Piet schreef op donderdag, 16 juni 2005, 20:49:


Soms niks. Dat betekent dat je het interval kunt verlengen. Maar als je net aan een hoef begint zal het je verbazen wat er in 3 dagen bij komt. Vooral de steunsels hebben vaak de neiging om hard te groeien aangezien die de meeste tijd onbelast zijn. Maar het verschilt van paard tot paard en situatie tot situatie. Bijna altijd ontstaan er ontstekingen in de hoef als je het hoefmechanisme (weer) op gang brengt. Ontsteking zorgt voor meer circulatie en meer circulatie zorgt voor meer groei. Het hangt er dus maar net vanaf wat er precies gaande is in een hoef waar zich de meeste groei voordoet.

Dat is dan ook de reden dat je in eerste instantie idealiter elke 3 dagen bijwerkt. Je weet op voorhand niet wat er zich in die hoef gaat afspelen, maar door er zo vaak in detail naar te kijken kom je daar snel achter. En kun je je beleid daar op afstemmen.


Reactie op aanraking, aggressief gedrag, strakke lip(pen), strakke en/of afwezige blik, consequent ontlasten van een bepaalde voet, etc.


Minimaal 15 minuten per dag en het paard moet er minstens tot net over de kroonranden in staan. Want het "periople" rond de kroonrand beschermt de hoef tegen uitdroging maar droogt zelf ook als eerste uit. Het neemt zeer gemakkelijk vocht op. Te herkennen aan de dikke randen rond de kroonrand na een flinke regenbui (waarvan ik de eerste keer dat ik die zag dacht dat m'n paard een enge ziekte had).

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Clara van der Horst schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:41:


Ja dat is belangrijk, want een scheve hoef betekent dat alles er boven, inclusief de beenstand, ook scheef is. En dan krijg je "unfysiologische krachten" die inwerken op botten, pezen & ligamenten, en dat levert uiteindelijk schade en meestal ook pijn op.

In zo'n geval bekijk je de hoef als twee individuele helften. Je werkt eerst de hoge kant volgens de regelen der kunst bij (achterkant ca. 3,5 cm, kroonrand 30 graden), en daarna doe je hetzelfde bij de lage kant. In heel veel gevallen zal de hoef vervolgens recht worden als gevolg van het feit dat er nogal wat gewicht op komt. Wel zeer regelmatig bijhouden i.v.m. evt. aanpassingen in de gewrichten.


Dat bedoel ik inderdaad. Er vanuit gaande dat je zo'n paard perfect trimt, semi-dagelijks bijwerkt en dat hij echt minstens 15 km per dag aflegt is het mogelijk om zoiets te corrigeren. Of het ook nodig is is een andere vraag.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Nick Altena schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:52:


Oh jawel! Niet zozeer van de hoefwand alswel van de zool en steunsels. En de scoop ben je vaak na een dag al weer kwijt. Aangezien de scoop van cardinaal belang is voor het decontraheren van de hoef moet je die dus elke keer weer aanbrengen.


Vergeet niet dat een hoef die net begint aan de route naar gezondheid meestal erg veel verandering moet ondergaan. Die verandering gaat gepaard met ontstekingen, dus meer circulatie en dus meer dan normale groei. De ontstekingen bevinden zich vaak zeer gelocaliseerd in de hoef, wat betekent dat ook de excessieve groei zeer gelocaliseerd is.

Bij bijna alle paarden gaat de lederhuid die zeg maar het uiteinde van de steunsels produceert ontsteken. Dat resulteert in krankzinnig snelle groei van de steunsels daar waar ze richting straal wijzen. In het Engels spreekt men dan van "bar pooling". Een Nederlandse term heb ik er niet voor. Als je dat materiaal niet heel frequent verwijdert steekt het bij een belaste hoef al gauw terug omhoog in de hoef waardoor het paard z'n gewicht meer naar de voorkant van de hoef verplaatst. Waardoor er minder druk op de steunsels komt, waardoor ze nog sneller groeien, etc. Je merkt dit aan te snel slijtende tenen.

[knip hoefbaden]

Precies. Hoefmechanisme heeft alles te maken met flexibiliteit van de hoef. Een uitgedroogde hoef kan niet goed bewegen en zal ook eerder scheuren vertonen.


In de praktijk blijkt daar niets van. Het is niet zo dat een hoef die voldoende vocht bevat boterzacht is en dus heel veel sneller afslijt.


