Paul schreef op maandag, 21 juni 2004, 20:54:

Ik werkelijk waar nog nooit, terwijl ik ook jarenlang diverse paarden heb gereden bij handelaren etc. Maar ach, een instructeur van de oude stempel zei altijd in de les: een paard rent hooguit 400 meter, daarna stop hij
( Maar oke, op de prairie vind ik dat niet zo erg, maar hier kom je zo snel dan een weg tegen )

cornelie

cornelie schreef op maandag, 21 juni 2004, 19:52:



Hai Cornelie,
ik weet het niet hoor, Ilona heeft een arabiertje met een zenuwachtig verleden, volgens mij is Bala nu niet paniekbang meer (maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, meer de indruk die ik krijg), zelf heb ik een volboeldje, 1 bonk zenuwen en angst.
Nu niet meer, ze vindt het heerlijk om overal heel veel drama over te maken (vanavond nog, ze had gezien dat ik een zak haver had neergegooid, het eerste wat ze doet is naar die zak toelopen, en vreselijk veel drama maken, dat daar toch wel een paardetend monster lag; bang, paniek, welnee, gewoon wat herrie in de hut, altijd leuk, -of een paardengedachte die ik niet kan volgen, maar in elk geval niet bang.)
Dus schrikkerig, ja, een plant met witte schimmel is eng, maar een giga trekker die langs komt denderen, ziet ze niet.
Paniek, ik heb het bij haar in de laatste 2 jaar niet meer meegemaakt.
Kortom, een lang verhaal, wat ik wil zeggen: ik denk dat als je eenmaal het vertrouwen van je paard hebt, onwillekeurig ras/temperament, de paniekfactor erg klein wordt.
(En ik geef de voorkeur aan vertrouwen, boven respect.)
Het wordt natuurlijk anders wanneer je het ene na het andere jonge paard door je handen krijgt, en tijd is geld.
Dan wil je snelle resultaten. Dan heb je niet 2 jaar de tijd om het vertrouwen op te bouwen, en moet je het via respect zien te doen.

Wel geldt in alle gevallen, dat mocht er iets gebeuren, dat zo angstaanjagend is, dat ondanks alle vertrouwen de paniek losbreekt, je daar doorheen moet zien te komen.
Ik denk, dat wij, degenen met onze troetelpaardjes, daar allemaal onze eigen manier voor hebben. Zoals jij op Pride's schoft kriebelt, wat in mijn ogen zeer vergelijkbaar is met de ors.

Zomaar wat gedachten losgelaten, geloof ik, er zit niet echt kop of staart aan.
groet,
Isabel

cornelie schreef op maandag, 21 juni 2004, 23:11:


En toen ik dit las, bedacht ik me dat ik dit jaar wel degelijk een paniekmoment had meegemaakt met Opal.
In het voorjaar had de boer een soort kanon neergezet om de vogels te verschrikken, om de zoveel minuten ging het af. Het apparaat stond vlak naast het ruiterpad.
En ja hoor, op het moment dat we daar voorbij wandelden, dender, ging het ding af. Ik weet niet wie meer schrok, Opal of ik. Zij rennen, ik stoppen, helaas zit er een bit aan mijn teugels, dus met zit en bit en stem (willekeurige volgorde) vroeg ik haar te stoppen, wat ze zonder probleem ook deed (na 10 meter denk ik).
Veel gesnuif en ogengerol, omdraaien, kijken, lang teugeltje, en weer heel kalm doorlopen.
Ik zou haar liever hebben gestopt zonder aan het bit te trekken, en daar zijn we (vooral ik, ik moet mijn reflexen kwijt) hard aan bezig, maar denk wel dat het een mooi voorbeeld is van hoe vertrouwen rust geeft aan een paard.

Kijk naar een paard in de wei. Er gebeurt iets gevaarlijks, verzin maar wat, een helikopter landt. In eerste instantie rennen ze hard weg, daarna draaien ze zich allemaal om om te kijken wat daar nou gebeurt, weliswaar van een veilige afstand, maar zonder paniek. Ik denk dat het de mens is die de paniek aangeeft, zolang er geen leeuw is die het paard blijft achtervolgen, om het te bespringen, gaat een paard niet door in wilde paniek.
Wat mij betreft heeft je instructeur van de oude stempel gelijk.

Zo, dat waren weer wat losse gedachten,
groet,
Isabel

Ook 2 cts .... voor wat het waard is... denkend aan de eerste paar posts op dit onderwerp ...

