jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 19:33:
>>> Je hebt paarden die heel erg op het bit gaan lopen. Zodra je de
>>> teugel loslaat, gaan ze dan struikelen omdat hun steuntje ineens
>>> weg is.
>>
>> Sorry, maar natuurkundig gezien klopt hier geen barst van. Een
>> bit kan nooit of te nimmer ook maar enige steun geven, omdat er
>> geen contact is met de grond, behalve dan met zijn eigen benen.
>
> Via de teugels naar jou handen? Wat dacht je daarvan?
Maak die teugels maar eens vast aan het stuur van je fiets, en ga, terwijl van de grond zijn, op de trappers of zo, zo hard mogelijk aan de teugels trekken. Probeer je fiets achteruit te trekken. Je zult merken dat dit niet lukt. Het
KAN ook nooit lukken, want je zit OP het voorwerp dat je achteruit wilt trekken. Op dezelfde manier kun je ook onmogelijk de fiets aan het stuur optillen, hoe sterk je ook bent. Je kan dus geen invloed uitoefenen op een ding waar je zelf deel van uitmaakt.
Zodra je ook maar een voet aan de grond hebt kun je ineens wél je fiets optillen, of achteruit trekken. Heel gemakkelijk zelfs...
> Frans, dit is een bekend gegeven in de dressuur, dus je kan
> zeggen dat het niet klopt, maar het is wel zo.
Ik geloof niet dat deze website de indruk wekt dat we alles wat in de dressuur een bekend gegeven is voor zoete koek aannemen.
> Tis mij geen
> discussie waard hoor, maar mensen die rijtechnisch beter
> onderlegd zijn, zullen weten waar ik het over heb.
Mensen die natuurkundig beter onderlegd zijn zullen weten waar ík het over heb. Eigenlijk zou iedereen, alvorens aan de teugels te gaan sjorren, bekend moeten zijn met enige elementaire natuurkunde, om te begrijpen wat je wel en wat je niet met de teugels kan doen. Signalen doorgeven? Dat kan. Steun geven? Onmogelijk...
Ik kan moeite gaan doen om uit te leggen waarom dat zo is, maar doe het experiment met de fiets nou maar, en probeer uit te vogelen waarom je ineens geen enkele invloed op de fiets meer kan uitoefenen door middel van trekken, duwen, of optillen, zodra je benen van de grond zijn. Een simpel experiment zegt wellicht meer dan een heleboel ingewikkelde uitleg.
Groeten,
Frans
Warboel
