Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 18:51:

Sorry had je later opgeschreven in een nieuw bericht. Jammer dat hij nog altijd gevoelig is. Dat was toen ons gezamenlijke probleem geloof ik. Maar Isabella staat dus wel 24 uur per dag buiten.

Groeten,
ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 15:55:

Ik klikte het aan zonder je verder verhaal even te lezen. Bij het lezen van de berichten dacht ik direct: arme paardjes.
Dus ja het viel mij ook op dat niemand aan die paarden dacht en/of ook aan de eigenaar van die paarden.

Maar dat is vaak zo bij botsingen met dieren, bijv. een omgevallen vrachtauto met kippen. Het is lastig dat er file ontstaat, dat er rommel is opgetreden, maar wat denk je van die dieren. Die hebben het al niet leuk en ze laden ze dan op alsof het kussen zijn (ja het heeft ook veren dat klopt)?
Ik erger me altijd dood aan dat soort beelden.

Maar ook aan soapseries waar ze met bossen bloemen gaan smijten. Neem in godsnaam kunstbloemen denk ik dan vaak, waarom moet dat nu met "levende planten"?

Ik ben ook altijd zo iemand die altijd de verkeerde vragen stelt bij dit soort ongelukken. Ken ook wel eens verhalen van mensen die van hun paard vielen omdat het struikelde. Ik vraag dan ook altijd; Had het paard niets? Je wordt dan zo stom aangekeken; wat maakt dat nu uit, die en die heeft wel een gebroken neus hoor!! Ja, en, is erg, maar hoe is het met het paard?

Groeten,
Ingrid

Idunn schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 16:19:

Ja maar helaas weer niet de schoenen van Smit erbij.

Dat is heel vaak zo. Artikel in BIT een tijdje geleden. Schoenen werden daar behoorlijk afgekraakt (tja door hoefsmid he die alleen in ijzers geloofd). Smit was ook benaderd maar heeft bedankt omdat hij, toen hij hoorde wie het onderzoek uitvoerde, niet het vermoeden had dat er een goed en reeel oordeel zou volgen. Daarbij vond hij een test van 10 minuten niet geschikt en ging daar geen schoenen op maat voor maken. Hij raad ook altijd aan de schoenen eerst echt in te lopen voordat je ermee gaat rijden.

Groeten,
Ingrid

Peet schreef op Sat, 2 Oct 2004 16:40:58:
Sorry je hebt gelijk inderdaad. De heer Smit is zelf overigens helemaal geen hoefsmid. Maar bekapt wel natuurlijk.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 16:56:

Ha wij hielden eens een minitrektocht met de pony en met een tentje. Leuk dachten wij. Ja WIJ vonden het leuk, maar Isabella vond er geen moer aan op haar overnachtingsadres.

Later hebben we maar eens een tent in haar eigen wei gezet. Ook vakantie gevoel en dat vond Isabella al een stuk leuker (en wij vonden het ook wel aardig). Hele nacht zo'n grazende pony om je tent (vooral dat geluidje he ).

Groeten,
Ingrid

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 18:57:

Jammer voor je dat je zo'n paard heb wil ik bijna zeggen. Misschien is het anders als ze altijd in de wei zou staan.
Maar als ik even naar de mijne kijk ... die roept heel blij als ze me ziet. Nou niet altijd blij, soms boos omdat ik niet eerder ben gekomen, soms verwonderd omdat ze me nog niet verwacht had. Ik ken haar zo goed dat ik precies weet wat ze denkt als ze roept en hoe ze roept na vernand ze zich voelt. Snap je?

En ik ben het ook niet eens met dat eeuwige gezeur over "paard is prooidier en mens is roofdier". Wij mensen jagen wel (vroeger), maar nooit zoals een tijger of leeuw heeft gejaagd. Ik zie dit verband tussen roof-/en prooidier persoonlijk ook helemaal niet zitten.

Groeten,
Ingrid

Arabesk schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 20:06:

Nou bijna goed. Ik zal je een leuk verhaal vertellen op ons overnachtingsadres.

Isabella had daar een reusachtige wei tot haar beschikking (althans vergeleken bij dat priegelstukje bij ons). Dus wij komen daar aan, spannen uit, zetten tent op, pompen luchtbed op en Isabella gaat tevreden staan eten (ja gras he?). Maar toen kwam het moment waarop onze gastvrouw ons uitnodigde voor een drankje op haar terras, wei wel in het zicht, maar zo'n 50 meter verderop. Afijn, Isabella geeft een kreet toen we gingen en als een idioot aan het rennen daar. Kan ik niet tegen als ze zo doet (die hinnik dan) en dus haalde we haar ook maar naar het terras. Gezellig, niet dan?

Wat ik toen nog niet had verwacht, was dat we later een nog veel groter probleem kregen. Toen het kouder werd wij naar binnen, Isabella in dat weitje gezet. Weer die vreselijke hinnik. Hij ging mij door merg en been. Dat was dus niet de bedoeling dat we haar daar (in die vreemde omgeving) achterlieten. Ze is gewend alleen te staan, dus dat kon het niet zijn overigens.

Nu vonden mijn man en die gastvrouw (ook altijd paarden gehad daar, vandaar die weilanden nog) het nogal overdreven van mij om steeds naar die pony te willen, dus ik bleef maar binnen, maar zat op het puntje van mijn stoel te wippen hoor. En buiten door het enorme venster zag ik Isabella op en neer draven en maar hinnikken. Gelukkig werd het tijd om te gaan slapen. We mochten ook in de logeerkamer liggen, maar ik had het niet meer en wilde naar die pony toe. Dus toen wij kwamen, klonk nog een boze begroeting (zo van hehe zijn jullie daar) en toen kropen wij ons tentje in. Ze is er voor gaan staan en heeft daar de hele nacht gestaan. Af en toe hoorde ik hoe ze een hap nam (tegen de scheerlijn aan, dat gaf nogal een tongtong geluidje binnenin), maar als ik door de rits keek, boog ze even haar hoofd en liet een zacht huhuh horen. Ze wist dus waar we waren en ze waakte over ons.

Mooi paardje is het toch he?! En heel lief begroette ze ons in de vroege morgen weer. Toen we gingen ontbijten namen we haar ook maar mee weer naar het terras. Tja, heb een beetje een rare pony misschien, maar ik denk als de tent groot genoeg was geweest, ze er inderdaad in was gaan staan. Ze bleef in ieder geval wel over het baasje waken.

Ik vond dit zo mooi dat ik alleen daarom al in haar eigen wei ook eens in een tent wilde slapen. Nog een keer die pony pal voor je tent. Helaas, Isabella kwam af en toe wel dichtbij, maar merendeels als ik keek stond ze een heel stuk verderweg. Maar ja, bekend terrein he. Baasje minder belangrijk.

Groeten,
Ingrid

Malenka schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 21:02:

Ja, deze "klacht" hoor ik vaker. Nu valt het met de vorm van de hoef wel mee. Ik heb ze nu een jaar en inderdaad nu is de hoef wat breder aan het worden omdat ze nogal wat nauw in de verzenen was geworden dmv verkeerde bekappen en beslag eerst. Maar dan laat ik nieuwe schoenen aanmeten.
Dat moet je er wel voor over hebben vind ik.

Daarbij zijn de schoenen van Smit eens zo goedkoop als bijv. Marquis. En daarbij, wat heb je aan schoenen die je steeds verliest?
Ook niets toch?! Of zie ik dat verkeerd.

Die van Smit verlies je echt niet, althans niet onder normale omstandigheden. En normaal is heel wat voor die schoenen. Ik ben er pas nog mee door een natuurlijke vijver gereden met een marathonwagen. Dingen vol met zand en door de modderprut en andere kleverige plaktroep. Alles zat nog keurig op zijn plaats.

Groeten,
Ingrid

Mariss schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 21:15:

Binnenzool van de schoen. Daar waren toch losse inlegzolen voor die nogal snel doorsleten?


Eh, nee niet logisch. Ik heb de schoenen nu dik 11 maanden en nog totaal geen enkele slijtage aan de onderkant van de zolen te zien.

I> k heb ze

Daarbij kun je de schoenen van Smit (zegt hij) laten verzolen bij een normale schoenmaker. Haha ik zie me al aankomen; Kunt u voor mij nieuwe zolen onder deze schoenen zetten? Die man zal ook denken; ach gut dat kind moet wel erg klompvoeten hebben (lol).


Gaat beter op dit moment, maar nog niet te hard roepen. En ongeduldig ... het is nu 13 maanden geleden dat ze van de ijzers kwam, maar raakte toen licht bevangen waar ze 2 maanden mee heeft lopen tobben. Dus ik tel het vanaf dat punt dat ze die bevangenheid kwijt was, toen ging haar hoef aan het genezen, dus is het 11 maanden geleden. Ik mag nog niet mopperen denk ik.

Groot verschil met Isabella haar hoeven is dat ze nu voor het eerst sinds jaren een gladde wand heeft. Niet meer die stressringen erop zoals Bram (oeps) ze noemde. En haar straal is veel beter. In het begin vroeg ik hier nog al eens wat ik moest doen met die losse stukken aan de straal. De hele zomer geen losse stukken gehad en nu nog steeds niet eigenlijk. Achter al helemaal niet. Achterhoeven waren wel onbeslagen altijd, maar niet natuurlijk bekapt. Nu ik dat wel doe, is haar straal veel beter geworden, breed en vol en wat het mooiste is, haar hoef groeit niet meer scheef. Wel heb ik het idee dat ze haar achterbeen nu niet helemaal goed neerzet overigens. De stand was toch al jaren met een scheve hoef.

Groeten,
ingrid

Michiel schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 22:50:

Dank je. Hier kan ik me inderdaad in vinden. Toen ik de schoenen uittrok na die omschreven rit door het water, zat er inderdaad wel water in, maar modder eigenlijk nauwelijks moet ik opmerken.

En dat kabeltje ... dat zijn de nieuwste modellen?
Ik heb nog eentje met een echte originele ski-sluiting en een enkelbandje met kettinkjes.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 23:12:


Bij nalezen kwam dit wat bozig over; is niet zo bedoeld; zeker niet.

Maar vraag me af of we nog altijd wel richting het paard zo moeten kijken van dat roof-/prooidier gebeuren. Ik denk gewoon van niet. Maar eh dat zei ik boven al, alleen dan anders (hahaha).

Groeten,
Ingrid

Wijze woorden zo midden in de nacht .

Ik vraag me wat de paarden betreft ook heel vaak af; waarom willen mensen paardrijden. En dan vaak specifiek een bepaalde groep mensen hoor. Die rijles krijgen en nemen en vooral beleven alsof ze op een ding als fiets of auto zitten. Denken die aan het dier onder zich? Dat het een levend wezen is, dat ook wel eens zijn dag niet kan hebben, dat het misschien helemaal geen zin had om nu net met jouw rond te gaan zeulen, enz.?

Wat ik ervaar en zie; nee, denken die mensen die niet aan. Als het commando is: "sla eens met de zweep zodat ze voelen dat je er eentje bij je hebt", dan doen ze dat. Zich hierbij niets afvragend en niets voelend.

Als de opdracht zou zijn: "sla je medelesgenoot eens om te laten voelen dat jij een zweep hebt" dan wordt deze manege aangeklacht wegens mensenmishandeling.

Groeten,
Ingrid

Michiel schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 22:50:

Overigens dit vind ik "Toppie" hoor van Frans.

Inderdaad leer je alleen de mallen te maken en dat niet alleen, je leert ook uiteraard hoe een paard loopt (of moet lopen), enz. Niet alleen benen intapen en gipsafdrukken maken en klaar. De schoenen worden in ik dacht Hongarije gemaakt.

Groeten,
Ingrid

BMC schreef op zondag, 3 oktober 2004, 10:11:


Een shetlander met hoefschoenen erbij?!!! Voor mij ben je natuurlijk heel welkom en ja het is hier gezellig (meestentijds).

Je zegt dat het een "hem" is. Leuk, grote maat, kleur?
Isabella is grote maat maar ik rijd met haar alleen recreatief.

Groeten,
ingrid

Hans van Keeken schreef op zondag, 3 oktober 2004, 10:43:

Wij zijn begonnen zonder rem. Gelukkig met "slim" paardje dus die ging heel snel die achterhand eronder zetten. Doe ze nu ook nog, maar nu is de wagen zwaarder en duwt hij haar naar voren als we niet bijremmen.

Maar weet wel dat de vorige eigenaar een zusje van Isabella had dat net te weinig broekbespiering had voor een eerste premie. Ik zeg nog zo mooi tegen hem: inspannen dan! Heef hij daadwerkelijk gedaan en jawel, jaar erop een eerste premie; mooie broekbespiering nu.
Dus ja, ze krijgen er wel stevigere broek van, maar of het ook de rug steviger maakt weet ik niet.

Hou me daar niet zo mee bezig eigenlijk.

Groeten,
Ingrid