Britt Claeys schreef op zondag 16 augustus 2009, 14:54:


Klopt is bij paarden net zo
Queenie loopt meestal zonder aarzeling braafjes mee met mij (onder mij ) en dan hebben we een ontzettende aangename rustige wandeling maar heel soms denkt ze ook aan die ene keer toch niet zo braafjes meelopen; het kan haar dan een worst wezen, welke beloning er ook tegenover staat
Positief belonen werkt het best maar is geen garantie; tuurlijk geeft ieder wezen er wel eens de bui aan; tis maar kwestie van het "ideale" te proberen benaderen; dat weet jij ook

Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 9:56:


Ja dan zit ik er weer mee opgescheept, dan is alles wat ik daar zeg, ongeacht de inhoud, weer niet goed of het deugt niet, alleen maar omdat ik een connectie met PN heb.

Maar gelukkig hebben ze op bokt daar wat op 'de foeiknop' ik denk dat ik haar daar er maar onder stop, dan hoef ik al die waanzin die 's avonds laat (na een fles wijn?) uit haar toetsenbord komt niet meer te lezen.

Esther schreef op zondag 16 augustus 2009, 0:23:

Ach Esther wat verdrietig.
Ik kan me voorstellen dat je erg ongelukkig bent nu. Heel veel sterkte en wijsheid met alle beslissingen.

vagebond schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 19:50:

Eeeeeeeeeh nou ben ik echt een enorme sukkel met de computer,hoe krijg ik een foto op dit forum?Ik weet inmiddels wel hoe je foto's kunt mailen,kan dat ook?? :)

Britt Claeys schreef op zondag 16 augustus 2009, 14:42:


Denkfout, denk ik. Wie heeft het over hun gelijke?
Ook heb ik het niet over negatief gedrag negeren. Het stukje staat precies hieronder.


Eigenlijk is dit een vraag voor Michiel. Zijn antwoorden gekruid met Rashid zijn altijd prachtig.
Maar ok, wat er dus gebeurd is dat de leraar het gevecht aangaat en dit móet winnen en in mijn ogen bij het wegsturen van de leerling het gevecht verloren heeft en het respect bij de klas, als die vol zou zitten met lui zoals ik , juist kwijtgeraakt was.
Als je het naar paardentraining zou vertalen kom je uit bij Parelli, de zo ontkende fase 4

Mijn oplossing zou ,bij de eerste de beste nies die duidelijk zo klonk, zijn hem te zeggen (om het bij het mannelijke te houden) dat zijn nies klinkt als klootzak of luhul en of hij dat ook zo bedoelt. Is dat niet zo dan heb ik ook geen reden om erop te reageren. Ik zou hem misschien nog een zakdoekje aanbieden en zeggen dat zijn voorbuurvrouw vast liever heeft dat hij dit gebruikt omdat ik zag dat hij in haar nek spetterde. --Hop--- de rest van de klas lacht en je vraagt: zullen we nu weer stoppen met leraartje pesten en kijken of we nog iets kunnen leren?
De beloning? Wel bijvoorbeeld: hem extra aandacht en de kans op een paar goede antwoorden geven.

Wat ik eigenlijk bedoel: Juist door de spanning te láten ontstaan en om het respect overeind te houden, móet je de confrontatie aangaan.
Dus : scherp timen, ander gedrag vragen en belonen zou ook in dit geval mijn leidraad zijn.

Martina schreef op zondag 16 augustus 2009, 16:06:



Hallo Martina,
Ja, ik weet dat Ramey er zo over denkt. Dat is de reden dat ik de laatste jaren de steunsels bij mijn paard wat met rust gelaten had. Zonder effect.

Had jij die link van Nils bekeken die hij gaf in zijn bericht #21148?
Dat was http://www.nobenaho.com/Articles/Flares.htm.
Hierin staat dat je de steunsels ANDERS moet bekappen. Dezelfde manier als thehappyhoof op youtube aanraadt.
Heb jij dat geprobeerd bij jouw paard?

