Gisteren even een poging gedaan om de beste vriendinnen, Maia en Queenie, uit elkaar te halen, door met Queenie even op de weg te wandelen, langs de omheining van de wei en steeds in het zicht.

Tegen al mijn verwachtingen in was Queenie heel kalm naast mij en was ze met haar volledige aandacht op mij gericht. Vroeger kon dat nooit lukken. Queenie wou alleen nog maar bij haar vriendin zijn, en verkoos haar duidelijk boven mijn gezelschap, waardoor ze steeds opzij sprong en pogingen deed zich om te draaien richting de wei.
Nu was het dus anders Queenie liep heel rustig naast me en het leek wel alsof ik overal met haar heen kon, als ik maar bij haar was

maar dan, maia ... die was zo ontzettend wild dat ze hele tijd heen en weer galoppeerde, hinnikte, steigerde aan de poort (dacht bijna datz e der over zou springen ) enz ... vorige keer (twee weken geleden) was het zelfs zo erg dat ze viel door uit te glijden!

Nu was is mijn plan: ik ga heel vaak, wekelijks, dit doen en pas als maia de rust terugvindt in dit stadium gaan we pas stukje verder (om het hoekje bv, net uit het zicht).

Wat denken jullie hiervan?

Sommige harddenkers zeggen: gewoon weg met Queenie en pas na een uurtje terugkomen, harde pijn, korte pijn, zo leren ze het snelst.

Maar ik voel het anders aan dus

Nog een vraag: stel in dit laatste geval, dat ik maia zo achterlaat (ps er loopt nog een shet bij haar op de wei, dus niet helemaal alleen) hoe lang kan ze het uithouden? Zou ze bv een uur rondgalopperen tot ze der bij neervalt of??

Eva Saegerman schreef op zondag 24 december 2006, 13:56:


Zou ze bv

Kan ja .

tot ze der bij neervalt of??

Neen zover gaan ze niet maar het kan zijn dat ze kletsnat in het zweet staat als je terugkomt, sommige paarden leren dit héél snel af andere doen er wat langer over , de remedie zit in de oefening . Korter periodes afwisselen met langere zodat har timing niet wordt getraind .

Prettige kerst .

Korte afwisselen met langere periodes, goed idee. Inderdaad, anders training ik haar timing. Goede tip; had het zelf niet zo gezien, bedankt!

Jij ook gezellige kerst en smakelijk

Eva Saegerman schreef op zondag 24 december 2006, 13:56:


Hai Eva - toen mijn paard FLuga met een andere merrie op de wei stond en deze bleef alleen achter - nadat ik soms met moeite FLuga uit de wei kon halen omdat ze haar bij zich wilde houden - overigens verder geen vriendinnen - stond ze wel in het zweet als we terugkwamen na meestal meer dan 2uren.
Nu bij een "kleine" shet die klaaglijk schreeuwt - ondertussen is dat overgegaan in soms boos schreeuwen - geluid is duidelijk anders (hij ziet slechts 30% trouwens) als we weggaan - Hij galoppeert nu iets minder ontstuimig door de wei (na 8 maanden)- Ik moet FLuga nog steeds in de gaten houden zodat ze niet op een onbewaakt moment :hoofd omlaag en terug in galop!
Ik rijd met FLuga toch 4x /week.
De shet Jerome zou nog erger zijn om mee weg te gaan maar goed dat is niet zo aan de orde.... Ik geloof ook echt dat jouw methode - aangevuld met Eddy's adviezen het echt wel gaan doen hoor. Laat die anderen maar zeggen JOUW manier - paardvriendelijk - hoofd en hart erbij.
Succes. En natuurlijk fijne kerst Myriam

Ik heb zelf goed ervaring om hooi achter te laten voor de achterblijver. Hebben ze iets te doen en worden ze sneller rustiger. Tja sommige kunnen dan niet eten als ze verlaten worden. Ik vind het zelf altijd moeilijk om in te schatten waarneer ik terug kom, want als het andere paard helemaal dol is en ik kom op dat moment terug, dan wordt het achterblijvende paard misschien toch beloont voor zijn gedrag. Dus wacht even tot ze ook maar net rustig kijkt en kom dan snel weer terug. Hopelijk legt ze dan die link.