Ik heb zelf het idee dat een one-rein-stop wel werkt:
* Bij een paard dat in paniek is en niet meer nadenkt / kan nadenken
* Bij een paard dat rustig is en genegen om mee te werken

En ik heb heel sterk het idee dat het niet werkt:
* Bij een paard dat NIET in paniek is, wel nadenkt maar niet van plan is om mee te werken.

Dit is natuurlijk alleen mijn eigen ervaring met 1 paard , maar eh ... met dat paard mag ik wel zeggen heb ik dan ook zonder overdrijven 1000 keer geprobeerd om die one-rein-stop erin te krijgen voor situaties dat ik die stop goed zou kunnen gebruiken. Wat er dan gebeurt is: je voelt de reflex opkomen ... d.w.z. hij dipt z´n neus wat terug alsof hij het "gaat doen", en dan zie je dat hij merkt dat hij "wat aan het doen is" ... concludeert, dat hem dat niet bevalt en koppig maakt hij z´n nek stijf en galoppeert gewoon door. Ik heb zelf dus het idee, zou hij op dat moment NIET nadenken, dan zou het dus juist WEL werken! Maar mijn ervaring is dat het dus echt niet altijd werkt.

Misschien is het typisch voor mijn paard hoor, hij is nu eenmaal een typetje dat z´n zin wil hebben, een echt kwajongen hahaha. In de bak heeft hij dat soms ook als hij in een "ik werk niet mee" bui is, dan geef ik aan "we gaan links" en hij schudt z´n hoofd en versnelt en spuit naar RECHTS (hahaha).

90% van de tijd werkt hij gewoon lief mee hoor, maar hij heeft zo van die buien .

HannahFroukje schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 9:16:


Trouwens ... ik werk ook gewoon met m´n stem en zeg `hooooo` als fase 1, en beloon met m´n stem. Ik vind dat wel makkelijk eigenlijk. Maar ook dat wordt blijkbaar niet in alle omstandigheden een reflex ook niet na 1000 (2000?) keer `hoooo`.

**************

PS leuke discussie weer (alleen weer niet zo´n gezellig toontje eigenlijk, gaat dat hier altijd zo?)

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 0:06:


Misschien als het je eigen paard is waarmee je een band hebt opgebouwt maar ik ben eens op een manege een buienrit wezen maken en toen raakten alle paarden in paniek. Binnen een paar seconden van stap in rengalop (denk dat een renpaard daar nog wat van kan leren) en niets meer zien, zelfs niet waar de rest heen gaat en geen enkel contact meer. Ho roepen, trekken aan de teugels, doen wat je wilt, het hielp niets. OP top snelheid heb ik toen zeker 5 a 10 min. gegalopeerd. Als ik de 400 m. al in 1.20 min. afleg denk ik dat ik toen toch echt veel veder heb gegalopeerd dan 400 m. Tsja en dan zie je overal om je heen losse paarden rennen en mensen eraf vallen en in de verte ene zeer drukke 80 km weg naderen. Dan wil je zeer graag een noodstop hebben. Gelukkig is het voor mij goed afgelopen, mijn paard werd gestopt door iemand (hij kwam weer wat tot rust) en de ergste verwonding was iemand met een zwaar gekneusde enkel. Moet er niet aan denken als die paarden aangereden werden op die drukke weg of dat er mensen verkeerd terecht waren gekomen. \
Paul schreef ergens dat een paard in paniek je kwijt wilt. Ik weet neit ofje wel eens op een paard dat echt helemaal doordrooait hebt gezeten maar als ie al op snelheid is dan is het enigste dat ie denk: harder, harder! Dan is er geen tijd om jou eraf te gooien en misschien voelt ie jou ook niet.
groetjes Ebby

Ebby


Zou het niet zo zijn, dat dat hij je alleen "kwijt wil" als hij last van je heeft? Ook (natuurlijk) weer alleen uit eigen ervaring hoor ... maar als ik in de periode dat Torop nog nergens naar wilde luisteren (en er dus vandoor wilde) aan de teugels ging hangen ja DAN begon hij altijd te bokken en te protesteren. Als ik hem gewoon wat meer liet gaan en een goed moment afwachtte, galoppeerde hij alleen maar keihard.

