Ellen Helmigh schreef op Thu, 12 Aug 2004 22:18:47:
> Ha, die Egon,
>
> Leuk dat je ook met de vraagstelling aan het stoeien bent
> geweest..... ik
> kom ook op de vraagstelling omdat ik Daan 'voorstellen" zie
> doen....en denk
> daarbij: vanuit een situatie heb je een andere situatie voor
> ogen en wil je
> naar de door jouw gewenste situatie. Ik vind dat dus eigelijk
> aardig wat...
Het impliceert ook héél veel - o.a. dat ook andere diersoorten fantasie hebben, en verlangens. Hoe beter deze zaken biologisch bewezen kunnen worden, al is het maar kwalitatief, hoe moeilijker de "menswetenschappen", m.n. "ethiek" het gaan krijgen
Wat voor paarden bewezen kan worden, lukt met bijv. varkens ook wel... dan ben ik ook wel weer zo vriendelijk bijv. de Stichting Lekker Dier te attenderen op hoe ik dit voor elkaar gekregen heb.
> het is toch over de actuele situatie heenkijken en a.h.w. een
> mening hebben
> (jij noemt dat een waardeoordeel).
> of aah...... drrrafff.... daar gáán we. Hetzelfde met galop.
> Dit vond ik heel frappant.... het paard toont initiatief tot
> inspraak.
> Verschrikkelijk leuk eigelijk.
Zeker, maar net als in de voorbeelden van Ingrid gaat het initiatief van paard uit, wordt vervolgens geïnterpreteerd door mens (ruiter) hetgeen BIJ DE MENS een keuze uitlokt, nl. wel/niet <draf/galop/iets>. Precies andersom dus, en feitelijk is deze gegevenstrein nog veel moeilijker te onderzoeken, want de bottleneck hier is de INTERPRETATIE van die mens. Want bedoelt paard met een huppeltje wel: "zullen we draf?" ????? Hoe bewijs je dat?
> dit??
>
> Begrippen bos-strand en dressuur-springen zijn mogelijk te
> abstract.....
Te abstract denk ik niet, maar wel onhandig als we bewijsvoering willen. In praktijk weet ik dat als ik ergens zelfs maar 1 of 2 keer met Draupnir ben geweest, en niet heb verzuimd hem duidelijk te vertellen waar we heengaan, hij me daar in het vervolg wel brengt op de <eigennaam bestemming>... dat zou dus ook bos of strand kunnen zijn.
Dan heb je in principe twee (vrij algemene) benoemingen van bestemming, die echter vanuit een bepaalde locatie voor jullie wel degelijk reëel zijn en voor een route staan.
Met het rijden op die <eigennaam bestemming> ben ik ook eerder al aan het brainstormen geweest; het zou immers mogelijk zijn dat zelfbegoocheling me hier beduvelt en ik feitelijk op focus naar bestemming rijd. Om reden van diverse initiatieven van pony onderweg (o.a. micro-afwijkingen van route, bijv. alvast een weg oversteken terwijl ik dat nog zeker niet van plan was) ben ik aardig overtuigd er van, maar hard bewijs is zoals al gezegd moeilijk te leveren.
De worteltjes-brokjes-en-wellicht-nog-meer-dingen (liefst 6 of meer... wortels, brokjes, appel, lucerne/haver ... wie weet nog minstens 2 goed onderscheidbare varianten?) hebben het voordeel dat ze handig op 1 lokatie bruikbaar zijn, en de "testopstelling" herhaalbaar is.
> wortelen-brokjes zijn misschien goed als begrippen aan te leren
> en
> vervolgens op een plaat weer te geven..... en dan kom ik uit op
> hoe maak ik
> het paard duidelijk dat ik van hem vraag een vóórkeur uit te
> spreken???
Je hebt de bottleneck perfect gelokaliseerd......
Mijn gedachten gaan uit naar een Skinner-variant, maar ik zie het nog niet helemaal voor me. In dit geval gaat Elska mijn "proefkonijn" zijn, om reden dat we de volgende disciplines al kunnen:
1a) Els vraagt mijn attentie in de zin dat ze <iets> van mij wil door naar me toe te komen en initiatief tot kusjes (NOOT 1) en voorbeenwijzen doet.
1b) Ik ga met haar mee en zij wijst mij met voorbeen <iets> dat ik voor haar doen moet: buitendeur van nachtslot halen om te plassen, "snoepjeskluis" openen, dat soort dingen.
