astrid de rooij schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 13:26:

Hoi,
Ja het is ook simpel eigenlijk. Ik had zoals ik al eerder zei in het begin net zoiets als jij: gewoon proberen, het lijkt zo simpel.
Gelukkig is het dan ook met een shet. En de mijne is echt op en top shetlander hoor, met al haar eigenwijzigheid erbij, maar werklust heeft ze ook en ze wil graag het bos in, dus dat is mooi meegenomen. Maar soms is er geen land mee te bezeilen, maar gelukkig altijd op die eigenwijze shetlander manier. We zijn wel eens op 1 wiel de bocht door gegaan omdat Isabella besloot niet rechtdoor te gaan in volle draf zoals ik wilde, maar gewoon af te slaan. Ja dat soort dingen maak je mee met een shet. Maar echt ervan door gaan of bokken of schrikachtigheid in het verkeer, daar zul je (als je pony tenminste normaal ook gewoon braaf is) niet zoveel last mee hebben. Ik zou een groot paard of zo ook nooit zelf durven te beleren. Met die shetten lijkt het inderdaad allemaal wat makkelijker. Maar hard kan te toch wel. Ze kan super draven ook en haalt met gemak een 18 km-u in draf.

Groeten,
Ingrid

ebby schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 20:25:

Tja in het recente verleden heb ik dat ook ervaren van de dierenbescherming. Alleen als het echt schrijdend is doen ze kennelijk wat.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 10 juli 2004, 23:36:
Ja dat denk ik ook wel eens. Een shet wordt al snel genomen omdat ze zo lekker knuffelbaar lijken te zijn, vooral in wintertenu. Maar o wee als de ware aard van het paardje naar buiten komt. Ik heb in een boek een mooi passend stukje tekst over een shetlander staan; het komt uit karakterpaarden.

De shetlander is een soort terriër onder de paarden. Shetlanders doen precies wat hen goeddunkt en wel op hun eigen manier. Fantastisch voor iedereen die juist zo'n temperament wenst en zich daarop instelt, in eerste instantie moeilijk voor iedereen die dacht een normale, vriendelijke pony te hebben aangeschaft. Shetlanders laten zich niets welgevallen en onthouden alles, vooral een slechte behandeling. Ze zijn zeer intelligent en kunnen goed leren. Zo onthouden ze elke fout die met hen gemaakt wordt. Ze hebben ook direct door wat ze zich bij wie kunnen veroorloven en wat niet. Hierdoor zijn ze soms wat lastig wanneer ze iemands eerste "eigen" pony zijn of als ze bedoeld zijn als kinderpony. Als de "shet" het kind graag mag, kan de verhouding fantastisch worden. Zo niet: redden wie zich redden kan!!

Haha, klopt precies als ik naar Isabella kijk hoor. Super braaf beest, met een super karakter, maar o ze weet zo goed wat ze bij wie wel en niet kan. Ik kan haar nog altijd niet op een cirkeltje laten lopen. Komt mijn man eraan, pakt het touw over en Isabella als een volleerd longeerpaard rondjes lopen. Mafkees dus. En als ik het touwtje aan een kind geeft, woei weg pony.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nou ben bijna een jaar verder met Isabella en de onbeslagen hoefjes, en het ging eigenlijk tot op heden steeds beter.Ook zelf kon ik steeds makkelijker de voeten bijwerken.
Maar van de week dacht ik al even dat ze gevoelig liep op de grind, maar heb er geen aandacht aan gegeven. Met schoenen aan ingespannen en dat ging goed. Maar nu was ik net buiten met haar zonder schoenen en het ging toch niet echt vlotjes. Ze loopt niet echt super pijnlijk, maar wel wat houteriger dan anders en ze zet haar hoeven het liefst wat voor elkaar neer, maar ook niet scheef of zo anders zou ik nog kunnen zeggen buiten of binnenkant. Kennelijk is het de toon die zeer doet, want ze wipt wel meer met de voeten en aan de voorkant zat geen zand, achter in de hoef wel.

