marianne laenen schreef op woensdag 15 november 2006, 14:24:


Lees ook even het artikel wijken voor druk . Dat is namelijk wat je nu aan het beoefenen bent. Vooral de timing wanneer je de druk laat wegvallen is hier heeeeel belangrijk. Misschien is het een goed idee om dit wijken voor druk eerst even te oefenen buiten de context van een trailer. Als het paard het principe eenmaal begrijpt gaat het veel sneller...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 15 november 2006, 14:29:


Veel beweging voor de paarden? In dat geval kun je namelijk beter een smalle zo lang mogelijke strook afzetten die ze kapot mogen lopen met aan beide kanten een groter stuk waar ze hooi krijgen. De ene kant kan bijvoorbeeld klein zijn, en aan de andere kant maak je de paddock/rijbak.

Kost niet veel extra ruimte, levert enorm veel meer beweging op.

Evelyn Steenvoorden schreef op woensdag 15 november 2006, 14:20:


Hihi.... GENIETEN!! Oh, wat is dit prachtig!! Blijf vooral sturen....

)

Wil

Opala1997 schreef op woensdag 15 november 2006, 12:58:


Enorm bedankt voor het scannen!

Ik lees het ook heel wat genuanceerder...

Laat ik beginnen met waar meneer Spiering nmm kortweg dik gelijk mee heeft:
1 - Er zijn nauwelijks smeden die vakbekwaam zijn.
Dat was 20 en 30 jaar terug ook al zo, en die welke dat wel zijn... zijn voor de simpele burger meest niet beschikbaar (geen tijd, geen zin, andere prioriteiten). Al dan geen indrukwekkende diploma's aan de muur biedt ook al geen soelaas, zoals Spiering ruiterlijk toegeeft... waarom zou de overheid dit beroep dan moeten beschermen vooropgesteld al dat dat binnen de EU regelgeving zou kunnen? Zover ik begrijp zijn landen als Duitsland daarmee in strijd en vragen om een uitspraak van het Europees Hof.
Da's dan toch einde verhaal!
2 - "Natuurlijker hoef" gaat onlosmakelijk samen met "natuurlijker houden".
Goed gezien! Simpelweg omdat hoeven zich naar de omgeving aanpassen (mensennagels dito; die van een metselaar zijn echt anders dan die van een chirurg terwijl ze beide notabene handenarbeid verrichten). Wat meneer Spiering feitelijk concludeert is dat wanneer je je paard 23/7 in een doosje opsluit je er net zo goed ook nog hoefijzers onder kunt laten spijkeren want stuk gaat 'ie toch. Dat ben ik wel met hem eens en heb dat hier ook al eerder opgeworpen.
3 - Terechte sneren naar de paardenhouders, dus niet naar bekappers op zich: "Tegenwoordig wordt er te makkelijk een paard gekocht..." en "Door gebrek aan kennis laten onwetende paardeneigenaren zich van alles wijs maken..."

Ik kan me deze frustraties, ook van een smid, heel best voorstellen.

Waar meneer Spiering echter volkomen aan voorbijgaat is de toegenomen en toenemende wetenschappelijke kennis over het onderwerp, waar niet alleen evt. hoefverzorging centraal staat maar juist ook het totaalconcept van hoe paarden paardgericht, of zoals de duitsers zeggen "Artgerecht", te huisvesten etc.
Dat vervolgens de hippische wereld alles nogal extreem slecht oppakt, conservatief en onnadenkend tot in het absurde is, haast iedereen (oja, ook op PN heb ik zulke commentaren ontlokt! "Gevoel" is voor menigeen stukken belangrijker dan kennis, toch?) het normaal schijnt te vinden om ongehinderd door enige kennis aan "paarden" te beginnen... kan ik alleen maar met hem eens zijn maar dát is een commentaar op de deficiënties van de paardenhouderij, niet op het niet-beslaan.

Eigenlijk speelt het "natuurlijk bekappen" maar een kleine rol in het betoogje van Spiering, naast al die beunhaas-smeden en slechtwerkende collega's. Hij snapt zelfs wel waarom mensen tot zelfwerkzaamheid over gaan.
Hij heeft daarentegen blijkbaar geen idee van het inhoudt, en sluit zich daarmee aan bij de conservatieve en onnadenkende hippische subcultuur van zo-is-het-omdat-het-zo-is.
Ik ruim al simpel bekappend al bijna 20 jaar ellende op... maar da's géén ellende van al dan niet "natuurlijke" zelfdoeners; het is ellende van smeden naast een flinke portie totale verwaarlozing. Nouja, dat de meeste smeden sowieso de nabijheid van paarden ontzegd zou moeten worden was Spiering ook al met me eens... misschien moeten we eens gezellig samen een borrel drinken.

Groeten, Egon
"Happiness is in a warm mare."

Wil schreef op woensdag 15 november 2006, 14:08:


Wauw Wil, wat een goeie brief! Dat zeg ik niet alleen als enthousiaste zelfknutselaar, maar ook als journalist. Als de Bit-redactie zichzelf beschouwt als journalistiek, dan moeten ze zich zeker aangesproken voelen.

Groeten,

Liesbet.

Liesbet schreef op woensdag 15 november 2006, 14:44:


Oh, bloos... dankjewel! Ik schijn nogal een scherpe pen te kunnen hebben ja.
Maar ben heus geen journalist! Wel enthousiast mede-zelfknutselaar )

Groeten,
Wil

Mijn pony is nu ruim 1,5 jaar kreupel, zonder duidelijke oorzaak. Reeks van artsen erbij, nergens kwam iets uit. Ik wilde haar per se naar een professionele paardenkliniek hebben, en haar daar een tijdje laten staan voor wat intensiever onderzoek. Mijn laatste hoop.
Nou heb ik het probleem dat mijn pony absoluut de trailer niet (meer) in wil. Mijn fout, want toen ik haar van de manege ophaalde liep ze er in één keer in. Ook verschillende bezoeken aan klinieken waren geen enkel probleem. Tot ik een keer op vakantie zou gaan met een vriendin en onze paarden, en ik spullen uit mijn kast ging halen om in de auto te laden. Ik loop terug naar de trailer en iemand had haar al gepakt en probeerde haar voor me in te laden (zo'n arrogante macho man die 'die lastige merrie' wel even in zou laden). Nog geen 5 minuten was ik weg geweest, en nu stonden ze al met een bezem in haar kont te prikken. Ik heb haar boos overgenomen, en vervolgens lukte het mij ook niet meer. Uiteindelijk is de zweep erbij gehaald, touwen achter haar, noem maar op. En ik heb het toegelaten, mijn grootste fout ooit.
Sindsdien alleen maar diarree zodra ze een trailer met de laadklep open ziet. Wel al veel vorderingen gemaakt, lekker naast de trailer gaan poetsen, geen diarree meer, laadklep open, geen extreme angst meer. Geoefend met haar tussen objecten en de trailer doorsturen, kiest ze voor de trailer. Maar ze zet met geen enkele mogelijkheid dat voetje op die klep. Weinig mogelijkheid tot oefenen want ik sta op een pensionstal en heb geen eigen trailer. Als ik de eigenaar van de stal 3 keer vraag om de trailer voor me neer te zetten, is hij al geirriteerd.
En toch moest ze erin, want ik wilde per se naar die kliniek toe. Verdoving gehaald bij de dierenarts, wat versterking gevraagd en gelukkig, die avond stond ze er dan toch in, binnen 10 minuten, zonder agressie en geweld. Op weg naar de kliniek.
(Wel op advies van anderen met een blinddoek geprobeerd, maar dat werd een drama, wilde haar stal niet eens uit en sprong omhoog, meteen maar weer af dus).

