakt en er dus helemaal in staat.
Knip het leidtouw altijd aan de zijkant van haar halster vast. De kant waar je staat, dus niet de onderkant.
Verlies nooit je geduld, ga niet trekken, je stem verheffen. Neem de tijd die blijkbaar nodig is, want anders bevestig je haar dat het inderdaad niet pluis is in dat rijdende hok. Weigert ze, ga drie stapjes terug en pik het vandaar weer op. Beloon met het laten vallen van druk en geef een kriebel over haar bol. Gebruik je yes alleen bij het aanraken van de stang.

Piet