jennet schreef op zondag 2 augustus 2009, 13:34:


Dingen overkomen je niet zomaar, dat vind ik tenminste. Ja, je mag ze jouw gehannes aan doen, zo te lezen valt dat gehannes wel mee. Je doet ze geen pijn, ze krijgt te eten en je denkt na over de behoeften die jouw merrie heeft ... misschien vind je wel dat je haar vreselijk tekort doet als ze bij je blijft, maar is dat zo? Als je alles eerlijk en met liefde doet, je neemt de tijd en geeft haar de tijd ... wie weet wat er mogelijk is en wie weet hoe jullie samen leren. Want dat is het hé? Samen leren! Zij vertrouwen in jou en jij in jezelf!

Nils Vellinga schreef op zondag 2 augustus 2009, 14:10:


Nils, hoe lang ben je al in onderzoek?

eddy DRUPPEL schreef op zondag 2 augustus 2009, 15:01:


Jij ook altijd met je maffe opmerkingen!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 2 augustus 2009, 15:31:


jajajajajaja .... maaaaaaar ... ze wilt het mirakel van vóór dat zij er gingen wonen opgelost zien. Ze wist het niet, nu wel. Dus Eddy, er is iemand omgelegd daar in dat huis, brrrrrr .... die kat van haar weet dat en heeft dus van angst in bed gescheten

Anja Seijn schreef op zondag 2 augustus 2009, 15:34:


Jantine, zitten we een beetje warm?

jennet schreef op zondag 2 augustus 2009, 18:03:


Mag ik een suggestie doen met betrekking tot twee boeken waar ik, als collega-kluns, enorm veel aan gehad heb?
"Natuurlijk paardrijden" van Klaus Ferninand Hempfling (ISBN 9789052102139 op bol.com ook 2e hands te koop voor EUR 22,50); en
"101 Horsemanship Oefeningen" van Rio Barrett (ISBN 9789048300853, kost EUR 24,50).
Groet, Anja

Ellen2 schreef op zondag 2 augustus 2009, 18:56:


hahahaha ... I know .... Ik was in het begin een beetje angstig van mijn grote vriend Jeen. Dus zat er al een beetje schijterig op "o als hij maar niet schrikt", uiteraard schrikt Jeen, waarop ik schrik, waarop hij weer schrikt dat ik geschrokken was en ik wederom geschrokken van de schrik van de schrik van mijn Jeen ... ofwel ... we stuiterde als twee malloten door de rondte van de schrik, maar welke schrik? Dat wisten we niet meer, hahahaha

Ellen2 schreef op maandag 3 augustus 2009, 17:59:


Dat is de grootste stap die je neemt, erkennen.
Ooit eens een psychologisch boek gelezen waarin angst heel mooi besproken werd. Angst is een monster, maar als je angst een naam kunt geven verliest hij direct een gedeelte van zijn kracht én macht.
Door jezelf kwetsbaar op te stellen, dus erkennen dat je angstig bent, hoef je je niet groter voor te doen dan je bent. Maar daar is wel moed voor nodig. Vaak worden mensen uit gelachen of schamen ze zich als ze toegeven ergens angstig voor te zijn. We zijn het allemaal, de één voor spinnen, de ander om te vallen etc. etc. Maar het zijn, in mijn ogen, hele sterke mensen die hun angsten onder ogen durven komen en hier aan de slag mee willen. Het monster verliest dan inderdaad zijn kracht én macht.
Alles draait om authenticiteit, dicht bij jezelf blijven. Wat ik zo mooi vind aan paarden, die herkennen én respecteren authenticiteit als geen ander! Ik vind dat heel bijzonder en heb daar diep respect voor. Ik denk dat een mevrouwke of manneke dat in zijn broek poept van angst maar de boel probeert te bedekken met een boel gebrul en groot doen, niet op dat respect hoeft te rekenen. Paarden liegen niet.

Marlies Sanders schreef op maandag 3 augustus 2009, 19:33:


Ik kan geen andere conclusie trekken dan dat je onwijs mazzel hebt gehad. Je gevoel heeft hier, mijns inziens, weinig mee te maken. Je geeft zelf al aan dat ze diverse keren verhuisd zijn naar plekken waar ze het niet zo nauw namen met de hygiëne ... niet lullig bedoeld hoor, maar wel pure mazzel!

Marlies Sanders schreef op maandag 3 augustus 2009, 23:10:


Ik geloof dat je met niet goed begrepen heb en ik jou wellicht ook niet. Je schrijft dat er "de slof in" kwam en dan na een half jaar je plots dacht "ontwormen" ... als ik dan verder lees dat men er een ander weidebeheer er op na hield dan jij zelf zou verkiezen, heb ik de conclusie getrokken dat je puur mazzel gehad hebt. Dat heeft mijn inziens bitter weinig met gevoel te maken.
Ik zeg helemaal niet dat je iets fout doet, sterker nog ... ik vind helemaal niet dat je iets fout doet, ik ben namelijk geen autoriteit op dit gebied. Ieder doet zijn eigen ding en ik zal nu ook wel dingen doen, waarvan ik later niet snap dat ik het gedaan heb (stomme zin eigenlijk). Sterker nog, ik doe de dingen nu al compleet anders dan één jaar geleden en ja ... ik wist ook niet beter. Ik heb alleen het geluk gehad deze site te hebben ontdekt toen ik nog maar 4 maanden een eerste paard had ... dus mijn kennis was niet gevormd door jarenlang alles nadoen of aannemen dat het zo hoort.
Daarnaast ben ik stront eigenwijs en wil altijd weten "waarom?" Dus stop niet vanzelfsprekend allerlei dingen in mijn paard, zeker niet als ik daarna mijn handen goed moet wassen en honden uit de buurt moet houden van mijn paarden! Dan gaan bij mij altijd vol automatisch de "waarom"-radartjes draaien. That's all en zeker geen verwijt naar jou toe!