e m kraak schreef op zondag, 11 juli 2004, 0:57:
- inmideels voldoende beantwoord? Ik stuur je graag wat fotos van de mijne in aktie.
De dame in kwestie kan er bij pauzes onbelemmerd mee eten of drinken.
Bedenk verder dat de kracht die je (door de ongunstige hoek en de verdeling) overbrengt het neusbotje eigenlijk niet kán breken. Als extra zekerheid voor onvoorziene omstandigheden heb ik de bevestiging aan de bovenzijde achter de poll vrij makkelijk schuifbaar gemaakt. Als het paard aan een teugel zou blijven hangen, dan verschuift de ophanging van de kruisende riem ruim vóór er echt kracht op de neusriem komt. De popnagel waarmee de ring vastzit ligt er dan echter allang af. Maar omdat onvoorzien nu eenmaal niet te voorzien is ben ik lievr dubbel zeker.
Bedenk verder dat omdat er geen bit in de mond zit deze veel minder ruimte nodig heeft.

Nee; het beweegt immers nauwelijks. Zeker met Beta, wat heel glad is, blijven er geen haren inzitten en je kunt een forsere kruisring gebruiken als dat wil. Zeker als je zelf bouwt kun je elk materiaal nemen dat je wil. Glad, rond en dubbelgevlochten touw bijvoorbeeld is ook heel vriendelijk voor de haren.
Ik kan me wel voorstellen dat het bij het om- en afdoen vlotter werkt als je de baard een beetje zou trimmen. Ik doe zelf bijvoorbeeld héél voorzichtig met de tastharen omdat die per definitie mega-gevoelig zijn. Met de neusriem losgemaakt echter mik je de boel er zó op.
Enneh... lekker makkelijk hoor dat je nooit een bit hoeft af te spoelen.

Ik heb hier lang over zitten puzzelen en ja, dat kan, maar de oplossing met kruisende riemen heeft als effect dat je zoals 'standaard' kan rijden. Cru gezegd ga je de kant op waar je aan 'trekt'. Da's zowel voor het paard als voor de piloot het minst verwarrend.
Dit vind ik een groot voordeel van dit hoofdstel. met een Bosal, een sidepull en ook een touwhalster moet je de teugels enigzins anders voeren en hoewel dit geen onoverkomelijk probleem is, is het net als vroeger met links- of rechts schakelen en één omhoo of omlaag. Je past je best aan, maar in reflexen blijft het lastig.

astrid de rooij schreef op zondag, 11 juli 2004, 16:19:

Niks samenwerking Astrid;
1. ik kan die dingen zonder hulp prima in elkaar zetten. Van een simpele touwuitvoering tot een 'echt' leren vaquera hoofdstel
2. octrooi-aanvragen zijn nog niet zo eenvoudig, onevenredig kostbaar en geven bovendien maar heel beperkte bescherming
3. ze zijn al door iemand uitgevonden; ik zou nóóít op mijn versie gekomen zijn zonder Dr.Cook en zijn www.bitlessbridle.com . Ere aan wie ere toekomt en da's voor geen grein aan mij.
Verder veel denkplezier

astrid de rooij schreef op zondag, 11 juli 2004, 19:34:

Dressuur: de kunt van het dresseren
Dresseren: het aanleren van bepaald gedrag op een specifiek commando

Klassieke Dressuur = een dressuurvorm zoals die beschreven is in de reglementen van de F.E.I. Dit is de in Nederland gebruikelijke dressuurvorm.
Wanneer in Nederland over 'dressuur' gesproken wordt, bedoeld men in de regel Klassieke Dressuur.

Hoge School Dressuur = een dressuurvorm zoals die onder meer door de Spaanse rijscool in wenen en de Alta Esquela in Jeréz vertegenwoordigd wordt. Deze vorm stamt uit de renaissance en is in Frankrijk begonnen.

Dan heb je nog verschillende 'scholen' van rijden. 'Engels' kenmerk zich door een type 'Engels' zadel, meestal een trens en aan de teugel rijden. Dit ligt dicht bij en in lijn van wat gevraagd wordt bij Klassieke Dressuur.
'Western' rijdt met en ander type bit, een heel ander zadel met zo'n knop en in principe op de nek.
'Spaans' wordt met een stang gereden, een española- of vaquera-type zadel en een combinatie van op de teugel en de nek, maar met veel meer gewichthulpen dan beenhulpen.
'Recreatie-rijden' ligt meer in de lijn van western en Spaans dan Engels omdat het gebrui van een stang en teugels op de nek veel praktischer is.
Tja en zo zijn er nog legio vormen van dressuur (alleen hier in Spanje al een half dozijn!) en rij-'scholen' meer.

josien schreef op zondag, 11 juli 2004, 20:50:
Gecondioneerde reflex. 'Uitgevonden' door de Russische gedragswetenschapper Pavlof. Ik geloof al ergens in de jaren vijftig.
Hij gaf een hond eten direct na het luiden van een bel. Na verloop van enige tijd begon de hond speeksel te produceren op het geluid van de bel, ook zonder eten te krijgen. De reflex, het speeksel produceren, is onbewust en op een aangeleerde voorwaarde, de conditie, het geluid van de bel. Is stap één lesmateriaal over leerprocessen.
.
Dit paard rijdt dus normaal met een pittig bit. Blijkbaar associeert hij het halster/rijden met het bit en begint daarop alleen al speeksel te produceren. Heel toepasselijk dus de vergelijking met Pavlof, vandaar de verwijzing daarnaar.

Ook nog eens een goed voorbeeld van dat een paard dat écht niet wíl stoppen ook niet stopt voor een pittig bit. Dat het bit een rem zou zijn is daarmee wederom bewezen onjuist.

Terug naar de basis dus met dit paard.

Helene schreef op maandag, 12 juli 2004, 10:29:


Leg dat eens uit: heb nog nooit een paard in de wildbaan of in de wei zien schuimen.... Ook niet onder het zadel zonder bit trouwens.