Waar kan dit door komen?
Kan dit duiden (weer) op lichte bevangenheid (dan kan het ook niet aan fructose liggen lijkt mij overigens); of kan dit komen doordat de hoeven nu zachter zijn door modder en regen en ze al een tijdje (door vakantie) niet op het harde heeft gelopen?

Ik hoop natuurlijk op het laatste, maar vrees toch weer het eerste.

Graag reacties wat jullie denken en wie dit ook heeft gehad en wat ik eraan kan doen (ze is in mijn ogen goed en correct volgens deze site bekapt).

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 12 juli 2004, 12:40:

Hoi,
Ik las net nog door de berichten heen en zag dat ik dacht Helena haar paard ook gevoelig heeft lopen, na bekappen maar ook nadat deze nog kreupelder was, en zij was blij dat hij nu alleen nog maar gevoelig liep.

Toen dacht ik net, raar, ik maak me juist grote zorgen omdat de mijne nu alleen maar gevoelig loopt.

In mijn ogen is gevoelig lopen ook kreupel, of zie ik dat verkeerd.

Ik denk ook direct aan bevangenheid omdat ik dit een jaar of 2 geleden zo vaak aan de hand heb gehad. Maar er zijn natuurlijk nog veel meer redenen op te noemen waarschijnlijk, maar ik weet er zo gauw geen.

Wie kan er meer redenen van gevoelig lopen aangeven (bij een paard dus dat al van de ijzers af is en goed liep al een tijdje).

Groeten,
Ingrid

Hoi Joke,

Ik heb in Noorwegen dus het Dole paard gezien. Er hoort een streepje door de o, maar die kan ik even niet vinden op het toetsenbord, dus lees Dole met streepje graag .

Maar wat een mooie paarden zeg. Mijn moeder zag ze op foto en video en zei direct; zo eentje had je mee moeten nemen!
Ha ik had wel gewild hoor.

Die wij zagen waren van een oud soort, ik geloof Tun-dole of zoiets dat die mevrouw vertelde.
Ik heb gezocht in mijn boeken, maar lees alleen een snelle verwijzing dat er Fries en Fell in zit, maar meer niet erover.

Joke, heb jij meer informatie (of iemand anders) over dit ontzettend mooie kleine trekpaardje?

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 13 juli 2004, 11:16:

O ja, we begrepen al snel dat je een y uitspreekt als een u, dus ik verstond Tun-dole, maar Tyng ziet er al meer noors uit.

Mooi land ook trouwens hoor. En zoals ik al zei, geen JKK te vinden.

Maar ik heb hele mooie foto's van die paardjes gemaakt. Het waren inderdaad net kleine Belgen (ook qua kleur deze).

Maar jammer genoeg dacht ik dat ik ze thuis wel in een paardenboek had staan. Niet dus. Ga dus straks aan het zoeken hoor. Als ik niets vind, dan meld ik me weer.


Ja kan ik inkomen. Deze 4 stonden bij ons berghotel en waren ook zo lief. Zagen ons staan en kwamen direct kennismaken. Deze mensen deden er niets meer mee. Ze stonden er gewoon voor de liefhebberij en vooral om te knuffelen en te kijken. Ze stonden op een rotsachtig stuk, zonder ijzers. Eentje had een heel stuk van zijn hoef eraf, maar liep nog keurig hoor. Kennelijk kan het allemaal veel meer leiden dan wij denken met die hoeven. En hard taai gras ook.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Hier staat geen zevenblad langs de weg, maar fluitekruid. Overigens zijn dat ook witte schermbloemen. En lijkt ook op zevenblad. Maar of fluitekruid nu nog volop bloeit? Ik weet het eigenlijk niet. Is in mei in principe.

Zonder foto is het inderdaad wel moeilijk. Kun je niet proberen een foto te maken? Je mag deze gerust aan mij mailen, misschien kom ik er dan uit.

Groeten,
Ingrid