e m kraak schreef op dinsdag, 3 augustus 2004, 13:58:
> Vervolg 9447 : Aan de andere kant kun je de vraag stellen "Wat
> begrijpen jullie van ponytaal?" (heeft een stalpony andere
> dingen te vertellen dan een weidepony?) maar daar maak ik dan
> duidelijk kunnen maken, waar jullie op afgericht zijn, of juist
> niet...
>
> Egon
--Kan je ff met me meelopen de wei in, want die gemene merrie blokkeert de boel.
--Wil pepermuntje (jaszak)
--Wil appeltje (richting voerkamer kijken met bepaalde blik)
--Heb vandaag geen zin in staart wassen.
--Kan je deze voet ook ff bijvijlen
--Vind dit eten saai, (voerbakje met grote boog weg) en wil nu wat haver (naar voerkamer lopen en naar binnen kijken)
--Nee, je mag nog niet weg (weigeren wei in te lopen, en rond gaan snuffelen, kleine grassprietjes opknabbelen die tussen de stenen groeien)
--Wil hooi, (zoeken naar wat hooi wat niet is opgeveegd en dat overdreven langzaam op gaan eten)
--En natuurlijk het complete relaxte als we lekker uit zijn, en als we wandelen heel even nek naar me toe brengen of zijdelings naar me kijken, maar dat vind ik lastig vertalen, is zoiets als gezellig he, met z'n 2en.
--Vandaag wil ik niet uit rijden -dat is een heel scala van bewegingen en uitdrukkingen, en afhankelijk van hoe serieus ze het meent, gaan we dan ook niet.
--Als we uit rijden, me duidelijk maken dat er gevaar dreigt, ze heeft het altijd eerder door dan ik, dat er een auto aankomt, dus wil dan de berm in, maar dat is misschien niet meer mij duidelijk maken.
--Als ze d'r eten op heeft en ik ben niet binnen gezichtsbereik om haar weer in de wei te laten, geeft ze een enorme hinnik, en staat vervolgens heel rustig en vol vertrouwen te wachten
--de begroeting als ze me ziet en het is etenstijd is een hele diepe 'nicker', ander moment van de dag een meer binnensmondse
Het communiceren gaat dus vnl over wel/niet behaaglijk zijn, denk ik.
Vanochtend wilde ze iets, maar die was nieuw, begrijp ik nog niet helemaal. Met zo'n lange tuutneus draaide ze haar nek om, naar waar ik stond, en begon opzij van mijn hand te happen. Ze vond zichzelf heel geestig.
Zo, dat was het dan weer.
Isabel