Maar je hebt gelijk: je paard moet niet benadeeld worden door jouw ingrepen. In jouw geval was het kennelijk beter om de steunsels even met rust te laten.
Bij mijn paard is dit anders, die heeft mijn ingrijpen nodig, anders gaat het niet goed.
Groet,
Coralie

Coralie schreef op zondag 16 augustus 2009, 22:18:


Sorry, 21148 verkeerd nummer. Ik zoek het juiste nr er nog even bij.

Coralie schreef op zondag 16 augustus 2009, 22:23:


De bijdrage van Nils was #28114

Piet schreef op zondag 16 augustus 2009, 21:12:


Maar laat het nu net dit zijn dat ook niet altijd werkt. Misschien heel flauw, maar als vrouwelijke leerkracht is dit niet altijd evident. Waarmee ik bedoel dat ik vaak onbenulligheden met een zwans probeer af te schepen, maar wil het nu net zijn dat sommige puberende jongens het niet altijd kunnen verdragen door een vrouw te kijk gezet te worden. En dus nog verder het conflict aangaan om toch maar te bewijzen dat ze zich niet laten doen door dat jong dingske voor de klas. Nu ga ik echt geen 20 minuten van mijn kostbare, beperkte tijd afegeven om dit machtsspelletje te winnen. Bij aanhoudend vervelend en storend gedrag, buiten met die handel.
Ik ben het volledig met je eens dat je eerst op deze manier kan proberen het "conflict" op te lossen, maar het werkt echt niet altijd.

Gea R schreef op zondag 16 augustus 2009, 10:45:


Wat erg goed werkt in al deze gevallen (van ongewenst gedrag, ongeacht de leeftijd) is:

"Verhinderen zonder te verwijten".

Dat vraagt alertheid, moed, doortastendheid, inlevingsvermogen en vooral vriendelijkheid. Als ouder geef je zo het goede voorbeeld, wat het kind over neemt. Het goede voorbeeld geven, gaat met straffen altijd grandioos de mist in. Probeer en overdenk het eens, verhinderen zonder te verwijten. Het automatisme van verwijten kan na enige oefening vervangen worden door een vriendelijk verhinderen.

Groet, Michiel

Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 11:49:


Je schrikdraad voorbeeld, daar zit ook een heel groot deel (misschien wel alles) "verhinderen zonder te verwijten" bij in. Het is niet veel anders dan een stevige houten afrastering, dat doet ook zeer als je door die grens probeert te gaan. En een houten hek lijkt al heel veel minder op straffen, en veel meer op "verhinderen zonder te verwijten". Toch belangrijk vind ik het werkzame bestanddeel helder te herkennen. Er is nu eenmaal een groot verschil tussen straffen en vriendelijk verhinderen.

Neem nu het voorbeeld van een kind dat bijt. Verhinderen heeft vele aspecten. Het gebeten kind kan uitgelegd worden, dat het iets gedaan heeft wat, de bijter boos gemaakt heeft. Goed om te weten, maak je hem boos dan kan hij wel eens bijten. Vervolgens het tweetal alert volgen en de volgende bijt poging proberen voor te zijn. In plaats van straffen kun je zelfs zo'n kind op schoot nemen, en hem speels warme aandacht geven, met de boodschap "als je boos bent ga je bijten, hé". Een volgende keer kun je het wellicht al verhinderen door zijn naam te roepen ... op vriendelijke toon. Met daaraan een suggestie, voor een andere activiteit of zo, alternatief gedrag voor bijten bij boosheid zal er toch een keer moeten komen, hoe kan je daar als ouder bij helpen? Straffen lijkt makkelijker, maar is het niet, omdat de oplossing van het gedrag dan stukken moeilijker wordt, of zich verplaatst naar ander ongewenste dingen.

Groet, Michiel