Spirit schreef op donderdag, 16 juni 2005, 13:59:


<knip>

Dag Pien,
Hartelijk dank voor je uitgebreide toelichting!


Bloed is altijd vervelend. Echter, vaak zie je pas in tweede instantie bloed. D.w.z., je snijdt ergens, ziet geen bloed, zet de hoef neer. Pak je vervolgens de hoef weer op, blijkt zich een speldeprikje bloed naar buiten te wurmen. In dat geval ben je precies tot de grens gegaan. Er staat verschrikkelijk veel druk op het binnenste van de hoef. Als je dan ergens het hoorn verdunt tot 2 cellaagjes, dan wordt het bloed er doorheen geduwd. Dat is wat anders dan wanneer je echt in het leven snijdt (het is me helaas al een paar keer overkomen). Da's gewoon een fout, een uitschieter.

Als je te maken hebt met bloed betekent het wel in alle gevallen dat je ergens iets heel erg dun hebt gemaakt. En daar kon het paard vervolgens wel eens gevoelig van gaan lopen. Bij een eerste trim komt dat voor omdat je de hoef nog niet kent. Bij gecontraheerde hoeven (= bijna alle hoeven) ligt de lederhuid niet zelden in "kreukels" onder de zool. Daardoor heb je op sommige plaatsen meer dan genoeg zool terwijl het vlak daarnaast al gauw te dun blijkt te zijn. Daar kom je alleen door ervaring achter.

Om deze reden kun je dus niet altijd bij een eerste trim de zool dik genoeg houden om gevoeligheid te voorkomen. Want er bevindt zich lederhuid op onvoorspelbare plaatsen. Maar naarmate je een hoef vaker hebt bekapt zou je moeten weten waar zich de probleemgebieden bevinden. En dan kun je proberen om daar voorzichtigheid te betrachten.

Het probleem is echter, en dat is vandaag al eerder hier geschreven, dat de trimfrequentie vaak onvoldoende hoog is. Dat heeft te maken met het prijskaartje. Als je slchts eens in de 2 weken of nog minder vaak trimt, dan onstaat het jo-jo-effect. En dan krijg je dus een paard wat elke keer na de trim opnieuw gevoelig is. Want in de tussenliggende tijd heeft de hoef kunnen groeien en is het hoefmechanisme toch weer wat belemmert geraakt.


Dat laatste: hoefzweren komen in veruit de meeste gevallen van binnen, niet doordat er op een steentje wordt getrapt.


3,5 cm is een vuistregel. Ik heb paarden die ik lager zet en weinig paarden die ik hoger laat. Dat laatste eigenlijk alleen als de hoef dusdanig gecontraheerd is dat de hielen de lederhuid meenemen en je dus in het leven snijdt als je ze lager zet.

Maar het is op zich niet de 3,5 cm die zo belangrijk is. Dat is een vuistregel om je te helpen naar een 30 graden kroonrand. Dat is inderdaad iets waarvan binnen de Strasser Methode niet wordt afgeweken. En beweging en dagelijks met de voeten in water.


Om verandering te bewerkstelligen heb je meer dan normaal hoefmechanisme nodig.


Steunsels snijd je niet per definitie lager dan de zool. Die situatie kan zich voordoen in ongezonde hoeven. De "diepte" van de steunsels bepaal je a.d.h.v. de diepte van de laterale straalgroeven. Hoe dieper die laatsten, hoe dieper je ook de steunsels uitsnijdt. Anders houden de steunsels de zool als een soort muren omhoog wanneer het paard (sneller) loopt. Dat prikt dan van binnen tegen het hko.htm">hoefkatrolgebied, etc.


Tsja, maar dat is nou juist het fundamentele verschil tussen de Strasser Methode en de conventionele (dier)geneeskunde. Binnen de Strasser Methode vinden we dat je de oorzaak van de ziekte of het ongemak moet wegnemen en het dier in staat moet stellen om zichzelf weer gezond te maken. In de conventionele (dier)geneeskunde lijkt men steeds verder af te geraken van het zoeken naar oorzaken. Als men de symptomen kan bestrijden is het goed. Bij paarden betekent dat dat ze zo snel mogelijk weer bruikbaar moeten zijn. Bruikbaarheid is echter helaas niet hetzelfde als gezondheid.


Ik hoop dat het resultaat inderdaad hetzelfde is.


