Collane schreef op vrijdag, 31 december 2004, 12:23:


Hoe wil jij, tenzij je een hortulanus of wetenschappelijk medewerker fulltime in dienst hebt om het je mondeling te leren, alleen al te weten komen WELK plantje, in welke varieteit, je voor je hebt... zonder goede flora?

Zowel over paarden als over planten worden natuurlijk ook een heleboel onzinboeken gemaakt, maar het positieve daaraan is weer dat je er naar kunt verwijzen en beargumenteren waarom je het onzin vindt.

Evenzo met artikelen e.a. meer moderne wetenschappelijke bijdragen. Er staat onderhand ook indrukwekkend veel op i-net!

Zonder de ontwikkeling die met de ontdekking van schrijven is begonnen, de drukkunst, en heden opgeslagen als computerbestanden... zouden we nog aan het mondeling overleveren zijn. Op zich is daar niets mis mee, maar de omvang ervan is veel beperkter en de nauwkeurigheid laat te wensen over.


Dat is zo. Ook verandert de aanpak van onderzoek zelf in de loop der tijd. Desalniettemin is de antiek empirische aanpak (bijv. je stopt 10 gr. van stof X in de patient en wacht af wat er gebeurt... evenzo voor 20 gr., 50gr., etc... net zolang tot je patient dood gaat... dat herhaal je met een voldoende groot aantal - letterlijk "operatie geslaagd, patient overleden") zoals opgetekend voor mij vaak een simpele en afdoende manier om praktische risico's in te schatten.


Door niet 1 boek te pakken maar een overzicht te hebben. Dus veel gelezen hebben, en vooral goed leren waar je iets kan vinden, en welke bronnen vaak de moeite waard zijn te vergelijken. Een aantal belangrijke antieke bronnen, die vanwege kostbaarheid ergens in een kluis liggen, heb ik wel gescand en op file. Soms worden ze ook zomaar als facsimile heruitgegeven. Nog een andere truuk is, wanneer je er niet uit komt, de ontwikkeling van meningen en kennis over iets zélf in historie tegen elkaar uit te zetten.


De betrouwbaarheid neemt nmm toe wanneer iets werkelijk in voldoende aantalen onafhankelijk onderzocht is, en daarmee beschreven is hoe het onderzocht is (zodat bij twijfel het onderzoek herhaald kan worden), en wat de bevindingen waren, en zelfs welke nieuwe gedachten en ideeën voor verder onderzoek deze opriepen. Daar zijn regels voor. Die zijn vandaag de dag helderder en veel meer geformaliseerd dan in de dagen van de middeleeuwse toverboeken, maar je moet nmm zelfs die heel oude kennis (en daarbinnen zeker de arabische en chinese!) niet onderschatten als het om paarden gaat - paarden waren het kostbare bezit van machtige mensen in die tijden. De geneeskundige zorg (incl. evt. beslaan etc.) bleef evenwel vaak een "familie-ambt", en dat in een tijd waarin als je iets verkeerd deed de baas zomaar je kop kon afhakken. Ik denk echt dat de lui ook in die nu vrijwel vergeten dagen wel degelijk veel wisten, ook uit ervaring natuurlijk. Helaas hebben ze het meeste niet opgeschreven....
Maar als ik nu hoge mate van betrouwbaarheid wens (in mijn ogen dan) dan bekijk ik dus gegevens door de eeuwen heen, beschouw die als aanwijzing, en refereer die aan moderne high-tech westerse kennis.

Er zijn ook, sinds Descartes, ontelbare dieren letterlijk voor doodgemarteld - wat dat aangaat is het wel griezellitteratuur. Maar moet dat dan voor niets zijn geweest, omdat de daaruit opgedane kennis, keurig opgetekend maar verworpen en vergeten wordt?


Ook daarbij kun je nieuwsgierig zijn waarom dat zo is, of het voor kennisgeving aannemen. Ik ben nieuwsgierig....


Op zaken (zelfs als ik die persoonlijk zeer twijfelachtig vind; iedereen hier kent mijn opinie wel over het geheugen van water) zal ik niet gauw echt op de rem trappen als ik er OOK GEEN DIREKTE SCHADE in weet. Dit is wel eens moeilijk, want door bijv. te vertrouwen op het geheugen van water, wat ik onzin vind, kan een andere wel werkende oplossing worden verzuimd.
En, als je terugleest of zoekt, zul je zien dat wanneer ik iets beweer wat als medisch advies uitgelegd zou kunnen worden, ik altijd een disclaimer met koeieletters eraan toevoeg dat ik geen DA ben!!!
Wat ik wel kan nmm, en verantwoord vind, is mensen aan een idee helpen op grond van mijn ervaring en plantjeskennis, en ze daarmee naar de DA sturen (!!!) zoals laatst Esther nog. "Laat ook bloedonderzoek doen - ik verwacht ernstige anaemie!" of (bij ander paard van esther) "ik denk dat ze een hormoonstoornis heeft (pismerrie) - laat DAT nou es onderzoeken" waar iedereen op dominantie gefocust was. Ik zou liegen met te ontkennen dat op die manier af en toe ponies helpen me geen voldoening geeft.


Lieverd, van mij mag je alles op dit obscure forumpje zetten wat je maar wilt, Graag zelfs. Hoe kan ik er anders op reageren?
Als je het i.p.v. hier op Bokt zet, is de kans op een koor van nogal blonde "ikke ook"-schreeuwers groter maar schiet dat op dan?
Laten we alstjeblieft hier vrijheid van uiting hoog hogen zonder dat daar politiek correcte labels aan hangen!


Eerlijk gezegd niet mijn probleem.

Groeten, Egon

Zoals beloofd...

Wegen 868 jeneverbessen nu 2 ons of 30 gram?
Het resultaat was: geen van beide

Uit een steekproef van 150 besjes (representant voor deze partij - echter NIET algemeen geldend zoals hieronder nog beschreven wordt) bleek dat:
10 gedroogde besjes 1 gram wegen.
Dat komt dus fijn uit met rekenen...

Het kuurtje weegt dus 87 gram waarvan 39 gram binnen tijdsduur van 2 weken gegeven wordt. Dit ligt binnen de veiligheidsgrenzen als door Finlay Dun is aangegeven (zoek maar terug). Tot op zekere hoogte is het simplistische beeld dat "dit geen kwaad kan" dus juist, maar ik hou niet van simplisme op dit gebied.

Er moet dan aan randvoorwaarden worden voldaan.
-De belangrijkste daarvan is dat je precies weet waar die jeneverbessen vandaan komen. Volgens Stobart (standaardwerk "Herbs, Spices and Flavourings" ISBN 9027413053) varieert het gehalte aan werkzame stof tot over 200%, dus veel meer dan wat Finlay Dun indertijd al aangaf, en is vooral afhankelijk van groeiplaats (Italië levert veel krachtiger bessen dan Ned.) en (moderne) kweekvarieteit/"veredeling".
Ook bij de drogist ben je dus geheel in het ongewisse, zelfs nog meer dan bij het tuincentrum, van welke plant die bessen nu eigenlijk komen. Daar had ik gisteren nog niet aan gedacht (dus gewoon saai opzoeken IS nuttig!).
-Een tweede is "kwaliteit". Wanneer slechts de mooiste gedroogde bessen zijn uitgeselecteerd gaan er significant minder in 1 gram; ik schat maar de helft maar ook dat hangt weer van de groeiplaats en varieteit af.

Op grond van een risicomarge van minstens 400% (en daarmee kom je ver in een mogelijke "gevarenzône") wijs ik nog altijd het simplisme van deze "kuur" af.

Ik vind daarom dat, áls je dit middel al zou willen gebruiken, je dan zelf op een noordelijke locatie bessen zou moeten gaan plukken van de floristische soort J. communis (non cultivar!). Hierop is de prescriptie immers vanouds gebaseerd geweest.
Daarbij geeft Dun prescripties voor paarden ("fullsized", dus niet minishetten) in gewichtseenheden (apothecaire drachms), niet in aantal besjes! Jullie begrijpen ondertussen naar ik hoop waarom....

Dan ben ik nog niet eens ingegaan op het "waarom" je dit middel zou willen toepassen. Dat een portie jeneverbes "afvalstoffen" opgeslagen in bijv. vetweefsel wel even "ontgift" lijkt me lulkoek. Dat het kan helpen na constatering van het eten van bedorven voer wordt aangegeven, maar ik neem aan dat iedereen er DAN WEL al een DA bij heeft!
Ik ben er zelf ook niet uit wat juniperus precies doet. Er zit nmm. een eigenaardigheid in hoe het voorgeschreven werd; aan de ene kant was het risico donders goed bekend dat evenredig is aan de werking. Aan de andere kant werden er kleine dosis voorgeschreven waarbij je je de uitwerking dan moet afvragen. Het gekke is dat ik nog geen indicatie daarvoor ben tegen gekomen, maar wel prescriptie. Zoek wellicht verkeerd. Er zit uiteraard veel meer in zo'n besje dan die etherische olie, en ik zal daar eens naar gaan zoeken (veel minder makkelijk dan voorafgaande dus duurt even áls ik al iets vind). Wel een interessant item.

Groeten, Egon

Trudy schreef op vrijdag, 31 december 2004, 18:48:


Het toontje gaat wel weer lekker zo - ook een voorspoedig 2005 toegewenst, Trudy
Je moet uiteraard doen wat je goed dunkt. Jouw paard is alleen en geheel jouw verantwoordelijkheid. Ik heb m'n eigen...


Nee.
Alleen 2 vragen:
1) "Reguliere wormkuur" zegt me niets... Over welke wormkuur gaat het (merk) en was dat alle keren hetzelfde merk of iedere keer anders?
2) De 3e x al... wat vindt/zegt jouw DA daar nu van?

Zieltje schreef op vrijdag, 31 december 2004, 21:43:


Kan nog net ff voor de champagne!
Eufemisme voor: "met nog 2 werkende grijze cellen die helaas op vakantie zijn en sinds kort vermist in Thailand".

Voorspoedig 2005 allen, Egon

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 11:10:


SOORTEN (Species)! - binnen het GESLACHT Juniperus.Tegenwoordig moet daar een onoverzienbaar gedoe aan kweekvarieteiten bij worden opgeteld.


verschillende soorten wordt hier weer bedoeld
Zevenboom = Juniperus sabina, NIET J. communis.
foto zevenboom op /zeven.htm


Vind ik opmerkelijk, en ga ik proberen na te zoeken.
Heeft dat boek litteratuurverwijzing/verantwoording?
Gaat echter niet over J. communis.


Tot hier gaat het dus allemaal over J. sabina


zwak giftig voor MENSEN, maar die gebruiken het ook slechts in relatief zeer kleine hoeveelheden, als al...


HOE kan ik dit nu kortsluiten?...... dat je met je pony veiligheidshalve van ALLE conifeerachtig uitziende planten moet AFBLIJVEN, is dat wat?

Voor die jeneverbeskuurtoestand zijn er trouwens veel veiliger gedocumenteerde alternatieven.

Groeten, Egon

Het begrip "ontgiften" op zich is nogal controversieel.
Het zijn vooral de lever en de nieren die voor deze chemische processen zorgen. Zo doende ontgift een lichaam zichzelf - da's lekker goedkoop! Kruiden, of bestanddelen daarvan, die zogenaamd een "ontgiftigende" werking hebben beïnvloeden de werking van (m.n. die) organen.

Zoals de Zuid-Europese Silybum marianum (L.) Gaertner, wat zo verwarrend in het engels Milk Thistle wordt genoemd maar niet een soort melkdistel is (="Sow Thistle" Sonchus spec. L.; lett.vert. zeugendistel maar heet in Ned. Melkdistel ), doch waarmee Mariadistel wordt bedoeld. Die kun je overigens zelf ook eten, ontdaan van stekels gekookt, of de bloembodems behandeld als artisjok (Er zijn eigenlijk best veel exclusief-lekkere dingen die je wél gezellig samen met je pony kan eten... daar moet ik de betere restaurants toch eigenlijk es over inlichten ). Mariadistel werkt bij uitstek stimulerend bij de werking van hepatocyten.
Het lijkt wel alsof die Mariadistel herontdekt wordt. In Engeland wordt het als vloeibaar supplement in de strijd tegen JKK verkocht heb ik gezien op een website, maar de commerciele URL vergeten (Isabel weet dat vast nog wel, als ze weer uit Afrika terug is). Over deze specifieke werkzaamheid kan ik niets anders toevoegen dan dat mariadistel ook in diverse (zeer) antieke bronnen al voorkomt i.v.m. JKK vergiftiging. Dat heb ik uiteraard geprobeerd na te zoeken, maar kom niet verder dan dat de cirrose door JKK veroorzaakt enigermate door mariadistel gecompenseerd zou kunnen worden. Werkelijk herstel kan ik nergens bevestigd vinden!

Een andere kandidaat is Arctium lappa L., de grote klis. Eigenlijk ook alweer een soort distel! "Officieel" wordt hiervan vooral de wortel [RADIX] gebruikt (als aftreksel in water), maar gestript van de afweermechanismen is de hele plant eetbaar. In de VS wordt de olie uit het zaad ook wel (uitwendig) gebruikt.
Er zijn letterlijk wereldwijd, van de VS tot de trad. Chin. geneeskunde, vele onafhankelijke getuigenissen EN onderzoeken betreffende werkingen. Google maar eens een slag in de rondte...

Brandnetel (Urtica spec.) staat trouwens ook bekend als o.a. "zuiverend". Als jullie het leuk vinden maak ik daar dan liever eens een ander stukje over (heb er al eerder over geschreven). Brandnetelsoep is een aanrader... en nadat je de gemaaide netels een paar uur hebt laten liggen zodat de prik verlept is vinden ponies ze heerlijk.
Vaak hoef je niet ver of moeilijk te zoeken - zoals weegbree in de buurt van brandnetel groeit en effectief is tegen de prik - zo wordt ook paardebloem (Taraxacum officinale) steeds vaker genoemd (er is veel paardebloem onderzoek) als positief werkzaam in leverfunctie. Alweer iets dus wat ideaal is voor het exclusief pony-restaurant - wanneer je paardebloemplantjes met grond toedekt blijven de bladeren wit en zacht (molsla) en kun je er (samen met andere kruiden) heerlijke salades mee maken. Van de bloemhoofdjes kun je zelfs een droge, wat ruig smakende witte wijn maken. En dat groeit dan zomaar overal :)

