Maria Delavega schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:32:


Ja, Ellen Ofstad is een clickertrainer.
Carolyn Scott ook, zij heeft een heel byzonder levensverhaal ( http://seattletimes.nwsource.com/html/living/2002271420_dogdancing12.html )

Ik vind beide heel inspirerend. Op youtube en elders op het net zijn van beide nog veel meer filmpjes en andere info te vinden. Let's dance :)*!

karen

Peter Donck schreef op donderdag 28 januari 2010, 12:01:


wat een vreemde conclusie (veronderstelling, danwel vooronderstelling/vooroordeel)...?

Dit paard loopt voornamelijk in de wei, met een kleine kudde. Hij wordt ook gereden en beweegt ook dan nmm heel goed. Of hij veel buiten (i het landschap) wordt gereden, dat weet ik niet.

karen

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 januari 2010, 11:03:


Helemaal in het begin van het filmpje lijkt ze de zweep op kont eerst alleen als signaal te gebruiken, maar het paard reageert niet zoals ze wil en dan gebruikt ze de zweep inderdaad als drukmiddel (P+). Jammer.

Dat ze met de zweep hard op de grond petst zegt me niet zoveel; als het goed is is haar paard absoluut niet bang voor die zweep (ik zie ook nergens angst voor de zweep bij het paard). Met de zweep op de grond petsen is dan weliwaar geen subtiel signaal, maar niet per definitie een P+. Dat ligt er aan wat wat je aan het paard geleerd hebt, en hoe.

Zelf gebruik ik helemaal geen zweep, maar ik ben niet persé tegen zweepgebruik. Ligt er aan hoe je hem gebruikt (als aanwijsstok/signalen-gever of als pressiemiddel). Ook voor straf geldt (net als voor beloning), het is de beleving van de ontvanger (het dier of mens dat getraind wordt) die bepaalt of iets daadwerkelijk straf is. In die zin doen de bedoelingen van de trainer er niet toe; het gaat erom hoe het dier het ervaart.

Ik zie heel veel verschil met de clickercowboy, maar dat zal mede komen omdat ik veel van Ellen Ofstad gezien en gelezen heb. Ze gebruikt en promoot positieve beloning (aan de hand van clicker training) als dé manier om een dier te trainen. Niet álles wat Ellen Ofstat doet keur ik kritiekloos goed (bijvoorbeeld: soms rijdt ze bit- en zadelloos, soms toch weer met bit. Dat laatste vind ik jammer). Toch inspireert ze mij, gezien hebbende hoe ze haar dieren traint en vooral: hoe ze andere mensen inspireert, middels DVD's, haar website, forum en meer.

De clickercowboy promoot - al dan niet bewust - positieve straf in combinatie met negatieve beloning als de belangrijkste tools om een paard te trainen. Ellen Ofstad promoot het tegenovergestelde. Als dat geen groot verschil is....?

grt, Karen

muriel schreef op donderdag 28 januari 2010, 11:42:


De stand van de oren alléén zegt mij niet veel. Bijvoorbeeld, spelende paarden hebben vaak de oren naar achter. Maar andere signalen, bijvoorbeeld hun lippen, maken dan duidelijk dat er geen sprake is van echte agressie.
Opzij gerichte oren duiden vaak op concentratie. Maar ook hier geldt: die oren kun je nmm alleen juist interpreteren in samenhang met staart/lippen en eventuele andere signalen.


Nee. Zie Ellen Ofstad's website of ander door haar uitgegeven materiaal.
Wel toegegeven: Ellen Ofstad gebruikt niet uitsluitend clicker training. Maar me baserend op haar site en films is mijn conclusie dat CT wel haar belangrijkste trainingstool is.

grt,
Karen

joop schreef op donderdag 28 januari 2010, 12:25:


Als je goed clicker traint ervaren dieren trainen als spel. Maar in dit filmpje wordt dát niet duidelijk gemaakt, dus ja, een andere titel was handiger geweest. Net als een andere titel voor "de seven games" van Parelli.


Ik vind het ook niet byzonder knap (wel knap, maar niet byzonder knap).
Toch maakt 't me vrolijk!

Zoals ik al schreef, ik kijk hoogstwaarschijnlijk "gekleurd" naar dit filmpje, omdat ik het plaats in alles wat ik over Ellen Ofstad weet of denk te weten. En wat ongetwijfeld meespeelt: ik zie zo enorm veel paarden trainingsfilmpjes op youtube die me verdrietig en/of boos stemmen, dat een positieve uitzondering daardoor op mij extra impact heeft.

grt,
Karen

Christel Provaas schreef op donderdag 28 januari 2010, 17:05:


Bij grote voorkeur wel, ja. Een targetstick, een clicker, iets waar het dier graag zijn best voor wil doen (bijv. voerbeloning) én natuurlijk kennis/vaardigheden van de trainer. Meer heb je niet nodig.

Dat ik zelf soms meer gebruik dan alleen bovengenoemd, dat zie ik als MIJN gebrek. Zeker nooit als "gebrek" van het paard (of ander dier), en ook niet als "gebrek" van de trainingsmethode. Als je meer nodig hebt ligt de tekortkoming bij de trainer.

grt,
Karen

muriel schreef op donderdag 28 januari 2010, 16:43:


Ok. Die DVD van haar ken ik niet. Ik heb een DVD van haar gezien over clicker training, enkele filmpjes op i-net, en clicker training als methode wordt expliciet vermeld op haar site.


Zeker, helemaal mee eens!

grt,
Karen