Dit i.t.t. wat jullie willen bereiken (om dan toch maar even stelling te nemen). Wij, en dan bedoel ik de "strasseraars" willen een lekkere flexibele hoef. Hoe meer vocht hoe beter.


Nee, absoluut niet. Je ziet juist bij drogen hoeven dat er problemen ontstaan met de witte lijn. Die is dan uitgedroogt waardoor de structuren die de witte lijn vormen minder goed met elkaar verbonden zijn. Deze structuren zijn als vingers die in elkaar steken. Als dat uitdroogt komt er ruimte tussen en daar kan dan bijvoorbeeld zand in komen. Of micro-organismen. Beide kunnen scahde aanrichten en zich a.h.w. een weg omhoog vreten (tot op zekere hoogte).


Waarom niet? Zolang het om brokjes en flares van geringe omvang gaat is er niks mis mee. Zo gaat dat onder 100% natuurlijke omstandigheden ook.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Nick Altena schreef op donderdag, 16 juni 2005, 22:00:


Ho ho, hier maak je een (slecht geinformeerde) aanname. Binnen de Strasser Methode is *beweging op zo hard mogelijke bodem* heel erg belangrijk. Hoe harder de ondergrond, hoe groter de weerstand en dus hoe meer hoefmechanisme. Echter, als een paard op harde bodem heel erg veel pijn heeft, dan verdient het aanbeveling om op zachtere bodem te lopen. Of om hoefschoenen te gebruiken (tijdelijk!). Ook paarden die het risico lopen hoefbevangen te raken zijn de eerste tijd beter af op een zachtere bodem aangezien de grotere impactkrachten van een harde bodem ze net precies het zetje kunnen geven wat je niet wilt.

Kortom, zoals altijd: het hangt er van af!

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Piet schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 8:10:


De 3,5 cm is te afstand tot de grond (loodrecht) gemeten vanaf het "uiteinde" van het hoefkraakbeen. Aangezien dat bij lang niet alle paarden makkelijk te vinden is kun je ook uitgaan van 3 cm vanaf de haarlijn. Dus daar waar er geen haar meer groeit (maar in geval van veel behang nog wel overheen hangt).

Inderdaad zijn dit vuistregels. Richtlijnen om je op weg te helpen naar een 30 graden kroonrand. Ik heb een mini-shetlander van 15 maanden bekapt die bij 2 cm nog geen 30 graden kroonrand had. En een flinke Shire kan waarschijnlijk wel wat meer hebben dan 3/3,5 cm om op 30 graden uit te komen.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Piet schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 8:24:


Die 30 graden is je controle op het grond-parallel zijn van het hoefbeen. Het hoefbeen moet grond-parallel zijn omdat alleen in die positie alle krachten gelijk over de hoef verdeeld zijn.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

trea hoex schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 12:41:


Ik ben wel benieuwd wie "men" is. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat haver het best verteerbare graan is voor paarden. Beter dan gerst, tarwe en andere granen. Want de darmflora van het paard sluit uitstekend aan bij de vorm waarin de voedingsstoffen in haver beschikbaar zijn. En dan liefst onbewerkte haver ("gepunte haver"), want daar moeten ze flink op kauwen, wat weer goed is voor de kiezen.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Havank schreef op zaterdag, 18 juni 2005, 9:56:


Een 45 graden (of andere) hoek van de toon zegt weinig over het al dan niet grondparallel zijn van het hoefbeen. Je enige controle daarop is de 30 graden hoek die de kroonrand met de grond moet maken.


Je schrijft niet wat de hoek is van de kroonrand, dus het blijft gissen. Maar als de kroonrand een hoek van 30 graden maakt en de teen van de voorhoeven 52, dan kan het zijn dat de toon van de hoeven is weggesleten (natuurlijke mustang roll) en dat daardoor de hoek stijler lijkt. Zou je echter de "uitgroei-hoek" vanaf de kroonrand meten, dan zou je, in deze situatie, weer veel dichter bij de 45 graden komen.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Collane schreef op zondag, 19 juni 2005, 17:27:


Dat is eerlijk gezegd iets waar ik nog niet echt iets aan doe. Als excuus voer ik aan dat mijn paarden maar weinig bijvoer krijgen en dat ik dus hoop dat de rest van wat ze eten (gras en hooi) voor de balans zorgt. Maar het is iets wat wel in mijn achterhoofd hangt. Zijn er hier mensen die hier al meer onderzoek naar hebben gedaan?

