Tja, ik ben er nog steeds niet van ontdaan. Maar vandaag heeft het paard dat ik al 7 jaar heb, vanaf zijn geboorte, mij een trap gegeven. Ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat het gemeen bedoeld was want dan had ik die trap vast al eerder gehad. Maar ja, geen nh-ers op stal dus dan blijven alleen mijn eigen gedachtes over.
Situatieschets:
pride staat op een nieuw te bouwen pensionstal in een noodstal van 3 x 3. (erg klein dus) Hij staat hier nu sinds augustus met 1 ander paard. Nooit klef geweest maar nu altijd dikke paniek als 1 van de 2 weg is. Pride is dan vrij heftig, wil dan uit de stal klimmen etc etc. Vandaag werd er binnen gewerkt aan de definitieve stalling dus pride en soleil stonden buiten. Ik wilde rijden, pride opgehaald. Had er al geen goed gevoel over. Pride in alle drukte in de stal gedaan, ging paar seconden goed. Toen wild draaien, steigeren, klauwen, bokken etc. Ik toch maar de stal in...... Tja, en toen gebeurde het. Hij haalde recht uit naar achteren en toevallig zat mijn elleboog daar. Maar, hij stond wel volledig met zijn neus in de hoek gedrukt, lijf helemaal opgekropt, geen grote uithaal maar net kontje in de lucht en voorzichtig benen naar achteren. Althans, dat voorzichtig is mijn eigen interpretatie. Eerste keer dat hij mij trapte maar ik ben geen seconde bang geweest. Ook daarna niet, ik wandelde gewoon rustig de stal uit. Helaas stond de stalhoudster erbij en zij viel uit en zei dat ik hem NU DIREKT mores moest leren. Heb ik niet gedaan, dacht, tja, had ik moeten voorkomen.
Voor mij was het een kwestie van: nog niet genoeg leiderschap voor volledig vertrouwen, hij kon niet weg dus wat moest hij dan? En persoonlijk denk ik ook niet dat dit betekend dat hij nu weer minder respect heeft voor mij. Ik vertrouw hem ook nog steeds 100 % Iemand ervaring met dit soort situaties?

Hoi,

Ik heb nog nooit in zon situatie gezeten, maar ik denk dat je je niet teveel druk hoeft te maken hoor. Hij was blijkbaar echt bang, dat kun je hem ook niet kwalijk nemen. Wat heb je ook vreselijke mensen die denken dat slaan enz op zon moment zin heeft. Ik snap het echt niet... . Hij vindt op stal staan blijkbaar niets ( en dat neem ik hem ook niet kwalijk ), is er geen mogelijkheid om hem ergens anders te zetten, waar hij lekker het land op kan? Ik heb een haflinger, vreselijk rustig en kalm altijd, dus dan is stal niet zon probleem ( wou dat ik hem op het land kon hebben maar heb ik helaas niets over te zeggen ( verzorgpaard ) ). Maar bij Pride komt echt veel stress blijkbaar kijken. Je doet toch ook parelli of heb ik nou de verkeerde voor me? Volgens mij komt het allemaal wel in orde hoor .

Veel succes ermee,

Groetjes Sophie

cornelie schreef op vrijdag, 30 januari 2004, 17:26:


---Hoi Cornelie,

Ikzelf heb zoiets wel meegemaakt met mijn vroegere fjord die ik (toevallig) ook 7 jaar had
Echter dit was anders, hij freakte van een touwtje wat op de grond viel, stond vast en begon rond zich heen te bokken e.d. (geen prettig gezicht) en ik moest continu de bokken e.d. ontwijken. Heb hem los kunnen krijgen (doe ik dus ook nooit meer, Tamara zet ik nooit vast) maar had daarna geen vertrouwen meer in hem hoor (en het was wel duidelijk dat hij dat ook niet in mij had) . Maar dit was dan ook een andere situatie, er was eigenlijk niet echt een verklaring voor zijn gedrag (ineens freaken over een touwtje). Als ik jouw verhaal lees, is er wel degelijk een goede verklaring voor Pride's gedrag: zoals je zelf al zegt gebeurt er veel rond Pride heen (verbouwing bijvoorbeeld) en steun van zijn paardenmaatje had Pride op dat moment niet. Zeker als je dan ook nog in een klein hokje staat, in paniek en dus gewoon weg wilt...tja, dan kan een paard gekke sprongen maken die heel logisch zijn. Jij stond op dat moment gewoon 'in de weg'...
Tamara kan ook behoorlijk gek doen als ze op stal wordt gezet (dit wil ze absoluut niet!) en gaat dus ook steigeren. Als ik op zo'n moment te dicht op haar zou staan, zou ze me ook gewoon raken denk ik...zeker omdat de stal zelf natuurlijk dan al niet veel ruimte biedt. Als jij gewoon Pride nog vertrouwt is er niks aan de hand denk ik, en Pride zal waarschijnlijk ook niet gelijk de link leggen tussen jou en het trappen zeg maar. Maar wat je zelf al zegt: er is nog niet genoeg vertrouwen in die zin dat je Pride rustig kan krijgen. En dat hij jou dus volledig vertrouwt, maar ja, das dan ook niet snel verdient dat volledige vertrouwen (werk er zelf ook nog altijd aan) en vaak is het ook een samenloop van omstandigheden zoals in dit geval. Als Pride er maar geen gewoonte van gaat maken, dan is het goed toch?

