Jet van Gulik schreef op dinsdag 14 november 2006, 15:16:


Ik kan me goed vinden in je verhaal, Els, hoewel ik het ook begrijp als iemand er anders over denkt. Er is tegenwoordig een groot aanbod aan paarden, dus een ruil is snel gemaakt, bovendien is het maatschappelijk geaccepteerder dan een hond wegdoen bijvoorbeeld. Wat ik overigens wel een legitieme reden tot scheiden vind, is wanneer je bang wordt van je paard, omdat beide partijen er alleen maar slechter van worden.

Ik heb met 11jarige Cadiz -hij is hier nu 5 jaar- enorme problemen doorgemaakt. Wij begrepen elkaar helemaal niet, hij was alleen maar boos op alles en iedereen. Hij beet in mijn schoenen, sloeg met een voorbeen op de grond, liep alleen maar achteruit, beet naar me met poetsen, gilde zelfs naar me als ik erop zat... kortom, een regelrechte ramp. Ik zat er regelmatig jankend op, op mijn Andalusische sprookjesschimmel... Verkopen was niet eens een optie, want hij liet zich niet rijden, dus leuk voorrijden was onmogelijk. De ene na de andere instructeur passeerde zonder succes. Ik probeerde de zweep, de liefde, het geduld en het negeren... niets hielp!
Maar ik was ooit gevallen op dat arrogante ongenaakbare hoofd en ik geloofde in hem, ook al wendde hij zich continu af van mij. Komt bij dat hij in zijn woede-uitbarstingen nooit gevaarlijk werd, dus ik wist dat zijn woede zich niet zozeer tegen mij richtte, maar dat de beerput in hemzelf zat.

Dit paard heeft mij gedwongen te studeren. Gedwongen te leren rijden met een stille zit en stille hand. Gedwongen mij te verdiepen in zijn verleden, zijn psyche, het oord waar hij vandaan kwam. Gedwongen te minimaliseren, in ALLES. Gedwongen eens goed in mijzelf te kijken...! Welk dier krijgt dat voor elkaar?!

Inmiddels, ik schat een jaar nu, zijn we een stel. Hij geeft nog steeds heel duidelijk zijn grenzen aan, en ik ook de mijne. En dat werkt perfect. Hij floreert bij een duidelijk kader. En eerlijk gezegd, ik ook. We hebben elkaar gevonden en ik had de weg daarnaartoe voor geen goud willen missen.
Wie zei ook weer dat paarden een spiegel zijn?

Wil schreef op woensdag 15 november 2006, 14:08:


Goed Wil! Wat ben je boos en weet je je emoties toch goed te beteugelen. Chapeau!
Eén ding vraag ik me af: of de hoefwand dun wordt door het feit dat er nagels in geslagen worden, zoals jij schrijft. Ik dacht dat de reden van dun worden is dat de wand inferieure groei heeft door het ontbreken van grondcontact en dus slijtage.
Niet?

Sieta schreef op woensdag 15 november 2006, 21:44:


Heb je Antoine de Bodt al eens overwogen? Je vindt genoeg ervaringen over hem op dit forum via de zoekfunctie!

Sieta schreef op donderdag 16 november 2006, 8:45:


Heel goed, ik denk dat je daar de oplossing moet zoeken. Dat scheef neerzetten krijgt hij vaak in enkele minuten verholpen. Waar komt hij 6 december?

Jack is een ruin he? Ik citeer, voor de grap:
3) Het dier wordt een zielige afspiegeling van wat hij had moeten zijn

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 16 november 2006, 19:02:


PIET! Wat is jouw functie in dit sinterklaasgeheel?

Piet schreef op donderdag 16 november 2006, 19:41:


Restjespiet?!

Muguet schreef op woensdag 22 november 2006, 21:12:


Zo, terug van een weekje Andalusië met een hoog paardengehalte, nu lekker alles bijlezen!
By the way, iemand nog de Volkskrant gelezen, eindelijk stond het koolstof-verhaal van Jan van der Kroon erin! Dat kacheltje mag ook wel weer eens opgerakeld worden!

De energiebehoefte verschilt enorm per paard, heb ik gemerkt. Buck, die in de Pyreneeën gevangen is en die ik verdenk van quarter- met ponybloed, blijkt genoeg te hebben aan een dagelijkse mineralenkoek van Pavo met een himalayasteen en hooi. Hij kreeg voorheen een schep haver en een schep muesli, maar is na het afbouwen NIET afgevallen, is exact even energiek en is een stuk soepeler in zijn lijf geworden, zijn spierstofwisseling is geoptimaliseerd. Ik denk dat de suikers en de snelle koolhydraten uit de muesli en haver zijn spieren verzuurden.

Cadiz, die als 6-jarige uit Andalusië kwam, heeft nog steeds moeite met de omschakeling en zakt meteen in wanneer het krachtvoer verminderd wordt, de verharing inzet of het koud wordt. Futloos, dof en mager, hij "tiert" dan niet. Hij heeft een andere constitutie en ik wijt dat aan het feit dat hij uit een totaal ander klimaat/land afkomstig is. Ik kan hem terugbrengen of bijvoeren/warmen en kies voor het laatste.

Ans Jondral schreef op donderdag 23 november 2006, 23:27:


Enne buikpijn door nat gras, plotselinge kou oid? Dan kan de da zo vaststellen hoor.

marianne laenen schreef op zondag 26 november 2006, 19:09:

Ik zou er geen ander paard bij in zetten als je nog in het oefenstadium zit. Ik ken meerdere paarden die er alleen nog maar in willen als er al een ander paard instaat, zo creëer je onbedoeld je volgende probleem. Fijn dat het zo goed gaat!