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Havank schreef op zondag, 19 juni 2005, 22:25:


OK, meer slijtage van de teen dan de hiel. Waarmee je 30-graden kroonrand verloren gaat. Bekend probleem.

Oorzaak: hielen en/of steunsels zijn te hoog en zorgen voor pijn aan de achterkant van de hoef. Om de pijn te ontwijken verplaatst het paard zijn gewicht naar de voorkant van de voet waardoor deze dus meer afslijt dan de achterkant.

Oplossing: kijk eens zeer kritisch naar hielen en steunsels. Vooral die laatsten zijn over het algemeen de veroorzakers van het hier geschetste probleem. "Bar pooling".


Ik gebruik een stuk plexiglas waarop alle ter zake doende hoeken en maten zijn aangegeven. En dan moet je inderdaad zo'n beetje plat op je buik gaan liggen om de juiste maten en hoeken te kunnen zien.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Nienkemulder schreef op zondag, 19 juni 2005, 22:55:


Zoals je het beschrijft klinkt het alsof het hoefbeen gekanteld is en nu op de zool rust. Daardoor is de zoollederhuid beklemd geraakt waardoor deze minder of zelfs geen hoorn produceert. Hierdoor ontstaat een deuk en mogelijk zelfs een gat in de zool daar waar de punt van het hoefbeen er op drukt.

De rode verkleuring in de buurt van de witte lijn klopt dan ook: de lamellen in de toon zijn ontstoken (waardoor de vaste verbinding tussen hoefbeen en hoefwand verloren is gegaan en waardoor het hoefbeen heeft kunnen kantelen). Als gevolg van die ontsteking wordt bij de hoornproductie ook ontstekingsmateriaal in de vorm van pus en bloed geproduceerd. En dat is wat je nu ziet.

N.B. Het is heel moeilijk om op basis van beschrijvingen te bepalen wat er aan de hand is. Om er echt iets zinnigs over te zeggen moet je de hoef zien. Maar je beschrijving lijkt erg op een kantelend hoefbeen met potentieel zoolpenetratie.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Nienkemulder schreef op maandag, 20 juni 2005, 9:16:


Dit is behoorlijk ernstig. Het enige wat je kunt doen is zorgen dat je paard recht op de hoeven staat (oftewel grond-parallel hoefbeen) en daar heb je m.i. de hulp van een professional bij nodig. En zorgen dat het paard heel veel beweegt op zo hard mogelijke bodem, en dagelijks hoefbaden.


In dat geval denk ik niet dat je te maken hebt met een gekanteld hoefbeen en op handen zijnde zoolpenetratie, aangezien dat nogal een pijnlijke aangelegenheid is (een vorm van hoefbevangenheid). Blijkbaar is er iets anders aan de hand, en hopelijk is het niet ernstig.

Dingen die je in de zool kunt zien zijn eigenlijk dingen uit het verleden. De zool groeit, net als alle hoefhoorn, met gemiddeld 1 cm per maand. Een gezonde zool is ongeveer 2 cm dik. Dus wat je nu in de zool ziet komen vindt zijn oorsprong ca. 2 maand geleden.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

e m kraak schreef op maandag, 20 juni 2005, 19:55:


Inderdaad.


Wel, voor zover ik weet hebben Dr. Strasser, Jaimie Jackson et al honderden, zo niet duizenden paardenhoeven bekeken en opgemeten. En uitgekookt. De hoef heeft de vorm van het hoefbeen. Het hoefbeen heeft, als je het plat op de grond zet, een "kroonrand" van 30 graden en een teenhoek van 45 - 50 (voor) of 55 - 60 (achter) graden.

De conclusies die Dr. Strasser daaraan verbindt:
- in een gezonde hoef maakt de kroonrand een hoek van 30 graden met de grond. Is dit niet het geval, dan is er per definitie sprake van rotatie.
- in een gezonde hoef maakt de teen een hoek van ca. 45 (voorhoef) resp. 55 (achterhoef) graden met de grond.
Oftewel: in een voorhoef is de hoek die de teen met de kroonrand maakt 105 graden, in een achterhoef 95 graden. Is dit niet het geval, dan is er per definitie sprake van separatie.

Deze definities zijn dus definities volgens de Strasser Methode. In conventionele kringen hanteert men andere definities.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Monique Meijer schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 13:04:


Kun je dat uitleggen? Ik vind dat namelijk niet zo logisch.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP