eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


Dan moet je je doel bijstellen , anders raak je inderdaad gefrustreerd!
Het heeft mij ook de nodige moeite gekost om om te schakelen , maar het is het me wel allemaal waard. Vertrouwen kun je niet afdwingen , ook het vertrouwen in je zelf moet groeien , en is niet ergens te koop.
Tuurlijk koop je een paard om op te rijden , maar als je dat in 3 maand nog niet durft om wat voorn reden dan ook , dan is dat geen schande , en je beschadigd het paard er ook niet mee.

Ik heb vaak dat als ik iets nieuws probeer , bv fietsen met de paarden , dat dat dan zo kinderlijk eenvoudig gaat , dat ik echt zoiets heb van , dat had ik veel eerder kunnen doen!
Tja , het duurt daarom langer , maar is geen afstel.

Ook ik durfde helemaal niets bij de paarden , vooral erg bang om iets fout te doen , en misschien zouden ze mij wel gaan slaan of bijten.
Met Namkje veel hulp gehad , en nu gaat het met Tekla allemaal veel makkelijker.
En ik zit er nog steeds niet op.......
Ik zal nooit iemand aanraden om te beginnen met een veulen , maar oh , wat zal ik mij trots voelen als ik voor het eerst op Namkje mag gaan zitten. Maar ik Moet niks.

Ik wou met mijn verhaaltje even aangeven dat er meer mensen zijn die niet binnen 3 maand op een paard durven te kruipen. Misschien wist ze dat helemaal niet?!

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


Kan jij in iedereen z'n hoofd kijken?
Tuurlijk zijn er mensen genoeg die een paard kopen zonder dat ze ermee willen rijden. Als weideversiering om mee te fokken, etc... Er zullen wel meerdere redenen zijn?
Ik heb er ook zo eentje staan. Gekocht als veulen (zodat ik er zeker niet mee hoefde te rijden LOL ) maar ondertussen redelijk volwassen en ingereden, want tja dat doe je nu eenmaal als ze volwassen worden.
En waar staat hij? Op de wei te niksen... juist ja. Geen tijd, geen zin, teveel andere paarden om op rond te hobbelen.
Het enige verschil met voordat hij ingereden was, is dat jezelf er nu een schuldgevoel aan overhoudt dat hij niet gereden wordt.
Dat het 'kan' is eerder een last dan een lust.
Ik denk zelfs dat dit voor het meerendeel van de paarden zo geldt. Ik ken meerdere mensen die maar 1 of geen paard rijden en de rest gewoon laten lopen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 3 augustus 2009, 9:49:


Heel erg vroeger zei ene Lau-Tse:
" een reis van duizend kilometer moet met de eerste stap beginnen"

Piet schreef op maandag 3 augustus 2009, 10:53:


Klopt, je moet ergens beginnen! Helemaal waar maar hij kan het best wel goed beginnen? Zeker met 600kilo Hihihi Als de eerste weg niet naar wens is kun de mischien ook de volgende afslag pakken of naar huis gaan?! Dat is voor iedereen anders.Gelukkig!