Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:43:


Ik had in mijn vorige wei ook een tamme kastanje staan. De paarden aten de kastanjes op. Dat was wel grappig want ze probeerden steeds die bolsters open te krijgen. Wat meestal niet lukte en dan aten ze ze maar op met bolster en al.
En ze gingen tegen de bomen schuren zodat de kastanjes zouden vallen (deden ze ook met de appel-en perenbomen)
Toen ik Tempête kocht is haar vorige eigenaar naar mijn wei komen kijken en die heeft mij toen wel voor die kastanjes gewaarschuwd. Hij zei dat ze het heel lekker vonden maar dat ze er niet veel van mochten eten. (I.v.m gisting)
Hij had namelijk ook herten (die bij de paarden liepen) en die kregen elke dag een handje kastanjes. (waren ze dol op) Maar er waren eens een paar hertjes uitgebroken en bij de kist kastanjes geraakt. Heel veel hadden ze er niet van gegeten maar toch meer dan een handje. En al die hertjes zijn toen ziek geworden en gestorven.
Als ik op de wei was heb ik dus altijd de kastanjes die van de boom waren gevallen van de wei gehaald. Zodat ze er wel van konden eten maar niet teveel.

groetjes
Ans

ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:18:

...knip....

Die vind ik érg sterk die vergelijking Ebby. Waarom zou je jouw gereedschapskist beperken door er slechts één stuk gereedschap in te leggen?!

Vanmorgen toevallig met mijn hengst een treffend voorbeeld. De merries vinden targetten gewoon leuk en haast een beloning op zich. Hij vind het stóm en vindt het bést als de merreis alle snoep opeten, híj gaat wat anders doen.
Hij wil graag met me samenwerken, houdt de meiden dan weg, krijgt graag een knuf en ook graag een snoepbeloning zéker als dat in het zicht van de meiden is. Als ik echter maar één keer 'toca', iets aanraken vraag kijkt hij me aan, loopt weg en wil het eerste half uur níets van spelletjes doen weten.
Hij reageert vollédig anders op het bridgen. Hij leert uiteraard volgens dezelfde principes maar wat hij als beloning of straf ziet en de waardes daaraan zijn van een andere planeet als van de merries.
Knorretje, het muildier, zit wéér anders in elkaar. Die heeft blijkbaar nieuwsgierigheid/geestelijke uitdaging als belangrijke drijfveer en toont nauwelijks de behoefte aan geborgenheid. Wijken voor de geringste druk zit er niet in; dat is gelijk verzet en staken van alle werkzaamheden. Dat is niet leuk, dus doet ze niet aan mee en gaat wat anders doen. De geringste overredingskracht werkt ook écht niet bij haar; tis helemaal Parelli's 'zoveel als nodig' bij haar verzet daartegen en dat wint ze dus altijd. Dat weet zij, dat weet ik, dus op die voet gaan we niet staan.

Je hoeft hier maar de wei in te lopen en je ziet aan de manier van interactie op jouw aanwezigheid dat je voor de merries, Capricho en Knorretje drie totáál verschillende methodes dient te gebruiken.
En dat is dan nog maar de 'muur' om de verschillende paarden. De muur per paard heb ik het dan nog niet eens over.

huygens ivo schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:34:


Ivo,
Nou heb ik je een mail gestuurd en zie even later bij de toetsuitslagen nakijken dat je morgen bij mij op cursus komt, ik vond het ook al zo'n bekende naam.

Piet schreef :


Nee, dat is ook niet de reden dat ik aan het einde beloon met een snoeppie.
Het geven van een snoepje creëeert niet meer dan een leuke gewoonte, een positief afsluiten, hoe je het noemen wilt.
Dat heeft niks te maken met een beloning voor het gevraagde werk want dat is de 3 secondenregel, dus dat weten we.

Kijk, BD heeft het zo geregeld dat zij altijd van mij na het werk een snoepje krijgt. Ik zet haar in de paddock, knoop het halster los en op dat moment draait zij haar hoofd naar mij omdat ze weet dat ze een lekkertje krijgt.
Is al jaren zo, ze vraagt tussendoor ook niks aan me - krijgt ze ook eigenlijk zelden, maar die gewoonte bij het halster uitdoen, tja.... dat is iets tussen haar en mij. Ze doet het ook niet bij Jack of anderen, maar als ik het een keertje niet doe dan is ze zwaar beledigd en dat zal ik weten ook. Onderdeel van het spel tussen haar en mij.
Heeft niks met onze 3 secondenregel te maken (die ik overigens net als jij altijd toepas).
Gewoon slijmen van mijn kant....

Geroete,
Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef op vrijdag, 30 september 2005, 11:37:


op het gevaar af dat je nu "zeur" voor mijn naam zet, toch nog ff dit:

Je hoeft toch niet meteen haar achterbenen aan te raken ? Begin met een plekje waarvan je weet dat ze het lekker vindt, den bouw dat langzaam uit, desnoods met een snoepje/brokje erbij, wat maakt jou dat uit ? Als ze maar niet gaat lopen klieren (en dat is wel een beetje het gevaar bij haar nu hoor) om dat brokje te krijgen

Het ging om het advies wat je gaf, wat heel wat anders is als een snoepie voor de sfeer he.

Geroete terug
Piet