Nu blijft mijn pony achter bij anderen en is het probleem automatisch opgelost.....

Succes ermee.

Ik heb gewoon heel veel gewandeld en ook eruit halen om te bosrtelen/te verzorgen, maak er iets heel normaals van en herhaal veel. Echt paard keer per week.

Tinker schreef op zondag 24 december 2006, 18:28:

Had ik geprobeerd, maar hielp niets. Terwijl Maia anders zo'n vretkont is, deed het eten haar niets jong. Maar goede tip wel voor anderen misschien.

Tja sommige kunnen dan niet eten als ze verlaten
ik heb speciaal een shetlanderke gekocht voor dit probleem. Niet alleen hiervoor hoor Ik wou een definitief vriendje voor Queenie. maia zal geen 10 jaar meer bij queenie blijven (is paardje van een vriendin van me die nog studeert en later haar weg wel zal gaan, samen met maia); en daarom kocht ik beereke, de shet, als een definitieve vriend voor queenie, en als een oplossing voor ons probleem
Tussen Q en B klikt het ontzettend goed; maar niet tussen M en B; dus geen oplossing. Er is geen verschil, met of zonder beer, als Queenie weggaat.



Ja ga ik nu ook doen. Gisteren wou ik Q uit de wei halen om haar langs de kant van de wei, maar dus aan de andere kant van de draad, te laten grazen, ikke aan de hand meelopend. De eerste twee minuten was Maia opnieuw gek geworden. Maar toen werd ze snel kalmer. Plots gebeurde het Queenie stapte steeds verder en verderweg en plots ging ze zelf de hoek om, uit het zicht van Maia!
Maia, die was al kalmer dan de eerste poging deze week; liep nog heen en weer (geen galop meer, wel draf), en hinnikte hele tijd, maar geen blinde angst meer waardoor ze zich zou pijndoen!

Dus ik liet de keuze aan Queenie toen. (Nooit de keuze aan je paard laten, hoor ik de harde kern nog zeggen, maar ze kunnen mijn rug op!).
Queenie nam de beslissing en stapte verder het hoekje om! Ik dacht, het is nu of nooit, dus ik ging mee...

En resultaat: we hebben 1,5 km helemaal alleen met ons tweetjes gewandeld! Een keertje hoorde ik Maia in de verte eens roepen (maar enkele keren gehoord sinds we uit zicht waren!) en toen kreeg Queenie heimwee Ze stopte brut, hoofd in de lucht en wou zich omdraaien.

Ik vroeg haar aandacht en clickerde toen ik die kreeg. Vanaf dan stapte ze weer mooi netjes naast me, mee en heel rustig ook.
Ik ben af en toe eens blijven stilstaan om te clickeren (ze is verzot op clickeren dus hele goede beloning voor haar!) Voetje omhoog, hoofd omlaag, achteruitstappen, enz. Het ging perfect.

Voorbij de hengsten gelopen, racende motards die gas bijgaven om ons te doen schrikken, kl***zakken, een kinderwagen die spontaan begon te bollen, een zeil van de boer die plots omhoog vloog, een dakwerker die een dakpan liet vallen, zo'n wasdraadmolen die omviel, het deed haar niets! Zo kalm liep ze naast me!
behalve het meest natuurlijke van al die dingen, een gracht waar de beek hevig stroomde, daar keek ze effe met schrik in der ogen (oren ) naar, maar ze volgde me netjes en ontspande meteen als die achter ons lag.

En maia die zagen we in de verte STILSTAAN, hoofd flink in de lucht, wachtend op queenie met haar rug naar ons: ze zag ons nog niet aankomen, of hoorde het niet (aaahhh nee geen hoefijzergeklap )

beereke daarentegen zag ons wel en hinnikte vrolijk naar ons (Queenie). maia meteen alles in de gaten en bleef redelijk kalm. Ze stond te weven aan de poort maar de grootste angst was er duidelijk uit!

Zoals je ziet, hoe meer ik vertel, hoe enthousiaster ik ben, dus heeeeeeeel enthousiast!

Chapau voor maia
Chapau voor Queenie

beetje chapau voor mezelf ook

En om iedereen nog eens te overtuigen: sinds dat we clickeren is dit mogelijk, na 14 jaar!!! De vorige eigenaar is het nooit gelukt (had Queenie van veulen tot 11 jaar) en mij is een een keer gelukt, met niet zo'n bevordelijke afloop! Mijn instructrice dressuur destijds had eens geprobeerd met haar te gaan wandelen, alleen, maar bevestigde mijn idee: onverantwoord gevaarlijk.

Maar nu ... kan ik al 1.5 km aan de hand welliswaar gaan wandelen in alle rust!! zonder steigeren, zonder hoofd naar de sterren, enz
maar neus ter hoogte van mijn heupen; heel laag dus

Eva Saegerman schreef op dinsdag 26 december 2006, 19:03:


UN TRES GRAND CHAPEAU POUR TOI! Myriam

Myriam schreef op dinsdag 26 december 2006, 19:33:

toch bedankt

Chapeau Eva!

Leuk verhaal. Plezant om te lezen.
Bij ons staan de paardjes ook met z'n drieën maar ik kan er eigenlijk geen vast patroon in vinden.

In het begin (toen stonden ze nog met z'n tweeën) begon Apache zo hard te bokken wanneer Indy weg was, dat ik niet buiten durfde komen. Dat is echt waar, ik ging stilletjes terug naar binnen, ik dacht dat hij alles ging afbreken. Die slome Apache draaide gewoon door en smeet zijn achterbenen twee meter de lucht in en niet één keer maar wel 20 keren en naar alle kanten schijnaanvallen! WOW! Ik ben toen zelfs eens de buitenste poort al gaan openzetten zodat hij die niet zou molesteren. Amai wat een emoties!

Indy, die reageerde gewoonweg met wat over en weer rennen.

En nu, is het altijd anders. Apache is wat rustiger geworden met Sela erbij maar Indy staat nu wel de hele tijd te hinniken wanneer Apache weg is. Apache laat zich al wel eens verleiden door zijn eten en Sela die hinnikt als begroeting wanneer we terugkomen maar blijft wel dooreten.

En wanneer we met Apache en Indy samen weggaan dan zie je Sela denken: "OK 'k ga nog eens overal kijken of er nog wat te vreten valt" of die gaat gewoon wat liggen slapen, geen probleem voor dat veulen.

Soms werkt ze zich mee uit de paddock maar dat is dan niet om mee te gaan wandelen maar om vanachter in de tuin te gaan "stropen".

Bij ons is het patroon eigenlijk veranderd, nu heeft Indy echt "last" wanneer Apache weg is.

Marianne

Als ik dit zo allemaal hoor, dan denk ik dat ik het erg heb getroffen met m'n pony's. Kheb 2 welshjes en 2 shet.veulens. Allemaal hengsten. Maar ik kan zo met een welsh gaan lopen of de andere pony's hem nu zien of niet. Ze blijven gewoon rustig doorgrazen totdat ik weer terug kom. Ik probeer wel altijd goed af te wisselen. Zodat ze allemaal aandacht krijgen. dat hebben ze al wel een beetje door, vergeet je et een keer dan vragen ze er wel om!!

En daar heb ik helemaal niet veel voor geoefend ofzo. Maar ik denk wel dat het scheelt dat ze altijd nog met minstens 2 pony's in de wei staan.

paul dk schreef op woensdag 27 december 2006, 19:29:


Jawel OF je hebt het intiutief juist aangepakt met je ponies .

paul dk schreef op woensdag 27 december 2006, 19:29:


Ja je hebt geluk
Ik kan jammer genoeg niet zomaar Maia eens uit de wei halen, het is nl niet mijn paard. Met Beer doe ik dat wel.


Ja dat scheelt inderdaad veel.
Toen Maia 2 jaar geleden nog op de wei stond met drie andere paarden en ik ging weg met Queenie, deed het Maia ook niet veel.
Alleen een begroeting als we terugkwamen, dat was het dan ook.
De vriendschap tussen Maia en Queenie was dan ook niet zo hecht als nu (ze hebben 1 jaar samen met hun tweetjes op de wei gestaan) maar eerder verdeeld over de andere paarden.

gewenning he
het komt wel allemaal goed
ben ik nu zeker