Piet schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 8:23:

Nee daarmee overwoekert de bloementuin bij mijn ouders en groeit nu ook danig de wei in (is toch zeker niet giftig he? Isabella eet het niet op overigens). Ik heb geen idee hoe het heette. Leek op donkere klaver en geeft gele bloempjes. Wel aardig, maar rotzooi.

O ja in de wei heb ik ook guldenroede volop. Vanuit de bloementuin ook. Krijg ik er ook niet uit. Kan dit kwaad? Ze eet het ook niet op.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 10:53:

Het is 8 x 50 ongeveer .

Maar nog meer zand ... nuh maar niet doen. Ze krijgt op haar uitloopje waar ze merendeels van de tijd op staat al zoveel zand binnen. Ben ik blij dat af en toe het weitje op kan.
Overigens na een paar dagen intensief steken en strooien, heb ik nu bijna geen JKK meer staan. Maar helaas dus in het veld bij de buren en het hooiland staat nog zoveel. Dus ik kan wel bestrijden, maar als die mensen het niet doen ... hoe hou je het dan tegen.

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 11:20:

Eh, ik heb haar al een tijdje hoor. Niet om flauw te doen, maar dit weet ik wel. Er staat geen gras op de uitloop, dat wat er soms doorheen komt haal ik direct weg. Ook de zijkanten. De stal en onder de ruif is verhard en dat veeg ik iedere dag schoon. Alleen bij regenachtig weer loopt ze zand naar binnen onder de hoeven en veeg ik 2x per dag.

Maar dan nog krijgt ze zand binnen. Ze ligt te suffen met haar neus op het zand, of ze zit zelf onder het zand en krabt zichzelf eens. Of een blaadje op het zand, of een pruim of wat hooi dat ze mee gesleurd heeft. Of takken die ik haar 's winters geef, die sleept ze ook door het zand.
We hebben ook ophoogzand erin gedaan (dus wit zand). Daar groeit niet snel gras in.

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 11:39:

De mijne eet niet zomaar zand. Heeft een liksteen overigens ook. Maar toch in het bos is het kennelijk zo lekker die bos grond. Soms met grote happen als ik niet oplet. Ik heb ook geen idee waarom ze dat steeds doet. Zodra ze de kans krijgt schuifeld ze dat spul naar binnen.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 12:07:

Nou ja, ik noem het een weitje. Die uitgestrekte groene vlakte is het ook niet nee, maar ja die hebben we hier bijna nergens. Daarbij zou ik haar niet zomaar op durven te zetten met haar gevoeligheid voor bevangenheid. Ze heeft nu gewoon net wat te knabbelen door de dag heen. Heeft 's nachts een zandbak met stal (met tegels) en heeft continu hooi en stro tot haar beschikking.

Maar zal eens zoeken naar JKK in kuilgras. Heb dat ooit ergens gelezen.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 12:13:

Dat probeer ik dus ook te ontdekken. Hoe en waar krijgt ze zand binnen?\
Niet omdat de wei kort is. Dat is nl. zwarte grond en als ik de zandtest doe zit er duidelijk wit zand in de mest. En soms meer dan een eetlepel.

Maar zoals ik ooit al vertelde; er vallen pruimen in de uitloop en ik denk dat ze die meer op heeft (rolt lekker voor je neus uit) dan ik vermoed heb.
Maar zo ook met blaadjes, of weet ik veel wat. Misschien toch die enkele sprietjes die opkomen zonder dat ik het zie. Ze staat van de 24 uur per dag ongeveer 8 uur op de "wei". De rest in het zand.

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 12:19:

Ik voer haar eigenlijk te veel . Gras (weitje en gemaaid lang gras), hooi, stro (hele dag door), gedroogde brandnetels, handje muesli en sportbrok, kleine winterwortel, appelschillen, sneetje droogbrood, wat zemelen nu met appelazijn. En ze heeft een witte zoutblok, maar daar likt ze vrijwel nooit aan. Heb ooit zo'n rooie gehad, maar daar kwam ze helemaal niet aan. In die groene zit knoflook geloof ik, dat lust ze niet dus niet kopen.

Maar ze is niet echt een zandeter, maar een zandsnabbelaar. Als ik haar regelmatig lijnzaad geef, dan komt het wel goed denk ik met dat zand. Maar ze vreet gewoon alles op wat ze denkt dat eetbaar is. Haar neus zit altijd onder het zand. Dus als ze al aan haar lippen likt heeft ze weer wat zand binnen. Nu is dat niet veel, maar de hele dag door en dat iedere dag weer, dat stapelt toch aardig op.
En vorig jaar heb ik er totaal niet op gelet. Was in dezelfde periode als nu (dus ook weer die vallende pruimen gehad) en toch wat gras gegroeid langs de randen kennelijk (in de vakantietijd wil dit wel eens gebeuren). En niets gegeven om zand eruit te krijgen. Tja en toen werd ze ziek. Gelukkig spoot het zand er toen uit en na een fikse aanval van diarree (dat was dus bijna 100% zand) en een injectie van een dierenarts kwam ze er na een volle dag weer bovenop. Maar wel erg geschrokken toen. Maar volgens de dierenarts had ik gewoon geluk dat het zand er zo ineens toch uit kwam. Anders was het opereren geworden.

Nu weer met die pruimentijd ... weer geen zandwegkuur gegeven (was op en dacht dat het wel los zou lopen). Weer diarree-aanval. Niet zo ziek als vorig jaar, maar wel zo ziek dat ze niet meer wilde eten. Dus het is gewoon met die pruimen erg opletten. Voorkomen dat ze in de uitloop vallen gaat niet. We hadden de overhangende takken dit jaar al weggehaald, maar de kraaien nemen ze gewoon mee en laten ze boven het zand uit hun bek vallen. Ik vermoed dat dit de grootste oorzaak is. En straks opletten als de bladeren gaan vallen. Is ook weer zo'n haphap periode.

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 12:47:

Ahum zag het net pas eigenlijk. In dit artikel staat dat JKK OOK giftig is in kuilgras.

Hoe kan ik die boer overtuigen dat hij dit veld niet moet maaien?
Het staat echt vol met groene rozetten van JKK en niet die kleintjes die ik heb, maar hele bossen. Hij wil dit gras straks gaan kuilen voor zijn paarden.
Hij beweerd dat het niet giftig is (is al een oudere man).

Ik vond bovengenoemde site wat te "vaag" om dat in zijn brievenbus te steken.

Zal eens op zoek gaan naar een site waarin specifiek de waarschuwing staat voor gevaar in hooi en hem dit dan geven. Hij vindt dat ik teveel boeken lees overigens, maar ik wil hem toch graag gaan waarschuwen. Hij verkoopt het hooi immers aan vele paardenbezitters of voert het aan zijn eigen paarden.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 19 augustus 2004, 13:39:

Hoi,
Goeie vraag. Ik heb me ook wel eens af zitten vraag waarom heb ik ooit een wei gemaakt. Het is te klein waardoor ik toch veel hooi moet voeren, het onderhoud aan de wei kost meer dan een extra pak hooi, in de winter kan ze er niet op want loopt de boel dan zeker stuk, dus staat ze in dat kleine stukje uitloop ... enz.
Maar als ik haar dan iedere dag met een tevreden smoel dat graslandje op zie rennen en haar vlijtig aan die sprietjes zie trekken, dan denk ik tja zo hoort het eigenlijk. Echter stukje had wat groter gemogen, dan kon ze zo altijd aan die sprietjes trekken.

Heb ooit overwogen om van de zandbak gras te maken. Maar geen goed idee.Toen van de wei een zandbak (gedeelte) toen ze net bevangen was geweest. Maar toen de grond later in de zandbak enorm hobbelig opvroor en het bijna niet te lopen was en ze dus de vlakke wei op moest, was ik blij geen grote zandbak te hebben.

Dus met alle voors en tegens, ben ik eigenlijk wel tevreden zo. En Isabella ook geloof ik. Ook als ze op "wei" mag gaat ze vaak genoeg in haar uitloop staan. Lekker bij het terras mensen kijken (ze kan dan ook in huis kijken en op de straat en zo). Beetje huisdier dus. Bij de konijntjes en de kippetjes, maar voornamelijk in de schaduw. Dus ach zolang mijn pony tevreden is met de manier waarop ik haar hou, dan is het mij ook allang best.

Want laten we wel wezen, ik weet bijna zeker (want zo goed ken ik haar wel) dat Isabella weg zou kwijnen op een enorme wei met 24 uur per dag goed gras, maar waar ze geen mens/kip of ander dier zou zien. Want ze houdt van gezelligheid. Dus in haar geval zeg ik, beter op een kleiner stukje aan huis bij de mensen en dieren dan op een groter stuk zonder vertier.

Dus ik deel een beetje de mening van Egon, maar gewoon kijkend naar mijn eigen pony en de situatie thuis. En niet omdat het niet anders kan dat ik dit zo zeg. Zo van je hebt niet meer ruimte dus praat je maar zo. Nee dat is niet zo. Als Isabella dit niet leuk zou vinden (deze manier van houden) dan was ik daar ook eerlijk in. Maar ZIJ vindt het gezellig zo.

Groeten,
Ingrid

Coralie schreef op Thu, 19 Aug 2004 20:45:17:

Uitzaaien via het hooi? Nuh, ik heb het niet in het hooi zitten. Hooi van dat veld hoef ik niet (uiteraard), maar hij is het wel kwijt geraakt afgelopen jaar. Dus waar is dat hooi gebleven? Iemand heeft het zijn dieren gevoerd. Dat is zo "shit" dus ik wil die boer wel gaan waarschuwen. De volgende snee (die er nu aankomt) wil hij gaan kuilen, maar dan schijnt het ook giftig te blijven.

Ik heb het 1x in het hooi gehad (had toen ooit een keer natuurhooi) en toen ontdekte ik het omdat Isabella het liet liggen. Pffff gelukkig herkende ze het ook nog in het hooi. Slimme meid van me. Maar dat kan ook toeval geweest zijn natuurlijk. Dus ik loop het risico liever niet dat ze het toch niet zal herkennen.

Groeten,
Ingrid

Edith Hartog schreef op vrijdag, 20 augustus 2004, 13:18:


Hoi,
Met vaak en flink borstelen, borstel je het huidvet oa uit de vacht en dat is dus niet goed. Maar als je je beperkt tot alleen het plek van het zadel en niet vaker borsteld dan noodzakelijk, dan kan het geen kwaad.
Een paard rolt zelf in de winter ook, is ook een soort van borstelen.
Of ze krabbelen elkaar eens ergens in de vacht.

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op vrijdag, 20 augustus 2004, 23:32:

In het wild zal er nooit een mensenhand aan een paardenvoet komen.

Hier zijn geen paarden meer die nooit bekapt zijn door een smid, dus ze hebben geen natuurlijke hoeven meer. Die moet je eerst zo bekappen en dan ook nog zo bijhouden, want ik heb inmiddels wel door dat een paard ze ook niet "vanzelf" zo bijhoudt. Daar moet bijna wekelijks een mensenhand aan te pas komen.

En vandaag ook weer moeten ervaren dat het ook dan niet altijd even goed gaat, want zelfs nu ik haar "natuurlijk bekap" is ze toch weer gevoelig op het grind. En niet te zuinig ook. Dus tja, sommige paarden hebben dat kennelijk.

Groeten,
Ingrid

Willems Andre schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 0:40:


Het kan wel in de Ardennen. We hebben er eens op Merensen gereden in La Roche, midden in de rotsachtige mooie ardennen. Op blote voeten, uren aan een stuk. Dagtocht over rotsen en door beekjes, zelfs trappen gelopen richting het kasteel (wat is sowieso al knap vond). Maar geen hapje uit de hoeven.

Moet ik wel erbij opmerken dat deze merensen geboren worden in een weiland ook enorm veel rotsblokken, dus ze zijn het van veulen af aan gewend dat soort bodems onder hun hoeven te voelen en hun hoeven zich daarop aan te passen.

Groeten,
Ingrid