Peet schreef op dinsdag, 19 oktober 2004, 13:36:


Het is ook de basis van Centered Riding, geloof ik... Schijnt de basis te zijn van de sportpsygologie, sporters die hun succes visualiseren (ander woord voor INgrids focussen) schijnen ook echt te winnen. Word heel veel gebruikt. En ik denk dat het bij paarden juist werkt, het zijn zulke gevoellige dieren... Als wij mensen het zelfs kunnen...
Het past er neit helemaal bij maar als je, bij voorkeur iemand die je erg goed kent, heel erg sterk aan iets denkt, echt heel erg op geconcentreerd en je wilt dat echt, echt, echt, zekerde weten, overbrengen aan die ander lukt dat. Je kan dat experimenteren door bv heel sterk aan te denken dat de ander het bovenste keukenlaatje opentrekt. Gewoon, in een situatie waarbij dat neit echt logisch is. De ander weet het niet, dat is geen voorwaarde hoor, maar als je maar sterk genoeg eraan denkt en het ècht wil dan doet die ander meestal ook dat laatje open...
Nu ik er zo aan denk is het toch wel eens leuk om er wat meer mee te gaan werken, het kan heel sterk werken.
groetjes Ebby

Peet schreef op woensdag, 20 oktober 2004, 15:43:


Neeee, niet de merries... Beentjes geschoren, okseltjes geschoren.... zie je het al voor je? En dat bij, nu al wintervacht voor heel veel paarden hebbent Stella...

Idunn schreef op woensdag, 20 oktober 2004, 8:42:


Het klinkt mij neit echt als een goede deal in de oren hoor... Waarom zou ze neit de hele rit het tempo mogen bepalen? Oke, voorwaarden, dingen als, zoals Nick aanhaalde, galoperen in de winkelstraat... Niet dat ik denk dat een paard daar op zou komen maar je weet het niet. Maar veder, oke, misschien instappen en uitstappen, maar veder? Waarom zou jìj de route moeten bepalen en het tempo? Je rijd voor het rijden en natuurlijk de leuke omgeving maar of je dan rondje A maakt en halverwege terug moet of rondje B maakt niets uit. En of je nu toevallig veel galopeert op dag X en op dag Y een rustig ritje maakt met niet een galopje, wat maakt dat uit? Alleen omdat je paard er zin in heeft, dat lijk mìj een veel betere deal.
Moet erbij voegen dat Stella's wensen en die van mij meestal heel erg bij elkaar passen, zij pikt dingen van mij op, gemoedstoestanden ed en ik weer van haar waardoor we meestal op hetzelfde uitkomen... Mooi toch?
groetjes Ebby

Marina schreef op donderdag, 21 oktober 2004, 19:36:


Gewoon groen? Echt waar??? Jeetje, hier zijn echt allemaal blauw hoor... Hele tuinen zijn ermee omhegd, heb zelfs wel eens op het punt gestaan om er eentje paars te ververven als afwisseling maar goed, je raakt zo gehecht aan dat blauwe kleurtje he. Heeft ook wel gevaar hoor, soms vliegt er eens een vogel tegen aan die denkt dat het lucht was...
lol!
groetjes Ebby .

sannie schreef op woensdag, 20 oktober 2004, 16:31:

Tsja, ik heb het wel erg stellig opgeschreven, bij mij gaat het in de praktijk ook neit allemaal zo halleluja maar wat betrefd het tempo eigenlijk wel. Het is toch al een tijdje geleden dat we daar ruzie over hadden. Zonder een ander paard waar ze naar toe trok eigenlijk wel erg lang geleden... Wat betrefd die route ben ik pas sinds kort zo bezig. Eigenlijk heel erg kort, een week, iets langer misschien. Daarvoor hadden we daar wel eens ruzie (discussie is misschien een beter woord) over, zij wou naar huis (en dat was -gelukkig- echt niet de eerste afslag naar huis) en ik wou door. Nu heb ik ergens wel spijt over, dat ik toen elke keer doorgezet heb terwijl ze best gelijk had. Maar goed, daarmee los ik niets op en ik kan me beter op de toekomst richten :).
Misschien moet ik mijn wederhelft in
Misschien leuker maken? Ik weet het ook niet maar is het zo wel leuk voor Galand? Kan je niet beter wat minder gaan rijden? Ik opper maar wat hoor want vroeger had ik daar ook last van. Behoorlijk veel last eigenlijk, we hebben regelmatig richting huis gesjeesd op een rot tempo en op een stukkie waar ik eigenlijk stap had gepland. Na een paar keer maar gestopt met buitenrijden maar dat was een jaar geleden, waarschijnlijk komt het wel als je Galand beter kent (hoe lang ben je nu met hem bezig? Stella heb ik nu precies een jaar-Donderdag om nog preciezer te zijn -)
Brr, ik moet er
Dat snap ik wel, een loeiharde rengalop op een drukke weg af.... Oei, ben blij dat ik dat nu niet meer heb.
Natuurlijk denk ik na over de achterliggende reden.
Het heeft niet veel met een band te maken denk ik en omdat jij constand de leider bent en alles bepaald ben je nog geen boeman ofzo hoor, als je dacht dat ik dat van jou dacht. Maar wel met meer motivatie en plezier en vrijheid. Niet alle paarden zullen het super fijn vinden heel veel vrijheid te hebben en vragen ook om meer steun. Maar ze worden er wel zelfverzekerder door denk ik. Sante Fee vraagt regelmatig om toestemming om te kijken of het goed is. Heeft ook veel met haar verleden te maken.

Misschien wel... Maar Stella is wel een sterk karakter, als zij niet de wei uit wil maakt ze zich uit de voeten. En als je dan op een bepaalde manier achter haar aangat krijg je haar ècht niet te pakken. Als zij naar huis wilt doet ze het ook. Punt. Ze draait gewoon om en banjert richting huis. Jij belet dat? OKe, dan ga ik toch gewoon omhoog he. Ik wil de weg over, want daar licht huis dus ik steek over. ruk maar aan dat stuk ijzer, ik doe het gewoon. KLinkt misschien gevaarlijk en het komt bijna ooit voor (heb ondertussen wel geleert hoe ik het kan voorkomen maar neit iedereen die met Stella omgaat kan dat...). Maar ik denk dat ik toch ook aardig kan zien waar ze zin in heeft. Maar je hebt gelijk, het is en blijft interpetatie en de wens is de vader van de gedachte.... Natuurlijk wil ik dat ze mee wil. Wil ze ook neit altijd. Ik heb haar laatst door een "ik wil niet rijden, ik wil frete! En nee, ik wil ook niet grondwerken" periode heen gekregen. Eerst over het grondwerk gedeelte heen krijgen en vervolgens iets van een maand niet gereden (hoe lang geleden is dat bericht van die klap nu? Vanaf toen eigenlijk tot ong. 2 weken geleden). Maar ze moet erdoor heen dus ja, toen hebben we eventjes strijd gehad. Erdoorheen gereden en toen ze omdraaide gewoon weer terug gedraait. Toen ze omhoog ging streng toegesproken (bozig haar naam zeggen) en stevig voorwaarts gereden. Piep klein rondje gereden en vervolgens was er doorheen en had ze weer lol in. Het leek wel alsof ze eroverheen gezet moest worden. Maar of paarden dat hebben? Ik denk het nu dus wel :). Maar soms moet ik nog iets doen, een cap op mijn hoofd planten of een teugel nog goed vastknopen en ze gaat alvast lopen. Loopt ze zo van het er af en als ik haar dan veder vrij laat gaat ze ook zo een drafje doen. Ik geloof dat als ik haar alles had laten doen ze zo naar het bos loopt, of de polder in natuurlijk en dan een stapje, drafje en een galopje zou doen. Alleen doe ik dat niet want ik hou neit zo van paardenpate, geplet door een auto... Met een sausje van mensenmoes .
groetjes Ebby