Tien dagen later kon ik haar weer ophalen. Ik van tevoren de kliniek bellen om te vragen of zij haar daar konden verdoven voor me en dat was geen probleem. Daar aangekomen was ze nog niet verdoofd, dus de jonge vrouwelijke arts erbij die haar al die dagen ook verzorgd had (hele leuke meid, lief voor de paarden) en haar samen verdoofd. Binnen 30 seconden liet ze haar hele hoofd in mijn armen hangen en was ze zo suf als wat.
"Ik ga vast wat versterking halen" zei ze, en kwam terug met een hele vriendelijke jongen die ik al eerder had leren kennen, ook een jonge arts.
Vijf minuten waren we nog maar bezig, ik bij haar hoofd en zij probeerden haar lichaam recht voor de trailer te houden. Ineens stond er een man van een afstandje te kijken en kwam zich ermee bemoeien, probeerde haar te lokken met het klokhuis van een appel. Deze had ze bijna te pakken, waar ik van schrok want ze mocht absoluut niets eten met deze verdoving want dat zou tot een slokdarmverstopping kunnen leiden. Tot mijn verbazing zeiden beiden jonge artsen niets.
"Hebben jullie al een blinddoek geprobeerd?" vroeg de man. Ik zei dat ik dat op de heenweg al geprobeerd had en dat een ramp was, dus liever niet meer wilde proberen. "IK weet zeker dat ze er met een blinddoek in één keer inloopt". Het meisje deed haar bodywarmer al uit en schoof deze onder haar halster. Ik zei alleen maar dat ik hoopte dat het hun zou lukken, omdat het mij niet gelukt was. "Geef haar maar even aan mij", zei de man. Hij begon rondjes met haar te lopen over het parkeerterrein, maar dat ging voor geen meter. Meteen begon ze naar achteren te lopen en stons ze in stenen bloemenbakken enz. "Nou doe jij het dan maar!" riep de man naar mij en liep het touw vallen. Ik pakte het touw op en het meisje zei tegen mij "laten we haar in ieder geval weer richting trailer brengen, want hier staan heeft sowieso geen zin". Achteruitlopend kwamen we weer bij de laadklep, een keerden we haar om. De andere arts had inmiddels touwen gehaald om achter haar langs te doen en haar er zo in te krijgen, maar dit hielp voor geen meter. "Hebben julle het idee dat het beter gaat met blinddoek?" vroeg ik, zo netjes mogelijk. De man antwoordde: "Ik zie het zo: OF je doet het nu op mijn manier, OF wij gaan gewoon ons werk weer doen!". Ik wist niet wat ik moest zeggen, ik was het zo niet eens met de manier van die man, maar ik kon haar er in mijn eentje ook niet in krijgen. Wat als ze weg gingen en ik daar zou blijven staan?
We hebben het nog even geprobeerd, maar na twee minuten zei de man al "Ik ga er een zweep bij halen!". "Asjeblieft niet", zei ik, "want daar is dit hele gedoe mee begonnen". "Nou een flinke pets op haar billen lijkt me hier niet misplaatst!" zei de man kwaad. Ik wist dat als zij nog één keer geslagen werd waar ik bij was, dat ik het vertrouwen echt voorgoed verpest zou hebben, en sowieso is slaan al helemaal geen optie voor me. Ik was helemaal stil want ik wist het niet meer, de zweep zou ik absoluut weigeren maar wat als ze weg zouden gaan? Dan moest ik maar smeken of de twee artsen me zouden willen helpen. En ik had allang begrepen dat de man een of andere hoge pief was daar binnen de kliniek, want geen van hen durfden (of wilden) iets tegen hem in te brengen. Na een poos stilstaan en niemand die wat zei, zei het meisje "anders proberen we het nog één keer zonder blinddoek". "Dan is dat mooi wel haar laatste kans" zei de man.
We deden de blinddoek af en in één keer liep ze de trailer in. Ik zei helemaal niets, was alleen verschrikkelijk blij en maakte mijn paardje vast.
Ik was de trailer nog niet eens uit en de man zei tegen me: "Dat beest wil ik hier nooit meer zien, laat me JOU hier nooit meer zien!".
Maar ik mocht mooi wel 1230 euro afrekenen.
Ik heb de twee artsen en zelfs de man nog een hand gegeven en ze bedankt voor al hun hulp.
Uiteindelijk heeft het slechts 20 minuten geduurd, voor mij niets, ik heb wel een 3,5 uur met haar gestaan.
Deze man blijkt achteraf DE arts van de kliniek.
Niet te geloven, en dat voor zo'n 'professionele' kliniek. Deze man heeft misschien verstand van opereren, maar niet van paarden. En ook niet van mensen. Bah.