En als er sprake is van echte paniek, mmmm, ik betwijfel inderdaad toch een beetje of je paard dan nog "weet" dat je erop zit??? Tenzij je hem hindert, dat zal hij als vluchtdier denk ik nog wel registreren...

ebby schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 9:51:


Ja Ebby als één paard op hol slaat is het makkelijker te stoppen als dat een groep op hol slaat dan is het nog moeilijker om je paard te stoppen als het in paniek is want ze willen bij elkaar blijven en dan zal er niet zomaar één braaf blijven staan hé ? ik weet dan ook niet welke reflex het van welke reflex gaan winnen.

gr Paul

Paul schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 10:17:


Ebby, je hebt gelijk. Ik weet dat ook niet, maar het communicatieve niveau op de gemiddelde manege kennende vermoed ik dat de bende gezellig door dendert tot ze er zat van zijn - maar daar leert men dit soort zaken ook niet aan!
Ik kan me heel moeilijk in het soort "manege-situaties" verplaatsen; ik heb er nauwelijks ervaring mee en snap niet eens wat er leuk aan is op die manier met paarden om te gaan... wat mij betreft kan dat soort paarden-industrie gesloten worden; het argument "ik heb niet beter of kan niet anders" helpt me daarmee niet - ik ga nog liever online zitten schaken met m'n Russiche vrinden (ook een hopeloze bezigheid ).

Groeten, Egon

e>>>> cornelie schreef op maandag, 21 juni 2004, 23:11:

Hahahaha nou ..... ECHT NIE allemaal hoor ! (grinnik)

Ik vind er nogal een verschil in zitten. Heb ook weleens op een ander paard gezeten natuurlijk, en inderdaad, ook de "heterikken" die hebben er na een tijdje wel zat van, en gaan dan gewoon weer langzamer.

Maar er zijn ook echt wel paarden die dat kilometers en kilometers volhouden hoor!

HannahFroukje schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 11:03:

Tja, dan ligt het misschien aan de ruiter Ik weet van mijzelf dat ik zo nuchter ben als maar kan met 'enge' dingen. Mijn lijfspreuk is ook 'hij went er maar aan' inmiddels overgenomen door mijn stalhoudster. Achteraf denk ik weleens, o ja, er had iets kunnen gebeuren. Op stal zie je ook inmiddels die tweedeling, de paarden die de stalhoudster onder handen neemt schrikken werkelijk waar van alles en nog wat en zijn echt zenuwpeesjes. 'Mijn' paarden zijn nuchter en vinden alles best. Nee, ik beweer niet dat ik nu zo'n superpaardenmens ben maar ik ben wel van mening dat ook de manier waarop je al met een paard omgaat invloed heeft of het wel/niet panieken in 'enge' situaties.
Maar wie weet kom ik ooit nog eens op een paard in paniek te zitten en zal ik er misschien anders over gaan denken.

cornelie

cornelie schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 11:12:


Nou ... eh ... laat ik bescheiden blijven en niet beweren dat ik er nou zoveel verstand van heb want dat heb ik ook niet, maar ik durf wel te stellen dat ik wel feeling voor paarden dus eh ..ik durf in dit geval toch wel te beweren dat het niet aan de ruiter ligt, maar aan het paard. Misschien ligt het aan het karakter, misschien aan de opvoeding (race-training), misschien aan z´n eigenwijzigheid maar hoe dan ook, die 400 meter daar heeft hij niet genoeg aan. Als ik me "nergens" mee bemoei en hem toesta te rennen, dan houdt hij dat minimaal een half uur vol (reken maar uit hoeveel meter dat is hahaha. Liever nog drie kwartier. Dan heb ik het trouwens niet zozeer over "paniek-rennen" maar gewoon rennen omdat hij wil rennen (dus maakt niet zoveel uit of hij in paniek is of niet).

Ik heb het nu even niet over of het een probleem is hoor.

Bij andere paarden heb ik er geen last van, ook niet bij de Fries waarvan ze beweerden dat "altijd hard wou en dat die niet te stoppen was". Die reageerde juist wel heel goed op wat ik doe, of probeer te doen. Als ik haar gewoon even haar gang liet gaan en een eind liet galopperen, merkte ze wel dat het allemaal zo eng niet was, dat er geen straf volgde en geen belemmering maar dat ik haar wel heel braaf en geweeeeeldig vond als ze wat langzamer ging, dat pikte ze meteen op en na een tijdje was´t goed en deed ze gewoon veel rustiger. Ook andere Arabieren no problem eigenlijk. Ook niet in het bos. Dus ik heb voldoende .. eh ... kalmerende invloed hahaha. En eigenlijk is mijn paard meestal (tegenwoordig) ook heel kalm in z'n HOOFD ... maar tegelijkertijd wil hij dus wel knoerthard hahaha.Ik wou dus alleen maar aangeven dat niet elk paard gelijk reageert (en dat is ook wel zo leuk ).