Idunn schreef op vrijdag, 22 oktober 2004, 17:53:


Tsja, daar zit ik wel een beetje over in en wil ik eigenlijk wel meer informatie over of een zadel noodzakenlijk voor een paard is. Ik ben nl sinds kort overgstapt van vaak zadelloos naar altijd zadelloos. Nou ben ik niet echt zwaar, 43 kg, zo iets maar heeft Stella wel een lange rug. Die is wel goed bespiert, ze kan me dragen, en ze laat hem geloof ik altijd los, daar let ik niet zo op maar het swingt dat het een lieve lust is. Maar zou ik er niet beter iets druk verdelends onder kunnen doen? Ik zit er nog een beetje over in. Ga wel goed mee met de beweging en zit niet op de ruggegraat maar toch...
groetjes Ebby

Peter Donck schreef op vrijdag, 22 oktober 2004, 20:16:

Absoluut niet hoor, wel eens met beugels gereden? Natuurlijk wel, ik val dr elke keer bijna af met en je zit zo ongeveer met je knien in je oren... Werkelijk gatverdegatver die dingen, ze slaan tegen je benen als je het zadel opbercht misschien zit er eentje onder je zadel, doe je je paard ook nog pijn, je veert er bijna uit en ik kan niet lichtrijden op een goede manier. Kan het wel maar neit meer als manege niveau en dat vind ik niet goed genoeg voor mn paard. Dus nee, beugels komen er bij mìj niet in. Maar veder geen ander antwoord?
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 24 oktober 2004, 10:02:


Tsja, hoeveel is verstandig op een shetlander? Sante Fee vind rijden heel leuk, leuker dan wandelen want dan komt dat enge mens (misschien geeft ze je zometeen wel een mep voor je kop he) niet zo dichtbij en als ze dr zat is en ze te eng word dan kan ze heel hard gaan rennen en dan heeft ze er ook niet zon last van. Nee, lopen is enger. Ze wil er toch graag uit en dan kan ze lekker lopen. Ze is nu ook echt ontspannen als je erop zit, dan is de angst er niet. Lopent wel, dan wil ze zo ver mogenlijk weg lopen maar ernaast voelt toch wel weer veilig. Ze weet niet precies waar ze het beste kan gaan lopen, verweg omdat je anders misschien een knal op je kop krijgt of dichtbij vanwege de andere monsters. Alleen is ze niet goed genoeg bespiert om mij te kunnen dragen. Dus ga ik er wel opzitten maar vaak niet langer als 10 min. Soms ook wel wat langer hoor, vooral met een ander paard erbij zit ik er soms wel een uur op... Dat vind ze zò leuk, dat wil ik haar niet afpakken. Maar dat komt niet vaak voor . Het is een grote maat, ik dacht eerst 1 m. maar veel mensen denken dat ze toch wel 1.10 hoog is. Zelf zit ik tussen de 40 kg en de 50 in. Als ik 50 weeg ga ik er niet opzitten maar nu denk ik dat het wel kan. Het karretje moet nog verbouwd worden, er zit nu een 2 span boom in en er moet nog een 1 span op gezet worden maar ik weet niet of de eigenaar dat nog van plan is. Ze vind het erg leuk en heeft dnek ik niet zon last van dat ik wat aan de zware kant ben. Ik zou er neit elke dag een uur op moeten gaan zitten maar zo kan het denk ik wel.
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 24 oktober 2004, 10:17:


Stella staat gewoon in de regen, nu tegenwoordig alleen maar overdag (ben hard aan het zoeken voor iets anders hoor... dus als iemand iets weet ergens bij Biggekerke, Koudekerke, Vlissingen...). Deken heeft ze denk ik haar hele leven nog nooit opgehad. Een dikke vacht heeft ze, na een halve dag in de zeikende regen staan is haar huid nog niet nat. Toen ze nog een uitloopstalletje stond stond ze nooit binnen vanwege de regen, al kwam de hele hemel naar benden, ze stond buiten. Ik heb het idee dat ze meer vet aanmaakt omdat het nu regenachtiger is. Als ik nl langs haar vacht gaat voelt hij heel erg vettig aan, vettiger dan anders heb ik zo het idee. Ik denk dat het te maken heeft met het regenachtige weer. Ze heeft geen schuilmogenlijkheid, gewoon de open polder. Is daar wel eens onderzoek naar gedaan, of paarden meer vet aanmaken met regenachtiger weer? Ik weet wel dat ik die vacht van Stella ook wel, nooit meer een regenjas...
groetjes Ebby

edward larkens schreef op zondag, 24 oktober 2004, 21:51:

http://groups.yahoo.com/groups/hempfling

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 25 oktober 2004, 9:41:


Volgens mij kan het wel, hand dicht en snoeppie weg. Als je nog veder wil gaan kan je je omdraaien en eventueel weglopen. Zo moet het toch wel lukken? En sowieso de emotie natuurlijk, misschien pikt ze die al op zonder dat je het erin hoeft te trainen. Piet, die foto van Shiny vind ik meer dat hij geconcentreerd is ipv dat ie geen zin heeft.
groetjes Ebby

Hallo
Een halve week niet geweest, dagje wel maar dan grondwerken en daarvoor alweer een halve week niet geweest. Tsja, het is buiten mijn schuld om maar dat neemt het feit natuurlijk niet weg. Alleen gisteren ging het rijden weer niet echt lekker. En dan moet ik haar daar als het ware doorheen rijden. Terug draaien als zij omdraait, opletten dat ze op het pad blijft en de akkers neit gaat omploegen en zorgen dat ze tempo houd. Echt goed opletten totdat ze er opeens weer wel zin inheeft, het tempo weer hoger doet, weer blij loopt en omdraaien niet meer in het woordenboek voorkomt. Ook schrikt ze heel vreemd, alles is eng, vooral putdeksels en moeten met een boogje vermeden worden. Als ze er zin in heeft loopt ze zo rakelings lang een putdeksel of er soms overheen (maar ze blijven altijd wel een beetje eng ). Dat is telkens als ik een tijdje niet ben geweest. Na een vakantie, na een periode van ziekte, gewoon als ik er een tijdje niet ben geweest wil ze neit rijden. Het is erger als ik langer neit ben geweest. Natuurlijk zou ik ff neit kunnen gaan rijden totdat ze weer zin heeft. Maar die zin komt niet. Ja, ik zou het heel lang kunnen uitproberen of ze dan toch weer zin heeft maar ik denk het niet. En ik ga toch rijden omdat ik weet dat als ze eer eenmaal "doorheen" is ze er weer plezier in heeft. En de volgende dag wel weer graag naar het bos wil. Maar zo wil ik helemaal niet rijden! En ik dacht dat paarden niet ergens doorheen gereden konden worden... Dat het iets menselijks was van een klein kind dat niet wilt (kan ook ouder iemand zijn ) mar als het eenmaal bezig is het leuk vind. Maar dat paarden dat niet hebben. Zelf denk ik dat het te maken heeft met duidelijkheid, dat ik de leider nog ben (maar wil ik wel op zon manier de leider zijn? ) maar het is een wilde gok in het niets. Wat zou het kunnen zijn? En hoe kan ik zorgen dat het voortaan niet meer voorkomt?
groetjes Ebby

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 26 oktober 2004, 19:01:

Misschien eens een aantal berichten over een veel voorkomend onderwerp bundelen en ergens op de site neerzetten? Kost wel veel tijd dus dan zou je eigenlijk een vrijwilliger moeten hebben.
groetjes Ebby