Marije Huijsmans schreef op zondag 2 augustus 2009, 13:36:


Oh nee, dat is het punt niet. Natuurlijk kun je dat prima gebruiken.
Maar om lichaamstaal te kúnnen gebruiken zal je eerst je paard aan moeten leren wat die menselijke lichaamstaal betekent. Dat bv naar voren wijzen, naar voren gáán betekent. Paarden en mensen spreken nu eenmaal niet dezelfde taal en dus kan de reactie van het paard op onze lichaamstaal niet anders dan aangeleerd zijn
-dus een cue en mogelijk een cue met veel meer ruis dan bv een gesproken woord-
Mijn punt is dat je lichaamstaal dus niet nodig hebt om iets aan te leren .
Denk bv maar aan dolfijnen. Zij springen op een handgebaar van de trainer door een hoepel 3 of 4 meter boven water.
Het handgebaar is lichaamstaal van de trainer, maar het hoepeltje springen is hen niet aangeleerd door 300 keer van te voren dat handgebaar te laten zien. Ook niet door het gewoon voor te doen
Dus ook hier is lichaamstaal niet van belang.

e m kraak schreef op zondag 2 augustus 2009, 19:11:


Niet mee eens Egon.
Want, kun je me dan vertellen wat volgens jou het belang van lichaamstaal bij free -shaping is? Dat zou namelijk betekenen dat je het woordje free er wel af kan laten.


Geen idee.
Tijdens het imprintingsproject wat ik indertijd samen met Conrad bij een paardenmelkerij heb uitgevoerd (Dat betekende een fiks aantal keer midden in de nacht je bed uit om wéér bij een pasgeboren veulen op alle mogelijke manieren in de wereld van merrie en veulen te kruipen) kreeg ik het idee dat imprinting van het veulen meer met reflexachtig reageren te maken had, dan met wat we ons normaal voorstellen bij gewenning.
In dat geval, mocht mijn uiterst summiere en oppervlakkige waarneming door die ongeveer 10 ervaringen er niet teveel naast zitten, dan kan ik me goed voorstellen dat imprinting niet gemakkelijk door operant leren te veranderen is. Maar peer reviewed verslagen heb ik zeker niet voor je en ik heb het ook nooit achteraf geprobeerd uit te vinden. Want waar begin je.

Eva Saegerman schreef op zondag 2 augustus 2009, 21:05:



Ok, zelfde vraag als aan Egon, wat heeft jouw lichaamstaal te maken met het aanleren van "hoofd laag"?


Beetje lastig voorbeeld denk ik. Denk je dat de poes reageerde op de lichaamstaal van het paard? Ja, héél misschien op de oren in de nek, dat kent ze, (als ze snapt dat die dingen dezelfde functie als die van haar hebben) maar veel meer door het onwijze grote gevaarte wat plotseling op haar af kwam. Ik weet zeker dat wanneer ik een kliko op wieltjes naar jouw poes zou laten rollen, poeslief ook de benen nam.
Dus zal ze reageren op de druk die het levenloze lichaam van de kliko uitoefent.
Hetzelfde waarom mensen lichaamstaal gebruiken, om druk uit te oefenen op een paard. Ik ben geneigd te beweren dat zodra lichaamstaal op een andere manier gebruikt wordt- behalve misschien het spiegelen- het aangeleerd, dus een cue is.

De zin waarin ik dit schreef had geen betrekking op het filmpje hoor, maar op lichaamstaal in het algemeen.


Ho! eg niet! Lichaamstaal is ook voor mij onmisbaar voor het geven van cue's /spiegelen en weet ik voor wat allemaal nog meer. Bv vroeger bij mijn kinderen voeren met een lepeltje ging niet alleen hun mond open hoor.

Eva Saegerman schreef op zondag 2 augustus 2009, 21:24:


Maar dat is toch heel wat anders! Ik zeg niet dat ik tijdens het free shapen niet communiceer! Ik ben enorm geconcentreerd om juist op het goede moment te kunnen communiceren. En ook als ik nergens op reageer communiceer ik geweldig hard met het paard. Het is dan juist mijn gebrèk aan lichaamstaal wat de cue is die het dier dingen vertelt.