Dit zit er al dicht bij; het is een éénduidige vraag met getrapt vooropgezet doel van haar naar mij.
2) Verbale vragen van mij uit kunnen ook, maar is eigenlijk geen nieuws...
Het probleem is dus de koppeling van
voorkeur. Wat we zullen moeten bijleren is:
Onder míjn initiatief (zie 2) naar de proefopstelling gaan (niet IN huis want dan vermoed ik dat ik binnenkort aan de gang blijf...
dus muur in de stallen ofzo met daar de plaatjes van de keuzen op, of een schot met handige uitschuifjes erin met het bijbehorende lekkers...) waar zij me dan moet aanwijzen wat ze als extra (naast hooi want dat is er altijd en overal) wil. De verbinding tussen die plaatjes en realiteiten zal ze moeten leren (wat slechts een herhaling van Hanggi is). Of die proef een dagelijkse routine moet zijn, of vaker, of onregelmatig, of in serie, weet ik ook nog niet.
Of zoiets dus... als ik al zei. Ik zie de détails nog niet voor me. Een variant die ik nl. verwacht is dat ze zelf het initiatief gaat nemen (zie 1a/b). Ook daarom dus de proefopstelling op een aparte plaats in de stallen, zodat er een trap tussen zit waar ik "nee" op kan zeggen zonder inconsequent te worden. Mocht ze me dan gaan meenemen naar de proefopstelling, dan is dat een "extra".
En hoe maak je de bewijskracht zo sterk mogelijk?
Bewijskracht van voorkeur gekoppeld aan vraag zou bijv. gegenereerd kunnen worden door de plaatjes (zowel specimen als aantal als onderlinge locatie) te wisselen... proef 1 - VAR1 (links), VAR2 (midden), VAR3 (rechts); proef 2 - VAR2, VAR4, VAR6; proef 3 - VAR5, VAR3, VAR1; enzovoorts. Vervolgens Chi² op resultaten en klaar is Kees. Het lijkt haast te simpel - daar word ik wantrouwend van.
> Of moet ik zó responsief worden dat het doen van vóórstellen
> aangemoedigd
> word...... en houdt het paard het doen van een voorstel
> gedoseerd? Dus niet
> afdwingen/?? Lastig.
Er zit nmm groot verschil tussen "inititief voorstel" en "vragen naar voorkeur". Ik zou vooralsnog zeer voorzichtig omgaan met "inititief voorstel" - het is nogal gauw mogelijk in strijd met hiërarchie tussen mens en paard. Een bijzonder duidelijk voorbeeld van inititief voorstel kan ik ook wel geven, van mijn hengst Draupnir: onderweg zien we vast wel hier en daar een paard lopen waarop vaak zijn initiatief komt (vrij vertaald - beetje inhakend op zijn hengst zijn en onze grote gezamenlijke ervaring hierin): "zullen we kijken of het een zij is en zo ja, of ze vriendelijk is en we haar staart onhoog kunnen krijgen."; daar kan ik in meegaan, of niet (hij accepteert beide). Indien niet lopen we gewoon door, indien wel snellen we op ons lustobject af
Daaropvolgende fase is uiteraard paardjes kennismaken (meestal over raster heen), en vervolgens mijn initiatief: "t is weer mooi geweest - we gaan door".
Het lijkt me duidelijk dat je dit soort zaken NIET moet doen/toestaan zolang de onderlinge verhoudingen niet bijzonder zeker en vertrouwd zijn!
Wat hier op af te dingen is, is dat zijn initiatief in deze niet meer dan natuurlijk is. Maar toch is het een
wens , die ik al dan niet kan blokkeren. Uiteraard is een huppeltje inleidend tot tempoverhoging veel onschuldiger.
> Wie denkt er nog meer mee??
>
> Ellen
NOOT 1: Jarenlang heb ik me verwonderd over dit hoogst perverse on-pony-achtige gedrag van haar
Pas dit voorjaar zag ik min of meer toevallig dat mijn ponies het onderling soms ook doen (gefotografeerd, maar niet zo goed als ik zou willen). Maar niet frequent dus je moet er echt op letten; éénmaal opgemerkt zie je het vaker. De betekenis is dan eveneens steeds dat de initiatiefnemer iets van de ander wil, wellicht onder het motto "niets menselijks is ons vreemd"
Groeten, egon.
Warboel