Groetjes,

Linda

Pfew, bedankt voor jullie reakties. Als jullie er totaal anders over hadden gedacht dan ik had ik mij toch echt even op mijn bolletje moeten krabben. Tja, soms heb ik de neiging om tegen mijn stalhoudster te zeggen: paarden zijn leuk hoor Ze fokt ze al jaren maar denkt nog zo ontzettend zwart-wit. Pride is in principe nooit een paard geweest dat niet alleen kan zijn dus daar baal ik best van. Dit gedrag is pas gekomen toen hij dus vanaf afgelopen augustus alleen met die merrie heeft gestaan. Inmiddels zijn er meer paarden op stal. In principe kan ik onder het zadel oid ook gewoon met hem alleen op stap, geen enkel probleem. We zijn inderdaad bezig met parelli, level 2 maar zoals eddy ook al zegt, pas na level 3 zal alles 'goed' zijn. Extra stimulans om vooral door te gaan
bedankt voor jullie tijd en reaktie,
cornelie

Jah soms heb ik ook zo het gevoel, waarom moet je zoveel moeite doen, totdat alles gewoon 'goed' is. Maar jah... dan kijk ik wat ik heb meegemaakt met Donus en dan zie je dat je niet alleen naar de resultaten moet kijken, maar gewoon, lekker omgaan met je paard en het resultaat komt dan vanzelf wel. Ik heb een boel frustraties achter me liggen maar ook plezier en blijheid, als iets goed ging. Maar jah..., de ideale omstandigheden zijn, alle tijd hebben om lekker te oefenen, en paard aan huis, met een stel anderen paarden en dan lekker altijd het land op. En natuurlijk met een prachtbak die niet altijd uit blub bestaat . Maar jah..., dit is ( op dit moment ) onmogelijk, hopen dat ik ooit geld win ofzo en lekker een eigen boerderij kopen .

Groetjes Sophie

cornelie schreef op vrijdag, 30 januari 2004, 17:26:


hallo cornelie,

het is normaal dat pride zich druk maakt ,als zijn vriendje buiten loopt en hij staat binnen. best had je ze beide naast elkaar vastgezet tot hij opgezadeld is, dan blijven ze kalm.
in een box moet je altijd op je hoede zijn , hoe braaf hij ook is...

groetjes,fons

fons tobé schreef op zaterdag, 31 januari 2004, 15:47:

Ach ja, soms ben ik nogal koppig Omdat dit voorheen nooit een probleem was dacht ik: je leert het maar. Hmm, ik heb wat geleerd De box van de merrie was al helemaal uit elkaar dus mee naar binnen nemen ging helaas even niet. Maar vandaag staat alles in de nieuwe stallen en heb ik gelukkig ook wat meer ruimte in de stal ( 3,5 x 4,5 ) Toch maar nog meer op mijn eigen gevoel vertrouwen want ik dacht eigenlijk al: dit gaat niet goed vandaag.
En zo blijf ik elke dag weer bijleren, maar vooral toch ook genieten.
cornelie

cornelie schreef op zaterdag, 31 januari 2004, 17:02:


---Hahaha, ja, dat is ook één van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb met mijn jonge 'spring in het veld' Tamara
Leren op je gevoel te vertrouwen. En inderdaad, je leert elke dag weer wat bij, zo blijft het ook leuk toch? Dat is het leuke van paarden, je kunt als mens nog zoveel van ze leren hahaha...

Groetjes,

Linda

cornelie schreef op vrijdag, 30 januari 2004, 17:26:

Hoi,
Niet echt ervaring als NH-er, maar wel ervaring met een trap krijgen. Hoewel niet bewust gepland, heb ik er al wel meerdere van mijn shet gehad. Ze is daarna echt even van slag. Soms is het in speelsigheid en haalt ze uit tijdens een wandeling met ons drieen (mijn man, ik en pony). Tja als ze dan een flinke bok geeft uit blijheid en je staat toevallig verkeerd, dan is het wel eens raak, hoewel ze meestal haar achterbenen in een fractie van een seconde weet in te trekken om je net niet te raken. Heb ooit een hoef op bijna ooghoogte gezien, zo hoog kan ze bokken. Is dan geheel mijn eigen schuld.

Maar vandaag trapte ze wel ineens bewust raak, en toen heb ik haar toch wel uit staan te schelden hoor. Maar niet geslagen. De enige plek waar ik haar op dat moment zou kunnen raken was haar hals of borst en omdat ze een uur daarvoor gechipt was, wilde ik geen stress situatie creeren. Nu werkt het bij mijn pony al heel goed door gewoon heel overtuigend echt heel boos te zijn. Het kwam omdat ze te kennen gaf gekriebeld te worden, alleen had ik kennelijk het verkeerde plekje te pakken, het echt verkeerde plekje, want ze haalde dus ineens uit en bats tegen mijn knie aan (ik zat gehurkt). Nou na mijn scheldpartij stond ze me verbaasd aan te kijken, ik stuurde haar steeds bij me weg toen ze weer wilde komen en na 5 min. liet ik mijn stem dalen en kwam ze weer naar me toen. Ik liet niet toe dat ze mocht krabben, maar toen begon ze me helemaal af te likken. Dat is in mijn ogen echt een teken van sorry vrouwtje. Althans zo pak ik het op en daarna hebben we nog even staan kroelen. Ging toen wel goed.

Groeten,
Ingrid