Nee, ik denk het niet, niet zoveel zin in weer een hondentrainer.

van lennep schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:35:


Rubber plaatjes eronder bisonkitteren?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


Heel erg vroeger zei ene Lau-Tse:
" een reis van duizend kilometer moet met de eerste stap beginnen"

Eva Saegerman schreef op maandag 3 augustus 2009, 10:55:


Ja allemaal waar maar...........
Jij hebt zonder welke lichaamsbeweging dan ook je paard aan geleerd de oefening "hoofd laag" uit te voeren. Inge doet dat met haar leerlingen, ik heb dat ook zo van haar aangeleerd en later tot in den treure van Bob Bailey en ik leer het mijn leerlingen zo.
Niemand is begonnen met een gebaar en heeft er vanaf het eerste moment een cue opgeplakt. Want vergeet maar dat paard zijn hoofd zakt dan, veel te veel afleiding.
Zo zijn er vele voorbeelden van waar je free shaping bij grondwerk bij kunt gebruiken bij paarden. (om over dolfijnen en kippen verder maar te zwijgen, hoewel de enige lichaamstaal die werkt bij een kip is de druk om hem weg te jagen - gemeen kijken met een bijl in je hand of om te zeggen "hier is voer") . Om er nog maar wat te noemen, wegkijken, weggaan, wachten, blijf, pose enz.enz.

jennet schreef op maandag 3 augustus 2009, 11:14:


Een andere weg inslaan via een afslag is gewoon een onderdeel van de reis. Naar huis gaan is opgeven, dat zou ik niet doen.
Bedenk wel dat we allemaal met die reis bezig zijn. De een heeft al wat meer gelopen dan de ander, maar je reis samen met paarden eindigt pas als je stopt met lopen, want niemand is ooit uitgeleerd.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 20:05:


Angst is eigenlijk niet anders dan bang zijn om controle te verliezen. Zeker bij zoiets -in het begin- onvoorspelbaars als een paard.
Werk dus in zulke kleine stapjes dat je altijd het eindresultaat van dat stapje kunt overzien. Als het paard anders reageert dan je had verwacht, is dat minder erg ,want het zal dan ook maar een kleine reactie zijn.
Door kleine stapjes zoals leiden, een klein wandelingetje maken, ipv ernaast erachter lopen met dubbele teugels, voetballen en andere leuke spelletjes zul je langzaam je paard gaan kennen en weten hoe hij in bepaalde omstandigheden reageert én het paard zal jou leren kennen en het wederzijds vertrouwen zal toenemen. Als je dagelijks probeert om één heel klein dingetje te verbeteren, zul je zien dat wanneer je na een maand achterom kijkt je de eerste gezamelijke stap niet meer kunt vinden, zover is ie weg!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 11:15:


Als het paard in een voor hem vertrouwde menselijke omgeving is dan denk ik dat alle kuddeverhalen en romantische leidende hengst of merrie zoekplaatjes onzin zijn.
Jij bent een mens en jouw paard is een paard.
Jij gaat met het paard een samenwerkingsverband aan en hoe langer de relatie duurt, hoe dieper en sterker het wederzijds vertrouwen wordt.
Als je bewijst dat je ongemakkelijke situaties oplost zal paard naar jou gaan kijken en er op vertrouwen dat jij dat áltijd kunt.
Hij wil bij jou zijn, simpelweg omdat daar het leven altijd goed is.
Als paard een mens was zou hij kunnen denken:"Ze zorgt ze ervoor dat ik bij haar veilig ben en ik heb haar goed getraind want als ik iets doe , staat er heel vaak een beloning tegenover, dus waarom niet? Het gaat goed hier!"

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 11:30:


Had jou stukje even nog niet gelezen.

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 13:08:


Sorry ,even niet meer tijd om een deftig antwoord te geven: ik zou zeggen lees nou eens écht wat ik schrijf!