Bovenstaande zijn pharmacopisch zeer bekende kruiden. Maar wat vinden ponies er nu zelf van?
Want of dat nu komt door een andere beleving, beter reukvermogen of wat dan ook - nmm zijn ponies in dit opzicht veel betere veldecologen dan ik ooit kan worden. Vanwege de afweermechanismen laten paarden netels en distels normaliter staan, maar ik heb vaak toch genoeg ponies dit weer wel zien eten om te concluderen dat het niet zeldzaam kan zijn. Anderzijds valt te verwachten dat planten met uitbundige afweermechanismen zoals netels en distels meer dan algemeen aantrekkelijk zijn (alleen... aantrekkelijk waarvoor??? Dat kán maar hoeft niet "ponies" te zijn). Logica geeft dan nmm hier een goede aanwijzing: je kunt af gaan op de eetbereidheid van je pony... als pony het niet wil heeft ie daar wellicht goede reden voor en heb je het verkeerde ("natuur")middel. Kruidenmiddeltjes "verstoppen" in iets lekkers vind ik daarom heel discutabel als je niet 200% zeker van je zaak bent.

Logischerwijs zijn leverondersteunende planten tevens (mild) laxatief, en de nierondersteunende urine-afdrijvend. Niets staat op zichzelf. Bij bewuste toepassing zul je dus ook rekening moeten houden met in ieder geval het overig eet- en drinkpatroon.

Groeten, Egon

PS Voor de nieuwe lezertjes: Ik ben GEEN dierenarts (ongeacht wat hier en daar op Bokt e.d. "gekke DA getrouwd met zijn pony" opduikt)! Zien jullie kruidkunde nu maar gewoon als een andere hobby van mij, die verweven is geraakt met "ponies". Hierboven geschrevene is bedoeld ter lering en vermaak, en om het nieuwe forumjaar een beetje leuk te beginnen, maar dus niet als "recept".
De boven genoemde planten hebben, in tegenstelling tot Juniperus, bij mijn weten echter geen expliciete contra-indicaties.

Nick Altena schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:42:


Het klopt Nick. Dat melksap is inderdaad "enigzins giftig" - voor mensen! (Daar is die lijst geloof ik ook voor bedoeld). Dat melksap komt met name voor in de wortel en bloemsteel. DIE moet je dus niet gebruiken. Het gaat om de bladeren (molsla) of de bloemhoofdjes. Maar nogmaals: er was geen "recept" bedoeling bij.


Ik wel, maar dus niet de bloemstelen. Dan blijven de bloemen staan (handig voor het voortbestaan van paardebloem als windbloeier).


Dit bedoelde ik eigenlijk omgekeerd. Als het nu zo is dat je je pony iets aan het opdringen bent waarvan je DENKT maar niet ECHT ZEKER bent dat het goed is... en je pony vindt het maar niks... DAN vind ik het geen bijster veilig idee om dat spulletje in iets lekkers te verstoppen.

Groeten, Egon

Piet schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:45:


Klopt helemaal Piet - daar spreekt de kweker !
Toch ga ik niet overal bloempotjes in de berm zetten

En als jij Nick e.a. nou es het verschil tussen botanische soorten en varianten/kweekcultivers uitlegt... ook in naamgeving.

Groetjes, Egon

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 16:51:

Laten we dan maar hopen dat Isa voldoende gezond verstand heeft om overal af te blijven. Wat mensen mooi vinden om in de tuin te zetten staat nu eenmaal meestal haaks op de veiligheid van ja pony.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 21:13:


Nou kan ik wel weer een heel verhaal afsteken over de eigenschappen van die dingen, maar...

jullie zeggen altijd zo voorzichtig te zijn met je ponies... geen gekke dingen voeren... langzaam laten wennen aan nieuw voer... etc, etc, etc.
EN DAN PROP JE ER INEENS WEL KERSTBOMEN IN????????
De zottigheid moet toch niet erger worden. Is dit argument "simpel" genoeg?

Groeten, Egon

Marianne schreef op zondag, 2 januari 2005, 14:30:


Dank je voor de tip. Is mis altijd alles...

sandra en tinka schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 20:55:


toch niet zo moeilijk: www.vetpro.co.nz/.../ skin_diseases_1.htm

e m kraak schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 21:02:


Maar ben dus wel te dom om in 1 x de goeie URL te kopieren:

http://www.vetpro.co.nz/Vet%20Talk_Equine/skin_diseases_1.htm

Groeten, Egon