No problem, ik voel me niet aangevallen. Ik hoop ook dat ik nu niemand in de verdediging dwing, da's niet mijn bedoeling.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Spirit schreef op donderdag, 16 juni 2005, 15:33:


Wel, aangezien ik dus tot "country manager" ben gebombardeerd is het mijn taak om de Strasser Methode in dit land te "promoten". Ik ben hier op dit forum komen kijken om eens te zien hoe men over e.e.a. denkt en ik merk dat er een aantal vooroordelen heersen. Die wil ik, in ieders belang maar zeker ook het mijne, graag wegnemen.


Ons wordt op het hart gedrukt om in beginsel elke 3 dagen te trimmen, in sommeige gevallen zelfs elke 2 dagen. Naarmate de hoef gezonder wordt kun je het interval gaan verlengen.


Binnen de opleidingsgroep waarvan ik deel uitmaakte hebben we onszelf "hoofnerds" genoemd. Dat geeft denk ik wel aan wat er met je gebeurt als je in deze materie duikt.


Niet alleen bij gevoeligheid. Een van mijn klanten suggereerde dat ik een assertiviteitscursus voor mijn klanten organiseer om ze te wapenen tegen hun omgeving. En dat betreft dan een klant met paarden die heel vrolijk over zo'n beetje iedere bodem denderen. Maar toch vindt "men" dat ze haar paarden moet laten beslaan. Inmiddels heeft ze 1 paardenfysiotherapeut en 2 dierenartsen van haar erf verwijderd . . .


Maar gefaseerd is naar mijn mening niet altijd mogelijk. Er zijn gevallen waar je alleen door fors ingrijpen tot verbetering kunt komen. Als je in die gevallen voorzichtig te werk gaat bezorg je het paard wel pijn (ook al loopt 'ie niet kreupel) terwijl er nauwelijks iets gebeurt. Dat vind ik dus niet eerlijk tegenover zo'n dier.

<knip>

Ik ook. En dat is ook hoe het ons geleerd wordt in de opleiding: een nieuwe klant moet op z'n minst het boek "Een paardenleven lang gezond" hebben gelezen, of een basic seminar hebben gevolgd, liefst allebei. Aangezien er in NL nog geen seminars worden gegeven (wordt hard aan gewerkt) ga ik bij potentiele nieuwe klanten op bezoek en vertel ze in een gesprek wat de methode inhoudt. Zo'n gesprek duurt ten minste 2 uur, maar ik ben ook al een keer 4 uur bij iemand geweest.


Ik heb op dit moment 9 klanten waarvoor ik 17 paarden trim. Van die klanten hebben er 6 (11 paarden) een hoefbad of andere watervoorziening. Deze mensen gaan ook allemaal vrijwel dagelijks met hun paarden wandelen, rijden of mennen. De andere 3 klanten lopen nog wat achter, maar daar werk ik aan.


Wel, dat is wat mij betreft ook zo. Ik weiger pertinent om paarden te trimmen die meerdere uren per dag worden opgesloten. Daar begin ik niet aan. En als ik zou merken dat een klant van mij een paard "stiekum" deels opsluit, dan kom ik niet terug.

Beweging is nou eenmaal iets waarop je geen compromissen kunt sluiten. Ik heb ook een klant wiens paard 's winters een deken op krijgt. Ik ben het daar niet mee eens en acht het niet nodig, maar ik blijf wel komen. Opstalling is echter onbespreekbaar; in dat opzicht doe ik inderdaad geen compromissen.

<knip>

Nee, als je uiteindelijk inderdaad *tot hetzelfde resultaat komt* niet. Maar dat is waar ik niet helemaal zeker van ben. Dan zou ik toch eerst eens een heleboel paarden moeten zien die op verschillende manieren getrimd zijn geweest en worden. Mijn angst (zo je wilt) is dat men denkt te maken te hebben met een gezond, pijnvrij paard op gezonde hoeven, maar dat dat niet het geval is. Hoeveel mensen zijn in staat om de signalen die een paard afgeeft als gevolg van dis-comfort/pijn als zodanig te herkennen? Hoevelen schrijven die signalen, zo ze al herkend worden als zijnde afwijkend gedrag, niet af als "ondeugden" of "eigenschappen" die nou eenmaal bij dit paard horen?


Elastische voeten :)


Daar ben ik het roerend mee eens.


Gelijk heb je! Daar zijn er helaas nog veel te weinig van.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP