Hoi Angelique

Nou, welkom in de club dus. Ik ben een jaar of wat ook steeds van een
schrikkerig paard afgevallen (wel 5 keer, 10 jaar geleden) en ik gaf het
toen op.
Nu Daan er is probeer ik opnieuw te wennen aan de grote gestalte en de power
(ik ben bang voor power die ik niet onder controle krijg).
Goed, Daan is écht lief en knuffelig dus ik ben mezelf aan het
desensibiliseren )
Ik durf nu vlakbij te komen en lekker te aaien.Persoonlijk helpt het mmji
meer als ik gewoon bang MAG zijn. IkZELF moet iets in gang brengen. Het
leuke is dat als ik hoor hoe paarden gedesensibiliseerd worden dan denk ik:
"ik lijk wel een páárd" "bji mij werkt dat ook zo!". )))
Tot hier mijn getut.

Ik ben het voor een groot deel met Petra eens hoor; op 2 punten na
Er zijn geen 2 maar 4 basisemoties (boos,bang bedroefd blij)

Er zijn er 2 als je er volgens een bepaalde visie naar gestreefd hebt
(geloof me da's een klus waarbij emoties gemetamorfoseerd worden door een
loutering) . Bedoel je dit, Petra???
Niet iedereen loutert dus wordt er gangbaar uitgegaan van de 4; alle andere
zijn mengvormen of mengingen met gedachten.

Gedachten zijn een belangrijk aangrijpingspunt; de inhoud van gedachten
bepaalt normaal gesproken een behoorlijk deel van hoe je je voelt. Tot hier
ben ik het met Petra eens.

Ik geloof NIET in het jezelf drenken in TEGENGESTELDE gedachten; op het
spannende moment (als die komt) helpt dat je ook niet omdat je het niet zelf
GEVORMD hebt; het wordt niet als "eigen"herkend.
Je kunt het beste je gedachte IETS naar de gewenste richtiing verschuiven,
zo, dat je de gedachte nog als "eigen" herkent. Bijv. misschien gaat hij
rennen maar dan is het nog niet zeker dat ik val. Ook is belangriijk om
heeeeeeel precies helder te krijgen welk aspect precies angstig maakt en
daar een redelijke alternatieve gedachte in de door jou gewenste richting
formuleren en daarmee innerliijk de discussie voeren AL VOORDAT HET SPANNEND
WORD.

Is dit een antwoord??
Groetjes
Ellen (die het ook bevrijdend vind dat angst het daglicht mag zien)